Fréttablaðið - 22.12.2012, Qupperneq 62

FÓLK|
SAMEINAÐIR Á NÝ
„Ég hef saknað þess
að hafa Egil á bak við
trommusettið á sama
tíma og mér hefur þótt
þægilegt að þurfa ekki
að vera í hálfgerðri
valdabaráttu við stóra
bróður minn.”
MYND/STEFÁN
maður aldrei hvernig eða hvenær maður
deyr.“
VILDI ROKKA EINS OG PABBI
Frá blautu barnsbeini ólst Ragnar upp við
hlið föður síns í tónlistinni og reri sjálfur
ungur á rokkmiðin. Í dag er Ragnar for-
sprakki hljómsveitarinnar Sign og gítar-
leikari sænsku þungarokk sveitarinnar
Pain of Salvation.
„Mér líður eins og ég sé verkfæri tón-
listarinnar frekar en öfugt og þannig
hefur það verið alla tíð. Við pabbi áttum
alltaf rosa gott samband og innst inni
hefur mig líklega langað til að verða eins
og hann. Mér var samt aldrei ýtt út í neitt
en fékk fullan stuðning foreldra minna.
Það er heimsins besta veganesti og ég á
þeim að þakka allt sem ég hef áunnið í
tónlistinni.“
Ragnar hóf að semja tónlist þegar hann
fékk fyrsta gítarinn, þá tveggja ára.
„Ellefu ára voru gítarkennarar mínir í
Gítarskóla Íslands búnir að útskrifa mig.
Ég tók upp öll lög sem ég samdi á gamalt
kassettutæki og var með allar hillur fullar
af uppteknum spólum. Pabbi rak hljóðver
og plötufyrirtæki og við tókum upp plötu
sem var gefin út þegar ég var ellefu ára.
Mér þótti það ekki athugavert þá en þegar
ég hugsa til baka var draumur á silfur-
fati að hafa getað gert þetta svo ungur.
Ég kynntist því hvernig er að vera í sviðs-
ljósinu og lærði strax á hverju ég þurfti að
passa mig og hvernig maður getur verið
sniðugur. Enn vantar allt bissnessvit í mig
en ég veit út á hvað leikurinn gengur og á
sem betur fer góða konu sem er dugleg að
sjá um svona hluti fyrir mig,“ segir Ragn-
ar og brosir.
Hann segir tónlistina leið til að tjá sig.
„Ég kann auðvitað að tala en líður oft eins
og ég nái ekki skilaboðunum í gegn með
orðum. Því verð ég svolítið bældur nema
ég nái að semja tónlist um það sem mér
liggur á hjarta og syngja um það. Þetta
olli mér erfiðleikum á unglingsárum enda
lokaði ég mig af niðri í kjallara með upp-
tökutæki og samdi tónlist á meðan vinirn-
ir umgengust hver annan og lærðu hver
af öðrum.“
FORÐAST GRÚPPÍURNAR
Ragnar var í byrjun árs valinn fram yfir
á hundrað aðra umsækjendur þegar Pain
of Salvation auglýsti eftir gítarleikara, en
Sóley, kona Ragnars, sendi inn umsókn án
hans vitundar.
„Ástæðan fyrir því að ég var valinn
hlýtur að vera margþætt en umfram allt
mætti ég rosalega vel æfður í áheyrnar-
prufuna og söng með eins mikið og
ég gat. Ég held að flestir hljómsveitar-
höfuðpaurar vilji menn sem geta sungið
og það óumbeðnir; það hefur svo sterk
áhrif út á við. Svo er hárið mitt voða fínt
þegar ég sveifla því og ég faðmaði alla í
bandinu að prufu lokinni, sem ég frétti
að þeir hefðu kunnað vel við líka,“ segir
Ragnar, sem lifir á því að spila með hljóm-
sveitinni og hefur farið um heiminn í tón-
leikaferðum sveitarinnar.
„Rokkarar hafa orð á sér fyrir að lifa
svallsömu líferni og ég tók alveg smá skerf
af skólabókarrokkstjörnudæminu þegar
Sign var fyrst að byrja að túra. Þá var ég
svo ungur og þótti það allt spennandi en
þetta verður voða fljótt þreytt og ég öf-
unda ekki þá sem hafa fest í því. Lífstíll
okkar PoS-manna er rólegur og ég sleppi
því oft að drekka í túrum til að passa upp
á sjálfan mig og gera konuna ekki áhyggju-
fulla. Enda hefur maður hvorki efni á því
að vera fullur né þunnur í svo stífu pró-
grammi.“
Ragnar segir hljómsveitina eiga marga
áhangendur og stór hópur bíði hennar
jafnan á flugvöllum. „Í Suður-Ameríku var
óskaplegur mannfjöldi á eftir okkur. Ég
verð félagsfælinn í þannig aðstæðum, loka
mig af og forðast fjölmenni eins og heitan
eldinn. Ég segi nú ekki að ég þurfi að slá
grúppíurnar frá mér enda gæti ég þess að
lenda ekki í þannig aðstæðum.“
Ragnar er mikill fjölskyldumaður og
líkar hjónalífið vel. „Mér líður mun betur
að vera giftur konunni minni en ógiftur
enda er hún minn helsti innblástur og án
hennar væri ekki sjón að sjá mig, að ég
held. Hún átti tvö börn fyrir og við erum
rótgróin fjölskylda enda búin að vera
saman í fimm ár,“ segir Ragnar.
Á annan í jólum kemur Ragnar fram
með Sign á tónleikum á Gamla Gauknum.
Sign hefur ekki komið fram í fjögur ár með
trommaranum og bróður Ragnars, Agli
Erni, sem þá yfirgaf bandið.
„Við bræður höfum verið í fremur litlu
sambandi eftir að Egill hætti en hvað
spilamennskuna varðar er eins og hann
hafi aldrei verið í burtu. Ég er rosalega
ákveðinn og passasamur þegar kemur að
bandinu mínu og þegar ég tók þroskakipp
í því á sínum tíma urðu það náttúrlega
viðbrigði fyrir Egil, sem er stóri bróðirinn
og vanur að geta kannski potað mér í þá
átt sem honum sýndist rétt. Ég hef saknað
þess að hafa hann á bak við settið á sama
tíma og mér hefur þótt þægilegt að þurfa
ekki að vera í hálfgerðri valdabaráttu. Nú
eru allir í bandinu meðvitaðir um hvernig
ég virka og við vinnum í kringum það.“
Ragnar segist fyrst og fremst líta á sjálf-
an sig sem tónsmið eða tóngerðarmann.
„Mér finnst stundum eins og tónlistin
sé á ósýnilegum stað og ég þurfi bara að
draga hana í gegn svo hún heyrist. Ég lít
ekki á sjálfan mig sem hljóðfæraleikara
því þeir æfa sig mikið og þekkja hljóðfæri
sín út og inn. Ég æfði mig mikið á yngri
árum en aðallega svo ég gæti náð betri
tökum á tónlistarsköpun og skilið tónlist-
ina betur. Ég er ekki heldur meiri söngv-
ari en hver annar og nýbúinn að ná ein-
hverjum tökum á söng. Ég ætlaði þannig
aldrei að verða söngvari Sign en söng af
því að ég þurfti þess, fyrir hljómsveitina
og andlega heilsu mína. Ég hefði sennilega
ekki lifað af unglingsárin hefði ég ekki sí-
fellt öskrað úr mér lungun. Ég elska samt
að syngja og held að allir hafi gott af því;
ég fyllist frelsistilfinningu og tengist lífs-
kraftinum á einhvern töfrahátt. Það er lík-
lega ástæðan fyrir því að söngur hefur
alltaf fylgt menningu mannsins; í honum
felst heilun.“
Ragnar er fæddur í desember og segist
vera mikið jólabarn. „Ég á í afar sérstöku
ástar- og haturssambandi við þung lyndið
sem fylgir myrkrinu á þessum árstíma.
Ég sakna Íslands óskaplega þegar ég er í
burtu og hvergi í heiminum hef ég fundið
aðra eins orku eins og þá sem víbrar hér
frá eldfjöllunum. Ég finn að það er stór
partur af því hver ég er og verð alltaf
heilli þegar ég er heima. Vitaskuld sakna
ég fjölskyldu og vina og gríp öll tæki-
færi sem gefast til að koma heim. Ég er
alinn upp sem Vestfirðingur og jól koma
ekki nema ég fái vel kæsta skötu. Svo er
aðfanga dagur hefðbundinn og kannski
fer ég með kvæði til að fagna sólinni að
sönnum víkingahætti.“ ■ thordis@365.is
■ FRAMHALD AF FORSÍÐU
ÆÐRULAUS
„Ég lærði rosa-
lega mikið af því
að alast upp við
að pabbi væri að
deyja. Það eru
mjög skrítnar
kringumstæður en
kennir manni að
taka lífinu ekki sem
sjálfsögðum hlut
og elska og treysta
á þá sem standa
manni næst.“
Póstdreifing | Suðurhraun 1 | 210 Garðabær | Sími 585 8300 | www.postdreifing.is
365 miðlar treysta okkur fyrir
öruggri dreifingu á Fréttablaðinu
Við flytjum þér góðar fréttir
JÓL
FÓLK ER KYNNINGARBLAÐ
sem býður auglýsendum að
kynna vörur og þjónustu í formi
viðtala og umfjallana ásamt hefðbundnum
auglýsingum. Blaðið fylgir Fréttablaðinu
daglega.
Útgefandi: 365 miðlar
Ábyrgðarmaður: Jón Laufdal
Hönnun: Silja Ástþórsdóttir
Sölumenn:
Jónína María Hafsteinsdóttir
jmh@365.is s 512 5473
Sverrir Birgir Sverrisson
sverrirbs@365.is, s 512 5432
Elsa Jensdóttir
elsaj@365.is s. 512-5427