Prentarinn - 01.04.1987, Qupperneq 19

og hún skoðuð, en þar vinna um 2000
manns. Eins og nærri má geta hefðum
við þurft enn betri tíma til að skoða þessa
stóru prentsmiðju en eina morgunstund.
f>að sem vakti einna mesta athygli okkar
var að fyrirtækið rak heimavist fyrir
iðnnemana. F>að vakti að sönnu jafn-
framt athygli okkar hversu vel tækjum
prentsmiðjan var búin og hversu vel var
að vinnuumhverfi staðið. Eftir hádegi
var dagurinn frjáls og notuðum við hann
til að rölta í nokkrar búðir, þótt lítið væri
verslað. Þá gengum við um hina miklu
götu Unter den Linden, skoðuðum múr-
inn og Brandenborgarhliðið, allt var það
stórfenglegt að sjá og vitnaði um veröld
sem við eigum ekki að venjast norður við
hjara. Að sjálfsögðu fengum við okkur
svo bjór með hæfilegu millibili, svona til
að njóta enn betur en ella þessara stunda
í Berlín. Um kvöidið var svo haldið veg-
legt kvöldverðarhóf í kveðjuskyni og var
þar vel veitt í mat og drykk.
Rætt var um það á fundinum hvort
eðlilegt væri að endurvekja reglulegt
samband þessara þjóða með ráðstefnu-
haldi á borð við þessa, t. d. annað eða
þriðja hvert ár. Þátttakendur voru sam-
mála um að athuga vel hvort það væri
ekki rétt og var það raunar álit þeirra.
Samþykkt var að Austur-Þjóðverjar
könnuðu málið og að næsta ráðstefna
yrði þá síðla árs 1988.
Eftir þessa daga í Berlín, sem voru
bæði skemmtilegir og fróðlegir, er eng-
inn vafi á því að FBM á að halda áfram
þessu samstarfi og ekki láta mismunandi
þjóðfélagsuppbyggingu hafa áhrif í því
sambandi. í raun búum við alls staðar við
sömu vandamálin og fólkinu svipar sam-
an hvar sem er í heiminum.
Við undirritaðir þökkum fyrir okkur
og vonum að Félag bókagerðarmanna
beri gæfu til að senda fulltrúa á næstu
ráðstefnu Eystrasaltsríkja, Noregs og ís-
lands.
Sæmundur Árnason
Magnús Einar Sigurðsson
Vaxandi ótti við
þá ógnun sem
að friðnum
oglífríki jarðar-
innar steðjar
Það sem eftilvill er einkennandi fyrir samtím-
ann öðru fremur er sá vaxandi ótti sem fjöldi
fólks býr við frá degi til dags. Hér er átt við
þann ótta sem fólk ber með sér vegna stöð-
ugrar hernaðaruppbyggingar, vopnavæðing-
ar og svo sú hætta sem lífríki jarðarinnar er
búin af sömu og öðrum ástæðum af manna-
völdum.
Á ráðstefnunni var fjallað allverulega um frið-
arbaráttuna og hlut verkafólks og samtaka
þess í þeirri almennu friðar- og afvopnunar-
viðleitni sem hefur verið að ryðja sér til rúms. í
þessari umræðu kom fram einlægur vilji hjá
öllum þátttakendum að það væri ekki einasta
verðugt verkefni fyrir verkalýðshreyfinguna
að leggja sitt af mörkum í friðar- og afvopnun-
arbaráttunni, það væri jafnframt heilög skylda
verkalýðshreyfingarinnar að leggja lífinu þannig
lið.
f ályktun ráðstefnunnar kemur fram stuðning-
ur við hugmyndirnar um kjarnorkuvopnalaus
svæði og þá með það að leiðarljósi að slík
svæði muni á endanum teygja sig um allan
heim. Veröld án vopna og valds. Ályktunin
tekur skilmerkilega á verndun lífríkisins á
landi og í legi og bent er alvarlega á þá hættu
sem höfunum er búin og lífinu í þeim á meðan
um þau fari farartæki búin kjarnorkuvopnum
og öðrum óþverra andstæðum lífinu.
Niðurstaða. Látum einskis ófreistað, tökum
höndum saman og linnum ekki starfi fyrr en
hernaðarpostularnir láta sér segjast og við
búum í heimi án vopna og valds, í heimi sem
ætlaður er til búsetu fyrir alla án tillits til þess
hvar þeir búa.
PRENTARINN 4.7.'87
19