Heimilisritið - 01.11.1944, Blaðsíða 15

„Nei“, sagði hann. „Þú ferð.
En það er sama hvert þú ferð, ég
fylgi þér alltaf, skilurðu“.
„Eg ætla að verða hjá þér“,
sagði hún.
„Heyrðu“, sagði hann. „Við er-
um eitt. Og við getum ekki skil-
ið. Aldrei. Eg er partur af þér,
kjáninn minn. Þú verður að taka
þann part með þér“.
„Nei“.
„Jú“, sagði hann blíðlega. „Þú
ferð. Það 'er skylda þín núna. Þú
skilur. Við erum eitt, lambið mitt.
Við erum eitt“.
Pilar laut yfir hann. „Þarfn-
astu nokkurs?"
„Nei“, sagði hann. „Byssan?“
„Hún er við hliðina á þér“.
„Taktu stúlkuna“.
Hann leit ekki á þau meðan
þau fóru á hestbak, og hann ^á
€kki Pablo og Pilar ríða þétt til
livorrar handar Maríu, til þess
að hún gæti ekki stokkið af baki
og hlaupið til baka. Hann heyrði
hófadyn þeirra hverfa í fjarlægð.
Svo horfði hann yfir veginn sem
hann hafði komið eftir, tók upp
byssuna af veikum mætti og beið.
Ef til vil var þetta bezt. Ef til
vill var þetta öll sú hamingja
sem hann átti skilið í þessum
heimi. Tækifæri til að berjast fyr-
ir það sem) hann áleit rétt og
tækifæri til að fá frið og jafnvel
ást, já, jafnvel ást. Þeir máttu
því koma nú, undanvillingarnir,
honum var sama hvernig allt ylti
úr því sem komið var, eða svo
taldi hann sér trú um.
Hann heyrði að hermennimir
nálguðust. Þeir óðu og riðu ána.
Hann beið þolinmóður eftir að
þeir fyrstu kæmu í ljós, á gil-
brúninni. Fingurinn tók í gikkinn
á byssunni þegar fyrsti hermað-
urinn sást.
E N D I R
Röggsemi byrgisstjórans
Svo vildi til, eitt sinn þegar
lofíárásarmerki var gefið í kaup-
stað hér á landi, srnnir segja
Hafnarfiroi, að fundur var í
bamastúku þar í bænum. Æðsti-
templarinn þaut í flýti með
bamahópinn að loftvamarbyrgi,
sem var spölkom frá. Þegar
þau komu að byrginu brá svo
undarlega við, að byrgisstjórinn
vamaði bömunum inngöngu með
þeim ummælum, að þau ættu
þar eliki að vera, heldur hefðu
þau átt að fara í kjallara fund-
arhússins. Endirinn varð sá, að á
meðan kaupstaðarbúarnir biðu
milli vonar og ótta innan fjögurra
veggja, þurftu börnin að dreifa
sér um bæinn og ganga hvert
heim til sín.
HEIMILISRITIÐ
13