Orðlaus - 01.04.2006, Blaðsíða 32

POPP & KOK & OGEÐ #7
Ég staddur á
Stúdentakjallar-
anum einhvern
fimmtudag (ef
ég man rétt;
límið, helvítis
límið!) - sá kjall-
ari hefur getið
sér gott orð upp
á síðkastið fyrir frammistöðu í
tónleikahaldi, þar sem óreyndari
sveitir koma fram jafnt við stjörn-
ur á borð við Bang Gang og Meg-
as - en ég var þar og einmitt voru
tónleikar yfirstandandi, nema í
þetta skiptið létu hvorki Barði
né Magnús Ijós sitt skína, heldur
komu fram tvær næsta óþekktar
sveitir. Nú man ég ekki af hverju
ég var þarna, kannski átti ég vin
sem bað mig að koma eða kannski
var ég bara eitthvað að tsjilla á há-
skólasvæðinu, altént var ég á tón-
leikum og ég man að ég hugsaði
þegar ég leit ofan í bjórinn minn:
"það er svo mikið af fólki sem er
ekki hérna! Og þetta gerist sjálf-
sagt á hverju kvöldi!"
Og í kjölfarið hugsaði ég um öll
"duglegu böndin", bönd sem sem
spila hér og hvar, yfirleitt ó-aug-
lýst og jafnan bara fyrir vini sína
og einhverjar ráfandi sálir sem vill-
ast inn í leit að bjór eða gellum.
Og ég hugsaði hvað það var glat-
að. Því í flestum tilfellum er um að
ræða duglegar og vandaðar hljóm-
sveitir. Unga drengi (og jafnvel...
stúlkur!) sem hafa setið og staðið
stíf í þröngum og illa lyktandi æf-
ingarhúsnæðum við að æfa magn-
úmópusa og metalmöntrur í þeirri
trú að það eitt að eiga góð lög og
vera vel æfð nægi til þess að ná ár-
angri í rokk-heimum.
En það er ekki svoleiðis, er það
nokkuð? Eins miklu máli og tónlist-
in skiptir, þá er hún ekki allt, eða
hvað? Er rokk kannski líka föt og
vinir og lifsstíll og auglýsingar?
Er ekki nóg að vera með gott lag,
hreint hjarta og fallegar fyrirætl-
anir? Þarf líka að vera með sólgler-
augu, rifinn bol og attitjúd eða
hugmyndafræði? Meira að segja
"hljómsveitir fólksins" (ég veit um
nokkrar) hafa þá ímynd að vera
hljómsveitir fólksins. Og er það þá
ekki glatað? Ertónlist
á endanum smættan-
leg í lögin sem koma
út úr hátalurunum?
Eða þarf meira til?
Ég held það. Því mið-
ur og það er glatað,
en ég held það. Man
eftir því að hafa orðið
spenntur fyrir músík
eftir lestur tímarits-
greinar. Og ég man
eftirað hafa haft trú á
einhverju sem ég hafði
ekki einusinni heyrt í
út af trist ástæðum,
trefli á söngvara eða
ummælum í viðtali.
Plötuumslagi. Pólitík.
Flottri heimasíðu? Er
ég ofurseldur hæpi
og ímynd og ógeði?
Og er það ekki óheið-
arlegt og ógeðslegt?
Kannskiekki.Viðmun-
um að tónlistar er
neytt með eyrunum,
en eyrun eru tengd
við hausinn og það er hausinn sem
vinnur úr henni og hann er flókn-
ara líffæri en svo að hann bregðist
einungis við hljóðunum sem hann
heyrir, heldur þarf ræksnið að
tengja allskyns ímyndir og hugsan-
ir við þau. Og það er kannski bara
fínt. Allar hugsanir og hugmynd-
ir búa í einhverskonar samhengi.
Þrátt fyrir að ég láti hæp og ímynd
og vitleysu hafa áhrif á hvert ég
beini athygli minni, þá man ég
eftir fáum tilfellum þar sem ég
hef orðið ofurseldur slíku. Hæp
dugar kannski til að draga þig inn,
en það heldur þér ekki á króknum
lengur en tónlistin sjálf gefur efni
til. Drasl er og verður drasl, sama
hvaða búning þú klæðir það í. Það
breytir því ekki að ekki er nægjan-
legt að gera góða tón-
list til þess að fá að
spila hana á sviði fyrir
fullan sal áhorfenda.
Og það er ekki nóg að
gera bara góða tónlist
fyrir sjálfan sig. Hún,
líkt og öll list, byggir
á samskiptum og sam-
virkni við þann sem á
hlýðir eða horfir. Og
samhengi. Rétt eins
og teiknimyndir í Dan-
mörku.
Jeff Buckley og einhverju. Flott
hljómsveit, melódíur sem snerta
ognæstaóaðfinnanlegurflutning-
ur (þrátt fyrir að þeir hefðu lent í
einhverjum vandræðum með snúr-
ur). Ég hafði áður séð Múgsefjun
spila á þvi sem að þeir sjálfir kalla
"verstu tónleika í sögu sveitarinn-
ar", söngvarinn var of fullur og
eitthvert vesenisvesen hrjáði þá,
en mér fannst þeir jafnvel enn
betri þá. Drykkjan og ósamræm-
ið skapaði einhverskonar falleg-
an glundroða og... persónuleika.
En edrú sannfærðu þeir mig um
að þarna býr efni í einhverskonar
Og þá getum við leyft
okkur að álykta sem
svo að eitthvað þeirra
hljómsveita sem nú
eru á stjá í Reykjavík
(og jafnvel í heimin-
um) gætu gert margt
vitlausara en að búa
til flotta flæera fyr-
ir tónleikana sína,
kaupa sér buxur, þá
eða klippingu. Ekki af
því þær þrá frægð og
frama (og gera tónlist-
ina sína kannski bara
þessvegna), heldur bara svo ein-
hver frétti af þeim og geti komið
á tónleikana þeirra.
Nema hvað, ég staddur á Stúd-
entakjallara og á svið steig hljóm-
sveitin Múgsefjun. Þeim verður
kannski best lýst sem einhverskon-
ar blöndu af Decemberists (þeir
eru með harmónikkuleikaral),
fallega byltingu. Sökudólgarnir
fylgdu þeim eftir, en gáfu þeim
ekki neitt eftir, þar er komið ann-
að óhefðbundið band í rokkflóru
dagsins, ef ekki bara fyrir að þeirra
stefna brýtur í bága við hvað flest-
ir jafnaldrar þeirra eru að gera.
Blúsað rokk með gítarsólóum og
píanóleik og öllu, haldið saman
af seyðandi rödd skeggjaðs söngv-
ara. Það var ánægjulegt að velta
út úr kjallaranum er tónleikum
lauk, með glymjandi lög og nokkr-
ar hugmyndir í hausnum.
Ég man í svipinn eftir fleiri sveitum
sem færri vita af en gaman er að
detta inn á þegar færi gefst. Ókind
hefur sett upp svaðaleg sjó. Önnur
hljómsveit er Weapons - hljóma
eins og fátt sem er í gangi í borg-
inni og spila af innlifun. Hraun
hafa innanborðs meistaratrúba-
dúrinn Svavar Knút og halda lif-
andi og skemmtileg tónleikaböll.
Foghorns menn eiga til að vera
ansi heillandi, en þá er líka nauð-
synlegt að heyra textana. Svo spila
þeir mjög sjaldan. Hvert og eitt
ofangreindra banda ætti auðveld-
lega aðtryggja góða kvöldstund á
ölkrá að eigin vali.
Svo hafa hrunið yfir mig frábærar
plötur. Þetta hefurveriðsvakalegt!
Gavin Portland EP skilar tónleika-
krafti sveitarinnar óaðfinnanlega
og er að auki heilsteypt og fallegt
verk í eigin rétti... Band of Hors-
es heitir hljómsveit frá Bandaríkj-
unum og ég veit ekkert um hana
nema að platan Everything all the
time er svakalega góð. Tónlistinni
er best lýst sem blöndu af Shins
og My Morning Jacket - hún er fal-
leg, einlæg og hefur sál, líka kraft.
Sterk meðmæli... Nýskífa TV on
the Radio lak svo á netið og hún
er svo fjári góð. Ætti að koma út
strax. Sama gildir um nýju YYY...
Og svo var eitthvað sem heitir
Tapes 'n' Tapes sem mér fannst
hresst... Og Cat Power platan er
mikilvæg. Óvæntur glaðningur
mánaðarins kom hinsvegarfrá mæ-
speis og (sé grafið lengra) Austur-
bæjarskóla. Þar hefur hreiðrað um
sig hreint ótrúlegt band sem heitir
Retro Stefson og samanstendur af
stórum hópi ungra, ungra krakka
sem gera fallega músík svo gjör-
samlega á skjön við samtímann og
umhverfið að það nær engum átt-
um. Heyra má tóndæmi á slóðinni
myspace.com/retrostefsonmusic
- þangað ættu allir að fara. Núna.
hauxotron@hotmail.com
FRAMHJÁHÖLD OG AFBRÝÐISSEMI
Niðurstöður rannsóknar sem náði til 16.000 þátttakenda, sam-
kynhneigðra og gagnkynhneigðra, frá öllum heimshornum,
sýndi fram á að menn vilja að meðaltali eiga fleiri bólfélaga en
konur. Karlar virðast hugsa frekar um fjölda bólfélaga og fjöl-
breytileika en konur, sem leggja meiri áherslu á
gæði sambandsins.
Karlmenn framleiða milljónir sæðisfruma á dag
og hafa þvi næg tækifæri tii þess að koma sín-
L W W ■MEjZ9H um genum áfram, en konur framleiða hins veg-
l araðeinsum 400-500 eggumævinaoggetaað-
eins orðið barnshafandi nokkra daga í mánuði.
Fyrir konur getur afleiðingin af einnar nætur gamni líka verið mun meiri en
fyrir karlinn, þar sem að konan er í raun líffræðilega ábyrg fyrir barninu. Á
hinn bóginn býr karlinn við meira óöryggi vegna þess að þó að hann treysti
maka sínum þá getur hann aldrei verið algerlega viss um að barnið sem kon-
an hans gengur með sé í raun og veru hans.
Þannig vilja sálfræðingar meðal annars útskýra afbrýðissemi karlsins sem þarf að tryggja
sína stöðu þannig að hann geti verið viss um að konan beri barn hans undir belti en ekki
einhvers annars. Þess vegna er afbrýðissemi karlmanna frekar sprottinn af tilhugsuninni
um að kona þeirra stundi kynlíf með öðrum manni frekar en að hún eigi í tilfinningalegu
sambandi við annan karlmann. Svo lengi sem ekki er um kynferðislegt samband að ræða
geta menn verið nokkuð vissir um að þeir eigi barnið sem að kona þeirra ber undir belti en
ekki einhver annar.
Hjá konum er hins vegar afbrýðissemin frekar sprottin af þeirri tilhugsun að
maðurinn þeirra gæti veriðtilfinningalega tengdurannarri konu. Þánnig halda
kannski sumir karlar að þeir komist frekar upp með "meaningless sex" utan
sambandsins heldur en konur eða telja sig geta réttlætt það með því að segja
að þetta hafi ekki skipt þá neinu máli. Hinsveg-
ar er erfiðara fyrir konuna að afsaka feilsporið
á þennan hátt þar sem afbrýðissemi mannsins
beinist einmitt að því að hún sofið hjá öðrum
manni. Karlar vilja þannig frekar vita hvort að
rekkjunautur konunnar hafi verið góður elsk-
hugi frekar en góður félagsskapur. Konur hafa
aftur á móti meiri áhyggjur af því að maður
þeirra verði ástfanginn af annarri konu sem honum þykir fal-
legri og skemmtilegri.