Orðlaus - 01.04.2006, Blaðsíða 42

DÝRUSTU BÍÓMYNDIR
HOLLYWOOD
II Kleópatra -19 milljarðar
Dýrasta kvikmynd allra tíma er Kleópatra frá árinu 1963.
Þau Elisabeth Taylor og Richard Burton fóru með aðal-
hlutverk þessarar dýru kvikmyndar. Hún stóð samt undir
kostnaði og halaði inn 25 milljörðum.
0 Titanic -18 milljarðar
Myndin sem skaut Kate Winslet upp á stjörnuhimininn
kostaði sitt.
Árið 1997 gerði James Cameron, Titanic, með þeim Kate
Winslet og Leonardo Di Caprio í aðalhlutverkum. Þrátt
fyrir gífurlegan kostnað við gerð myndarinnar, þá hal-
aði hún inn hvorki meira né minna en 99 milljörðum.
Waterworld -15 milljarðar
Kevin Costner myndin Waterworld var gerð árið 1995 en
féll ekki vel í kramið hvorki hjá áhorfendum né gagnrýn-
endum, enda ekki upp á marga fiska. Ríkissjóður Hawai
var sá eini sem græddi eitthvað. Kvikmyndaverkefnið
skilaði inn meira en 2,3 milljörðum í ríkiskassann. Mynd-
in var tilnefnd til Óskarsverðlauna fyrir hljóðgæði og hal-
aði inn 23,53 milljörðum.
Terminator 3: Rise of the Machines - 14 milljarðar
Jæja, þá kom þriðja Terminator myndin. Ekkert var gef-
ið eftir í kostnaðinn í þetta sinn. Ríkisstjórinn Arnold
Schwarzenegger lék hér á móti norsk ættuðu fyrirsæt-
unni Kristianna Loken. í þetta sinn leikstýrði James Cam-
eron ekki, eins og fyrri Terminator myndunum. En svona
til gamans þá á James Cameron dóttir með Lindu Hamil-
ton sem erfædd 1993.
Gróði: 32 milljarðar
3 Spider Man 2 -14 milljarðar
Var frumsýnd árið 2004. Myndin vann Óskarinn fyrir
snilldar tæknibrellur. Tobey Maguire og Kirsten Dunst
fóru með aðalhlutverkin og hafa þau bæði ákveðið að
leika í Spider-Man 3 sem verður frumsýnd þann í maí
2007. Gróði: 54 milljarðar
3 Wild Wild West -13 milljarðar
Barry Sonnenfeld sem leikstýrði meðal annars Men In
Black leikstýrði hér enn á ný Will Smith ásamt þeim Ke-
vin Kline og Sölmu Hayek. Myndin var frumsýnd árið
1999 en kvikmyndin var byggð á sjónvarpsþáttum frá
árinu 1960 sem voru sýndir vestanhafs. Myndin fékk ekk-
ert frábæra dóma, en þykir þó ágætis afþreying.
Gróði: 18 milljarðar
QSpeed 2: Cruise Controi -13 milljarðar
Með Söndru Bullock eins og fyrri myndin en Keanu Ree-
ves ákvað að taka ekki að sér hlutverk í Speed 2, en
hann kvaðst vera upptekinn með hljómsveit sinni Dogst-
ar. Myndin var frumsýnd í Júní 1997 og rétt slefaði yfir
kostnaðinn við framleiðsluna. Gróði: 13, 58 milljarðar
The 13th Warrior - 12 milljarðar
Antonio Banderas leikur hér Ahmad Ibn Fadlan, siðfág-
aðan Araba á 10. öld sem hjálpar norrænum víkingum
og ásatrúarmönnum að verja íbúa í fámennu þorpi gegn
mannætum.
Þetta er eina myndin á listanum sem stóð ekki undir
kostnaði, enda þykir myndin frekar langdregin, já bara
frekar leiðinleg mynd, því miður. Gróði: 4,85 milljarðar
01 Troy -12 milljarðar
Brad Pitt með sítt Ijóst hár, ber að ofan og ógeðslega
brúnn í hlutverki Akkillesar. Myndin fjallar eins og nafn-
ið gefur til kynna um baráttu Forn-Grikkja og Tróju-
manna yfir Helenu fögru. Hinn þýski leikstjóri Wolfgang
Petersen vinnur hér langstærstu bíómynd sýna. En fyrri
verk hans eru til dæmis Perfect Storm og Air Force One.
Gróði: 35 milljarðar
Er það ekki einmitt oftast þannig
að sárasti söknuðurinn er yfir því
sem aldrei verður? Gömlu, hlýju
minningarnar væru ekki sársauka-
fullar ef þeim fylgdi ekki fullviss-
an um að nú verða þær ekki fleiri.
En þó ég muni syrgja glataða
framtíð afa míns um óákveðinn
tíma ætla ég að leggja mig fram
við að sjá til þess að ég muni ekki
gráta mína eigin glötuðu drauma
jafn bitrum tárum. Ég er búin að
tileinka litla minnisbók þessum
ásetningi. I hana ætla ég að skrifa
allt sem mig langar til að gera, svo
það gleymist ekki jafn óðum. Það
geta verið smávægilegir hlutir,
eins og að lesa ákveðna bók eða
sjá ákveðið listaverk - eða stórir
hlutir eins og draumanámið mitt
og draumastarf. Það er nú einu
sinni svo að margt smátt gerir eitt
stórt. Margar smáar minningar
gera eina stóra mynd af barngóð-
um, undursamlega blíðum og
þolinmóðum manni. Margir smá-
ir óuppfylltir draumar gera einn
stóran biturleika.
Ég ætla þess vegna að leyfa mér
að syrgja það sem aldrei varð um
tíma, á meðan það eru ekki mín-
ir eigin brostnu draumar. Njóta
lífsins á meðan þess verður notið
og láta ótta eða leti ekki hamla
mér. Véfréttin, þáverandi vinur
minn, hjálpar mér til þess. Hann
varð nefnilega skömmu síðar að
núverandi kærasta mínum. Með
aðstoð hans og minningunni um
spádóminn skelfilega, vona ég að
ég komist hjá því að eyða lífi mínu
í biturð og eftirsjá. Ég trúi því hins
vegar að sorg sé öllum holl. Fötin
sem talað er um að skapi mann-
inn eru sorgarklæði. Það er með
því að takast á við erfiðleika sem
við vöxum og þroskumst. Án sorg-
ar kynnum við ekki að meta gleði.
Og án dauða kynnum við ekki að
meta lífið sem var, er og verður.
Fyrir nokkrum árum
spáði þáverandi vinur minn til um
framtíð mína. Hann notaði engin
spil, þaðan af síður kúlu og ekki
komu reykelsi eða ranghvolfd
augu við sögu heldur. Þrátt fyrir
það, eða út af því (er ekki alveg
búin að gera upp við mig hvað
mér finnst um slíka tilburði),
snertu spádómsorð hans mig
djúpt. Sagði ég snertu? Það er
allt of blíðlega til orða tekið: þau
kýldu mig í magann, tröðkuðu á
þreyttu fótunum mínum og rifu
og tættu í hjartalokurnar.
Ég hafði nýlega lokið við að
útlista framtíðardrauma mína
(fokdýra draumanámið mitt í
New York, leiðin þaðan að starfi
ritstjóra Marie Claire...) þegar
véfréttin hóf mál sitt. Spádómur-
inn var eitthvað á þessa leið: ég
á eftir að byrja með einhverjum
lúsablesa sem er alls ekki nógu
góður fyrir mig og verða ólétt
eftir hann. Hann mun hætta með
mér um leið og línan kemur í Ijós á
þungunarprófinu. Ég mun eignast
stelpu og eyða því sem eftir er ævi
minnar í að reyna að fá lúsables-
ann til að hafa einhver samskipti
við hana. Ég mun þræla mér út til
að klára háskólanám, en á aldrei
eftir að hafa mig í það að fara út
í mastersnám, þar sem að ég mun
verða krónískt þreytt út af öllu
húllumhæinu í kringum lúsables-
ann og dótturina. Ég mun sjá um
lestur dánarfregna í útvarpinu og
eyða tímanum í að syrgja námið
sem ég fór aldrei i. Þegar dóttir
mín vex úr grasi mun ég yfirfæra
alla dánu draumana mína á hana
þangað til að hún fer að hata mig
og flytur út þegar hún er fjórtán.
Upp frá því verð ég ein, ef ég finn
mér ekki nýjan lúsablesa.
Þessi spádómur hefur leitað á mig
síðustu daga. Ekki vegna þess að
hann sé að rætast, heldur af þvi
að glötuð framtíð hefur heltekið
huga minn. Fyrir nokkrum dögum
síðan dó afi minn, og sorgin hefur
tekið mig fastari tökum en nokkru
sinni áður. Sorg er marg-
slungin tilfinning. Það hefði mátt
ætla að allar þær fjöldamörgu fal-
legu minningar sem ég á um afa
minn myndu sefa hana. Því er öf-
ugt farið: í hvert skipti sem nýrri
minningu eða mynd skýtur upp
í huga minn magnast sorgin enn
frekar. Það er rétt sem þeir vitru
segja: ég syrgi og sakna vegna
þess að ég hef elskað. Söknuður
er afsprengi ástar.
"Ég ætla þess vegna
að leyfa mér að
syrgja það sem aldr-
ei varð um tíma, á
meðan það eru ekki
mínir eigin brostnu
draumar. Njóta lífs-
ins á meðan þess
verður notið og
láta ótta eða leti
ekki hamla mér"
Það sem kom mér á óvart er
hversu sterkt hin glataða framtíð
leitar á mig. Afi minn var 88 ára
gamall. Ég veit alveg að hann
hefði aldrei aftur reitt mig á hjól-
inu sínu eins og þegar ég var lítil,
aldrei aftur vakað með mér um
miðja nótt þegar ég var veik og
engdist um í hóstaköstum, aldrei
aftur byggt fyrir mig hús úr teppi
með ömmulykt og borðstofustól-
um. Allt þetta veit ég, en fullviss-
an um að nú geti það aldrei orðið
er sár. Nú fæ ég aldrei tækifæri til
að spyrja hann nánar út í kvöldið
sem hann varð af kossi frá ömmu,
eða þegar Katla gaus, eða þegar
hann kom fyrst til Reykjavíkur.