Heimilisritið - 01.11.1944, Blaðsíða 58

k
Anna settist í skutinn og hann
reri rösklega í áttina að bakkan-
um þar sem lendingin var. Það
var kominn snarpur mótvindur
áður en þau vissu af, regnið foss-
aði úr loftinu og þeim var hætt
að lítast á blikuna. Martin réri af
allri orku. Honum varð litið til
önnu og datt í hug að erfitt væri
að ímynda sér fyrri vini hans —
Zenu Gaye, til dæmis — undir
svipuðum kringumstæðum. Anna
virtist láta sig slagviðrið litlu
skipta. Hún hló þegar þau komtu
að bakkanum og hljóp svo upp
stíginn heim að gistihúsinu. Að
baki þeim nötraði loftið af þrum-
um og regnið helltist úr loftinu og
rann í smálækjum um lægðir og
skorninga.
Mack stóð í útidyrunum. Hann
var myrkur á svip.
„Þetta er steypiregn", sagði
hann alvarlega. „Síðast þegar
svona rigndi kom svo mikið flóð
í lækinn hérna í dalverpinu, að
brúna þar tók af“.
Þau flýttu sér upp í herbergi
sitt til þess að hafa fataskipti.
Martin var tilbúinn á undan.
„Eg ætla að fara niður og bíða
eftir þér“, sagði hann og gekk
út úr herberginu.
Þegar hann kom niður heyrði
hann að Mack var að tala við ein-
hvern hjá arninum. Hann kom
nær og sá aðkomustúlku er
sneri baki að honum. Hann varð
þungbrýnn, þegar hann leit á hið
granna bak og dökkhærða höfuð.
Honumi flaug í hug að þetta væri
Zena Gaye, en svo hugsaði hann
með sér, að það væri óhugsandi
að hún væri á ferðalagi hérna.
Svo heyrði hann rödd hennar.
Hjarta hans hætti að slá. Það
var Zena.
„Eg hafði ekki hugmynd uin
að rigning gæti verið svona
hættuleg", sagði hún. „Þér segið
að það hækki óðum í vatninu'*.
„Eg býst við að það flæði yfir
veginn eftir einn eða tvo klukku-
tima“, svaraði Mack. Hann tók
allt í einu eftir Martin og kailaði:
„Góða kvöldið. Hérna var að
koma gestur".
Zena Gaye sneri sér hægt í
áttina til hans. Þegar hún kom
auga á Martin birti yfir fallega
andlitinu hennar.
„Nei, Martin! hvað ert þú að
gera hér?“
„Eg mætti kanski spyrja sömu
spurningar", svaraði Martin
þurrlega. „Það lítur út fyrir að
vera meira en tilviljun að þú
skulir taka á þig krók þangað
sem ég er að eyða hveitibrauðs-
dögunum".
„Hveitibrauðsdögunum ? Já, al-
veg rétt, þú giftir þig um dag-
inn, var það ekki? Eg sá það í
blöðunum“.
Hann hló kuldahlátur. „Vertu
ekki með þessi látalæti, Zena. Þú
þarft ekki að segja mér það, að
þú hafir endilega þurft að
heimsækja það gistihús, af öllum
gistihúsum) Skotlands, sem þú
vissir að vð Anna dveldum á“,
„En, Martin, ég hafði ekki
56
HEIMILISRITIÐ