Prentarinn - 01.04.1987, Qupperneq 9

Stjórn FBM hampar hér nokkrum góöum gjöfum sem bárust félaginu.
ari þátttöku félagsmanna. Einungis með
almennri þátttöku félagsmanna tekst
verkalýðshreyfingunni að vera sá bak-
hjarl og það sóknarafl sem henni er ætl-
að. Valddreifing er vinsæl og mikið not-
að orð, en því miður er alltof lítið um að
farið sé eftir því. Mannfólkið er samt við
sig og sleppir ógjarnan því valdi sem það
hefur öðlast, þess vegna er mikilvægt að
hafa vakandi auga með að lýðræðinu
innan hreyfingarinnar sé fullnægt og að
menn dagi ekki uppi eins og nátttröll í
þeim störfum sem þeir hafa verið valdir
til. Þetta tregðulögmál á jafnframt við
um okkar samtök, jafnvel þó að kosning-
ar hafi verið á hverju ári að undanförnu
til hinna ýmsu starfa. Höfum þetta hug-
fast. Virkt lýðræði og aukin valddreifing
er það sem verkalýðshreyfingin þarfnast
mest um þessar mundir. Takist okkur vel
í þeirri innviðauppbyggingu þurfum við
ekki að kvíða framtíðinni.
90 ár eru liðin frá stofnun samtaka
okkar. Á þessum tíma hafa átt sér stað
meiri breytingar á störfum okkar og
starfsháttum en á þeim rúmu 500 árum
sem við höfum notið prentlistarinnar og
mestar hafa breytingarnar orðið á síð-
ustu 20 árum. Svo miklar hafa þessar
breytingar verið að með ólíkindum má
telja hversu ósárir við bókagerðarmenn
erum í dag. Dæmi eru um það víða ann-
ars staðar frá að bókagerðarmenn hafi
ekki bara notið tæknibreytinganna, öðru
nær. Víða hefur vofa atvinnuleysis verið
fylgikona þess sem við gjarnan köllum
tækniframfarir. Hér hefur þetta ekki
orðiðraunin, a.m.k. ekkienn semkomið
er. Nokkrir samverkandi þættir hafa
orðið okkur til varnar. Bókagerðarmenn
gerðu snemma kröfur og samninga um
réttindin gagnvart hinni nýju tækni. Það
gekk að sönnu ekki þegjandi fyrir sig, at-
vinnurekendur vildu þar sem svo víða
annarsstaðar deila og drottna. Annar
þáttur þess að atvinnuástand er gott fyrir
bókagerðarmenn er að okkur hefur tek-
ist ótrúlega vel upp í menntunarmálun-
um og endurmenntunarmálunum. Við
heyrum oft öðru haldið fram og þá
gleymist gjarnan að það sem við lærðum
fyrir hádegi er orðið úrelt eftir hádegi.
Miðað við það hefur átt sér stað stórvirki
í menntunar- og endurmenntunarmál-
um. Það er ástæða til þess hér og nú
að þakka öllum og þá sérstaklega
kennurum við Bókagerðarskólann það
lið sem þessum málaflokki hefur verið
lagt.
Og við höldum áfram að hafa augun
opin og unnið er að framgangi þessara
mála. í því augnamiði að bókagerðar-
menn séu ávallt þeir hæfustu til að fást
við gerð prentgripa. í þessu sambandi
má nefna sameiningu iðngreina, en unn-
ið er að þeim af fullri einurð, enda er það
einn mikilvægasti liðurinn í því að við
séum ávallt tilbúin að taka við og stjórna
nýrri tækni. Þriðji þátturinn sem svo
sannarlega hefur stuðlað að atvinnuör-
yggi okkar er sú mikla aukning sem orðið
hefur í framleiðslu prentgripa á undan-
förnum árum. Sumir segja tíföldun. At-
vinnuástand getur breyst á stuttum tíma,
það þekkjum við úr sögunni. Þess vegna
verðum við alltaf að hafa augun á
atvinnuöryggisþættinum. Til þess eru
margar leiðir og hef ég þegar nefnt sum-
ar.
Breytingarnar halda áfram og þær
kalla á ný viðbrögð. Störf og starfshættir
sem áður lágu langt frá hvor öðrum hafa
færst nær og í mörgum tilfellum hafa
störf áður ólíkra starfsgreina skarast.
Þarna eru á ferðinni hlutir sem geta verið
afar hættulegir okkur verkafólki höfum
við ekki uppi rétt viðbrögð. Dæmi eru
um það erlendis frá að atvinnurekendum
hafi tekist að etja starfshópum saman og
setið síðan einir að kjötkötlunum. Þetta
skulum við ekki láta fyrir okkur koma.
Bókagerðarmenn vilja vinna að því í
samstarfi með öðrum verkalýðsfélögum
að koma í veg fyrir hugsanlega árekstra.
Eins og málum er nú háttað er mikilvægt
að Félag bókagerðarmanna geri sam-
skiptasamning við Blaðamannafélag ís-
lands og Verslunarmannafélag Reykja-
víkur. Búið er að koma á fót fjögurra
manna samstarfsnefnd milli FBM og BÍ,
sem vinna á að traustari grunni fyrir sam-
starf þessara félaga og bindum við miklar
vonir við þetta starf. Koma þyrfti á fót
samskonar nefnd á milli FBM og VR.
Verum þess minnug að hagsmunir
verkafólks fara saman í meginatriðum;
þess vegna ber okkur að stilla saman
strengi og ég trúi því að það megi takast.
Látum það aldrei yfir okkur ganga að við
berumst á banaspjótum innbyrðis. Still-
um kröfum okkar saman og treystum
þannig hlut verkafólks í aukinni tækni-
væðingu og þeim arði sem hún leiðir af
sér.
Fortíðin geymir merka sögu. Þeir sem
stóðu að stofnun samtaka okkar voru
framsýnir menn og skildu til fulls mikil-
vægi samstöðunnar enda sjóaðir í harðri
lífsbaráttu síns tíma. Fyrstu árin voru
harðari skóli en svo að við getum áttað
okkur á því til fulls. Við skulum þó gera
okkar besta til þess því það er ábyggilega
ómetanlegt innlegg í hina daglegu bar-
PRENTARINN 4.7.'87
9