Bændablaðið - 20.11.2007, Qupperneq 4

Bændablaðið | Þriðjudagur 20. nóvember 2007
Hangikjötssöltun og ­reyking er
mikil kúnst og því þarf heldur
betur að vanda til verka. Unnið
er á vöktum hjá Norðlenska á
Húsavík enda mikill annatími
framundan og menn vilja vera
vel undirbúnir áður en helsti
sölumánuður hangikjöts renn­
ur upp, desember.
Byrjað verður af krafti að koma
kjötinu í verslanir um komandi
mánaðamót, en sumir eru snemma
á ferðinni með innkaupin, m.a.
þeir sem senda til ættingja og
vina í útlöndum eða taka með sér
áður en haldið er utan fyrir jólin.
Síðustu daga fyrir jól færist svo
salan í aukana, þegar landsmenn
velja sér hangikjötsbita til að
snæða yfir hátíðina. Forsvarsmenn
Norðlenska gera ráð fyrir svipaðri
sölu nú fyrir jól og var í fyrra, en
fyrir þessi jól verður þó framleitt
meira en áður af svonefndu sauða-
hangikjöti á beini enda seldist það
upp í fyrra og þá merkja menn
einnig aukna spurn eftir tvíreykt-
um hangikjötslærum.
Kjötkrókur fer senn á kreik!
Kjötkrókur veit fátt betra en vel reykt hangikjöt, kennt við KEA. Hér
er hann að gæða sér á vænum bita, en Ingvar Gíslason markaðsstjóri
Norðlenska er kampakátur yfir góðum smekk Kjötkróks þegar kemur
að hangikjöti.
Kanna vilja til að byggja upp Kjósarrétt
Á vefsíðu Kjósarhrepps er farin
af stað könnun á viðhorfi lesenda
til uppbyggingu Kjósarréttar.
Sigurbjörn Hjaltason, oddviti
Kjósarhrepps, sagði í samtali við
Bændablaðið að mjög mikilvægt
væri að þátttakendur taki yfir­
vegaða afstöðu til verkefnisins
þannig að raunverulegt viðhorf
komi fram.
Innan hreppsnefndar eru uppi
mjög mismunandi viðhorf gagnvart
verkefninu. Fyrir liggur að steypa
réttarinnar er ónýt og ekkert bíður
hennar annað en að verða fjarlægð.
Samkvæmt lauslegu kostnaðarmati
mun endurbygging réttarinnar í
upprunalegu formi kosta tæpar 7
milljónir króna. Fyrir liggur að rétt-
in verður ekki notuð sem fjárrétt
nema að litlum hluta, en réttin er
heimild um atvinnusögu sveitarinn-
ar og hefur gildi sem slík.
Byggð 1956
Sigurjón segir að Kjósarrétt standi
í Möðruvallalandi og sjáist ekki
frá þjóðvegi 1. Menn þurfa að fara
Kjósarskarðsveg til að sjá rétt-
ina. Hún var byggð árið 1956 en
hefur ekki verið notuð sem fjárrétt
í nokkur ár. Svo fátt fé er eftir í
sveitinni að í haust var réttarhaldið
fært inn í hús.
,,Kjósarrétt er í gamalli þjóðleið
miðri um Svínaskarð og svo áfram
yfir á Síldarmannagötu og þetta
er leið sem hestamenn fara mikið
um. Þess vegna eru þeir sem vilja
byggja réttina upp að hugsa hana
sem áningarstað fyrir hestamenn
og hestamannatengdar uppákom-
ur. Með þeirri könnun sem sett
hefur verið í gang á vefnum okkar
er verið að reyna að ná einhverri
niðurstöðu í hvað fólk vill að gert
verði við réttina og við vonumst til
að niðurstaða liggi fyrir í lok árs-
ins,“ sagði Sigurbjörn.
Gera má ráð fyrir að það að
byggja hana upp í upprunalegri
mynd leiði til mesta kostnaðarins,
um sjö milljónir króna. Svo má
hugsa sér ýmsar ódýrari leiðir allt
niður í að ekkert mannvirki verði
þar sem réttin er nú. S.dór
Uppskeruhátíð ferðaþjón­
ustunnar á Norðurlandi
var haldin í þriðja sinn
nú nýverið, að þessu sinni
í Eyjafirði, en áður hefur
ferðaþjónustufólk hist í
Húnavatnssýslu og Þingeyj­
arsýslu.
Markmið hátíðarinnar er
að efla samkennd og sam-
vinnu á milli ferðaþjón-
ustuaðila á Norðurlandi
og að gefa fólki kost á að
kynnast innbyrðis. Ýmsar
viðurkenningar voru veittar,
m.a.s érstök verðlaun fyrir fag-
lega uppbyggingu í ferðaþjón-
ustu sem Örlygur Kristfinnsson
hjá Síldarminjasafninu á Siglufirði
hlaut. Sigurbjörg Árnadóttir var
heiðruð fyrir nýjungar í ferðaþjón-
ustu og Knútur Karlsson fékk sér-
staka viðurkenningu fyrir ýmis
frumkvöðlastörf á sviði ferðamála
á Norðurlandi
Norðlenskir ferðaþjónustuaðil-
ar fögnuðu því jafnframt að í
fyrsta sinn voru gistinætur fleiri á
Norðurlandi en Suðurlandi að sögn
Kjartans Lárussonar framkvæmda-
stjóra Markaðsskrifstofu ferðamála
á Norðurland. Hann segir ferða-
þjónustufólk því hafa haft ærna
ástæðu til að gleðast saman.
Samstarf skilar árangri
Gistinætur á Norðurlandi voru
alls 452.820 talsins árið 2006, en
440.781 á Suðurlandi. „Okkur
þykja þetta merkilegt tímamót,”
segir Kjartan. Skýringuna telur
hann m.a. liggja í aukinni mark-
aðsstarfsemi, á síðastliðnum fjór-
um árum hafi ferðaþjónustuaðilar
í fjórðungnum unnið saman, „það
hefur því margt breyst hægt en
ákveðið í átt til betri vegar í þess-
um efnum,“ segir Kjartan. Menn
hafi með sér samstarf hvað varðar
kynningar og markaðsmál og það
hafi skilað góðum árangri. „Við
sem störfum í ferðaþjónustunni
erum því bjartsýn á gott gengi á
næstu árum, enda bendir ekkert til
annars en að þetta ár, 2007 verði
gott,“ segir Kjartan.
Dagskráin var viðamikil og farið
víða um Eyjafjörðinn. Komið var
við í jólahúsinu í Eyjafjarðarsveit,
Hótel Natur bauð í heimsókn, Darri
á Grenivík bauð uppá besta harð-
fisk á Norðurlandi, Norðurskel
í Hrísey bauð uppá hádegismat,
Fjallabyggð var heimsótt og að
lokum voru þegnar veitingar hjá
Kalda á Árskógsströnd. MÞÞ
Norðlenskt ferðaþjónustufólk heiðraði Örlyg á
Síldarminjasafninu:
Fleiri gistinætur norð­
an heiða en sunnan
Örlygur Kristfinnsson safnstjóri á Sigló.
,,Auðvitað höfum við ákveðnar
áhyggjur af þessu,“ sagði Páll
Þór Ármann, framkvæmdastjóri
Stangveiðifélags Reykjavíkur
vegna sögusagna um að lokaður
klúbbur auðmanna, Everlands­
klúbburinn, hafi áhuga á að
kaupa laxveiðiár hér á landi.
Sem dæmi um fjármálaveldi
þessa klúbbs má nefna að það
kostar 60 milljónir króna að ger­
ast félagi í klúbbnum. Það gjald
veitir mönnum rétt til dvalar á
veiðisvæðum og náttúruperlum
víða um heim.
Á heimasíðu Everlands-klúbbs-
ins kemur fram að klúbburinn eigi
eitt besta stangveiðisvæði Bahama-
eyja, fræg veiðisvæði í Alaska,
Bandaríkjunum og á Nýja-Sjálandi
og fyrir stuttu keypti hann veiði-
svæði á Englandi. Á heimasíðunni
merkir klúbburinn inn á hnattkort
svæði þar sem hann hefur í hyggju
að fjárfesta. Þar má sjá lönd eins og
Rússland, lönd í Suður-Ameríku,
Króatíu, Spán og Ísland.
Páll Þór sagðist ekki vita til að
klúbburinn hefði boðið í á hér á
landi enn sem komið er að minnsta
kosti. Ekki heldur að hann væri með
ákveðin svæði í sigtinu. Hins vegar
gefi heimasíða klúbbsins til kynna
að þeir hafi áhuga á Íslandi. Og þó
það sé þessum klúbbi óviðkom-
andi þá hafa erlendir aðilar keypt
Heiðarvatn og ár því tengdar nærri
Vík í Mýrdal og meini Íslendingum
aðgang að því svæði. Páll Þór benti
á að þótt útlendingar kaupi ekki
upp jarðir til að eignast veiðiár þá
sé það í sjálfu sér ekki nauðsynlegt.
Þeir geti tekið ár á leigu til langs
tíma bara fyrir þann hóp sem tekur
ána á leigu. Þessa eru fjölmörg
dæmi hér á landi í gegnum áratug-
ina. S.dór
Klúbbur auðmanna með
íslenskar laxveiðiár í sigtinu
Á laugardag var kosið um sam­
einingu þriggja sveitarfélaga í
Þingeyjarsýslu. Úrslitin urðu
þau að sameiningin var sam­
þykkt í Aðaldælahreppi og Þing­
eyjarsveit en kjósendur í Skútu­
staðahreppi felldu tillöguna.
Af 1.006 kjósendum á kjörskrá
kusu 797 í öllum sveitarfélög-
unum en það jafngildi tæplega
80% kjörsókn. Aðaldælingar voru
hlynntastir sameiningu en þar voru
tæplega 70% fylgjandi henni. Í
Þingeyjarsveit var mjórra á munum
því þar voru tæplega 51% fylgjandi
en rúmlega 49% andvígir sam-
einingu. Í þessum sveitarfélögum
báðum var kjörsókn yfir 80%.
Í Skútustaðahreppi var kjörsókn
heldur minni, eða um 72%. Þar
var sameiningartillagan felld með
nokkuð afgerandi hætti, 61% kjós-
enda voru henni andvíg en 38%
vildu sameinast nágrönnum sínum.
Óljóst er hvert framhaldið verður en
Þingeyjarsveit og Aðaldælahreppur
hafa fengið heimild til sameiningar.
Í upphafi þings bar Jón Bjarna­
son, þingmaður Vinstri grænna
í Norðvesturkjördæmi, upp fyr­
irspurn til samgönguráðherra
um uppbyggingu fjarskipta og
háhraðanetstenginga á landinu
og spurðist fyrir um hvar á vegi
þær framkvæmdir væru staddar.
Í svörum ráðherra kemur meðal
annars fram að fjarskiptasjóði sé
óheimilt að taka þátt í kostnaði
sem sveitarfélög hafa nú þegar
lagt út í og að verð á gagnaflutn­
ingstengingum geti verið allt að
20% dýrara úti á landi en á höf­
uðborgarsvæðinu.
Samgönguráðherra, Kristján L.
Möller, svarar því til varðandi há-
hraðanettengingar að undirbúningur
sé að útboði á háhraðatengingum á
þeim stöðum þar sem markaðsaðilar
eru ekki eða ætla ekki að bjóða upp
á háhraðatengingar á lokastigi en
áætlað er að þeirri vinnu verði lokið
í byrjun nóvember. (Þegar blaðið
fór í prentun, 19. nóvember, hafði
útboðið ekki farið fram.)
Útboðsleið í átt að markmiðum
Einnig spurði Jón samgönguráð-
herra að því hvort honum sé kunn-
ugt um hvort sveitarfélög hafi að
eigin frumkvæði lagt í kostnað,
sem fjarskiptasjóður hefði átt að
bera, til að flýta fyrir uppbyggingu
fyrir íbúa sína. Ef svo er, hvern-
ig mun fjarskiptasjóður koma til
móts við þau sveitarfélög svo að
jafnræðis sé gætt?
Svar:
„Erindi hafa borist fjarskiptasjóði
frá einstökum sveitarfélögum
sem hafa ákveðið að byggja upp
háhraðatengingar innan síns sveit-
arfélags á undan uppbyggingu á
vegum fjarskiptasjóðs. Hlutverk
fjarskiptasjóðs skv. 2. gr. laga um
fjarskiptasjóð er að úthluta fjár-
magni til verkefna sem miða að
uppbyggingu stofnkerfa fjarskipta-
verkefna sem stuðla að öryggi og
samkeppnishæfni þjóðfélagsins á
sviði fjarskipta og annarra verk-
efna, enda sé kveðið á um þau í
fjarskiptaáætlun og ætla má að
ekki verði í þau ráðist á markaðas-
forsendum… … í lögum um sjóð-
inn er tekið fram að stjórnin skuli
ákveða framlög úr sjóðnum í sam-
ræmi við hlutverk sitt og fjarskipta-
áætlun að undangengnu útboði. Þá
segir í greinargerð sem fylgdi með
frumvarpi til laga um ráðstöfun á
söluandvirði Landssíma Íslands að
samgönguráðherra skipi verkefn-
isstjórn til að hafa yfirumsjón með
framkvæmd fjarskiptaáætlunar.
Farin verður útboðsleið til að ná
fram markmiðum áætlunarinnar
og boðin verður út skýrt skilgreind
þjónusta á afmörkuðum svæðum.“
„Framlög úr fjarskiptasjóði til
uppbyggingar á háhraðatenging-
um verða eingöngu veitt að und-
angengnu útboði þar sem meðal
annars er gætt að EES-reglum
eins og kröfum um tæknilega óháð
útboð. Af þeim sökum er fjar-
skiptasjóði óheimilt að taka þátt í
kostnaði sem sveitarfélög hafa lagt
út í vegna uppbyggingar háhraða-
nettenginga og ekki standast skil-
yrði ofangreindra laga- og reglu-
gerðarákvæða um framkvæmd
útboða.
Hærra verð á landsbyggðinni
Einnig spurði Jón samgönguráð-
herra út í hverju munurinn fælist
í kostnaði til notenda eftir land-
svæðum miðað við sambærilega
þjónustu við gagnaflutninga gegn-
um háhraðanet.
Svar:
„Fyrirtæki nota helst IP-gagna-
flutningstengingar (IP stendur
fyrir Internet Protocol – sam-
skiptastaðall sem meðal annars
er notaður á Internetinu) af ein-
hverju tagi, svo sem ADSL eða
IP-netsambönd. IP-sambönd eru
ekki alls staðar í boði en verð
getur verið allt að 20% hærra úti
á landi en á höfuðborgarsvæðinu.
Fjarskiptafyrirtæki og internet-
þjónustuaðilar nota ýmsar tegund-
ir gagnaflutningstenginga, eftir
því hvaða fjarskipti þau bjóða upp
á, til dæmis leigulínur (stofnlínur),
ljósleiðarasambönd og IP-netsam-
bönd. Fyrir leigulínur er mismun-
andi leiguverð tekið eftir því hver
flutningsgeta þeirra er. Verð fyrir
gagnasambönd á landsbyggðinni
um leigulínur og ljósleiðarasam-
bönd með tryggða flutningsgetu
miðast annars vegar við fastagjald
og hins vegar vegalengd þeirra til
Reykjavíkur, það er, fjölda kíló-
metra, þar sem tengipunkturinn
fyrir gagnaflutning er í Reykjavík.
Notendur á landsbyggðinni greiða
því hærra verð en þeir sem eru á
höfuðborgarsvæðinu.“ ehg
Háhraðatengingar þokast hægt
Mývetningar felldu sameiningu