Heimilisritið - 01.11.1944, Blaðsíða 27

y
Kosel strauk litaða yfirvara-
skeggið.
„Og við seljum á föstudags-
morguninn“, sagði hann.
Oates kinkaði kolli ákafur.
„Já og meira en það“, sagði
hann. „Við seljum helmingi fleiri
hlutabref en við eigum. Á laugar-
dag og sunnudag veður sagan
komin út um allt England, og
þegar kauphöllin verður opnuð á
mánudaginn vilja hlutabréfaeig-
endurnir borga fyrir að losna við
bréfin sín. Við fáum laglegan
skilding“.
„En þetta er mikil áhætta“,
sagði Milton alvarlegur.
„Áhætta? Það er ég sem hef
áhættuna“, sagði Oates. „Allt og
sumt sem ykkur ber að gera er
að dreifa sölunni, svo að enginn
grunur vakni. En áhættan er eng-
in. Eg hef notað Iskol áður
og hann er sleipur. Eg er sjálfur
stór hluthafi í Mið-Orient, svo að
í augum almennings er ég einn
af þeim, sem verð verst úti! Þið
skuluð kaupa og selja, bara blanda
mínu nafni ekkert inn í. En eitt
verðið þið að muna: Hvernig sem
allt fer, þá megið þið ekki selja
fyrr en ég læt ykkur vita. Munið
þið það! Eg er sá fyrsti, sem
veit hvenær sannleikurinn kemur
í ljós og við skulum ekkert selja
fyrr en á síðasta augnabliki".
Þeir rcbbuðu saman góðastund;
svo fóru þeir í matsöluhús og
snæddu morgunverð.
OATES FÖR mjög snemma úr
skrifstofunni þennan dag og lét.
sig því litlu varða, hvað hin fagra
skrifstofustúlka hans hafði fyrir
stafni.
En ef liann hefði getað veitt
henni nánari athygli hefði hann
ef til vill grunað hana um græsku
— þótt hann væri að vísu ekki
einn þeirra sem þekktu „Hinn
heilaga" í sjón.
Skrifstofustúlka hans fór nefni-
lega beint frá skrifstofunni að
Piccadilly Circus og hitti þar há-
ann útitekinn karlmann, sem tók
undir handlegg hennar og leiddi
hana inn í kaffihús.
„Það er bezt að við fáum okk-
ur cocktail í dag“, sagði Símon
Templar, þegar þau voru sezt.
„Eg sé það á þér að þú hefur
fréttir að færa og við skulum
skála í tilefni af því. Hvernig hef-
ur Oates það?“
Patrika Holm — sem hafði að
vísu nefnt sig cðru nafni, þegar
hún réði sig hjá Oates — dreypti
á glasinu og sagði:
„Þeir eru í þann veginn að
byrja. Milton og Kosel töluðu
lengi við Oates i morgun; ég
hugsa að þeir hafi haldið áfram
samræðunum yfir matnum, en ég
heyrði nóg á meðan þeir voru á
skrifstcfunni ?“
Hún skýrði honum frá, um hvað
þeir höfðu rætt, og þegar hún
hafði lokið máli sínu, var „Hinum
heilaga" Ijóst hvemig málin
stóðu.
„Mundu eftir að taka hljóðnem-
ann úr skrifstofunni hans“, sagði
HEIMILISRITIÐ
25'