Orðlaus - 01.04.2006, Blaðsíða 30

<;< r.iy.-'*' s
VIÐ
MÆLUM
MEÐ
GUERLINE - TERRACOTTA
Hver kannast ekki við að
hafa bakslast við að setja á
sig brúnkukrem sem hefur
siðan endað með óham-
ingju vegna ráka og skrít-
ins litar næstu daga? Nú
er það úr sögunni. Terr-
acotta er brúnkusprey
frá Guerline sem þvæst
af í næstu sturtu. Þú
sprautar því einfaldlega
á bringu, andlit, hend-
ur eða bara þar sem þig
langar að fríska upp á
þig og dreifir úr því. Við
eina umferð kemur mjög lítill en samt
sem áður frískandi litur, þannig get-
ur þú sprautað eftir þörfum allt eftir
því hversu djúpum eða dökkum lit þú
sækist eftir. Frábær vara þegar þú vilt
vera upp á þitt besta og fá "Glow-ið"
sem allir leitast eftir.
NÝJU ILMUNUM FRÁ
BQBEBTQ CAVALLI.
llmarnir eru
léttir, sumar-
legirogfersk-
ir og ættu að
fara hverjum
sem er. Glös-
in koma í fal-
legumumbúð-
um sem eru ekki brothætt og þess
vegna er hægt að hafa þau með sér
í töskunni án þess að þurfa að hafa
áhyggjur af því að þau brotni.
Dömuilmurinn er með blómakeim,
léttur og sumarlegur. Lyktin er frek-
ar sæt en án þess að verða of þung.
Herrailmurinn er mjög góður, hann
er mátulega karlmannlegur og ætti
því að hæfa flestum strákum sem vilja
ilma vel.
"MINI ME"
Sýningu 2. árs myndlistanema LHÍ.
Sýningin ber nafnið "Mini me" og er
í Gallerí Gyllinhæð, Laugavegi 21. á
2.hæð. Þar verða til sýnis sjálfsmynd-
ir í víðum skilningi. Sýningin stendur
til 9. mars, opið fim-sun 14.00-18.00.
Sjúgum í okkur menningu og kíkjum
á hvað framtíðar listamenn Islands
eru að gera.
Uff hvað ég þarf að fara að taka
mig á.... Er búin að komast að
þeirri hræðilegu staðreynd að
mér tókst það sem eðlisfræðingar
eru búnir að vera að reyna í mörg
ár. Vera helber drusla án þess að
hössla nær nokkurn tímann. Núna
eru þið öll að hugsa, hvernig?
Ég skal útskýra. Eins og ég var búin
að hamra á þó nokkuð sinnum er
fallegimaðurinnafskaaaaplegafal-
legur. Sem er án efa stór kostur en
ég er búin að þurfa læra það harka-
lega að það er greinilega galli líka.
Ég verð nefnilega að viðurkenna
að ég meðtók ábyggilega innan
við 10% af öllu sem hann sagði þar
sem 90% af minni athygli fór í að
spá í því hvað hann er sjúklega sæt-
ur. Jebb, ég er greinilega ógeðs-
legur plebba karl og ætti að huns-
kast í kynskiptaaðgerð þar sem að
saklausar og prúðar meyjar gera
þetta ábyggilega ekki. Ég talaði
við hann á barnum í svona 2-3 tíma
áður en að ég hringlaðist með hon-
um heim og það eina sem ég man
er að hann heitir Hanni! Ég man
ekki hvar hann vinnur, hvað hann
er gamall eða neitt... Ekkert! Hvað
er að mér. Allavega, ég semsagt
laumaðist óséð út frá honum um
morguninnogslappviðvandræða-
legu andfýlu kveðjuna sem endar
alltaf á því að ég rek mig í eitthvað
á leiðinni út. Spásseraði heim og
barasta skammaðist mín ekkert
þrátt fyrir að það væri augljósara
en allt að ég væri að taka morgun-
hössl- röltið. Með reitt hár og glott
sá ég mig og fallega manninn í fjöl-
skylduboðum, á skútu, uppí sumó
ff
og í brúðkaupinu okkar. Klassískir
geðveikis tenndensar hjá stelpu
sem var ekki búin að hössla oooof
lengi.
Næsta vika gekk síðan frekar eðli-
lega fyrir sig, rólegheit og afs-
löppun með Hildi þar sem fallegi
maðurinn var krufinn til mergjar.
Á fimmtudaginn var ákveðið að
smella sér út og finna kauða. Sem
alvarlegir vísindamenn gerðum
við okkur grein fyrir því að eng-
inn niðurstaða
myndi nást
með krufningu
nema við næð-
um að klófesta
viðfangsefnið
í sínu náttúru-
lega umhverfi.
Eftir góða stund
og góðan bjór á
Oliver var ekki
að sjá Hanna
neins staðar.
Við ákváðum
því að færa okk-
ur yfir á Kaffi-
barinn þar sem
að hann hafði
jú fyrst sést. Ég
var varla kominn inn fyrir dyrnar
þegar ég sá hann sitja í mestu mak-
indum með einhverjum gaur.
Ég gjörsamlega fraus... Þrátt fyrir
einhver ár í bransanum finnst mér
alltaf jafn erfitt að tækla þess-
ar aðstæður, hunsa, ekki hunsa,
nikka til eða brosa, fara og heilsa,
fá að setjast... Möguleikarnir eru
endalausir og ekkert rétt „múv"
til í þessum efnum. Ekki var það
Mér leið eins og ég
hefði staðið þarna
í 100 ár og var orð-
in eldrauð í framan
og þurr í munninum
þegar hann leit allt
í einu til mín, brosti
og veifaði okkur að
koma til þeirra.
U
heldur að hjálpa mér að hafa
laumast út án þess að kveðja.
Mér leið eins og ég hefði stað-
ið þarna í 100 ár og var orðin eld-
rauð í framan og þurr í munninum
þegar hann leit allt í einu til mín,
brosti og veifaði okkur að koma
til þeirra. Ég datt niður á jörðina,
brosti og labbaði til hans. Sjálfs-
traustið var komið í hæstu hæðir
og ég á þóttafullan hátt hlammaði
mér niður og kynnti mig fyrir vini
hans.Hildursett-
ist niður og ég
ákvað að sína
hvað ég væri
svakalega vel
upp alin og
veraldarvön:
"Hildur, Hanni.
Hanni, Hildur".
Stórt bros til
Hanna og ég
hélt að ég væri
að slá í gegn.
Hanni varð
samt eitthvað
voðalega skrýt-
inn á svipinn
og það heyrðist
eitthvað asna-
legt fliss í vini hans. Sjálfstraustið
fór þverrandi og rauði liturinn
í kinnunum kom æðandi fram.
„Hvað sagðirðu?" Ég leit beygluð
á Hanna: „Ööö þetta er Hildur vin-
kona mín..." „Já en hvað sagðirðu
að ég héti?" „Ha já öööö Hanni?"
Þá sprakk vinur hans úr hlátri og
það kom einhver hrikalegur svipur
á Hanna sem var einhver samruni
af brosi, undrun og hreinni fyrir-
litningu. „Neibb
ég heiti Manni,
held að Hanni sé
einhvergauríSkíta-
móral,. vona að þú
sért ekki grúppía".
Flott frábært hvernig í fjandanum
reddar maður sér úr svona aðstæð-
um, damn langaði að henda mér í
gólfið og fá flogakast. Brúðkaup
var nær öruggt út úr myndinni.
Náði samt einhvern veginn að fá
gervihláturskast og afsaka mig
með hárri tónlist á Oliver. Sá að
hann var ekkert sáttur en við náð-
um að komast framhjá þessu eftir
smá stund. Við héldum áfram að
spjalla öll saman og hlutir urðu
bara verri. Ég var böstuð fyrir að
vita ekki hvað hann var gamall,
ekki í hvaða skóla hann var, ekki
við hvað hann vann og var orðin
svo taugaveikluð í endann að ég
var farin að vera á klósettinu á 5
mínútna fresti.
Hildur var að kafna úr hlátri sem
og vinur MANNA. Manni var kom-
inn með hreinan fyrirlitningarsvip
í andlitið og ég var orðin eins og
grilluð paprika.
Ég sem var svo skotin endaði á því
að líta út eins og einhver mann-
drusla sem væri bara alltaf á fart-
inum um allan bæ. Glatað, lamað
og skítt, hrökklaðist út á endanum
með Hildi grenjandi úr hlátri á öxl-
inni á mér.
Ekki spurning að næst þá mun ég
hössla einhvern Ijótari sem ég get
haldið athygli með eða taka bara
með mér diktafón.
Mynd: Sól Hrafns - www.grafiksense.net/sol