Heimilisritið - 01.01.1947, Blaðsíða 12

Heimilisritið - 01.01.1947, Blaðsíða 12
landabréfinu og vegna þess eins, að hún vildi fá að dvelja á róleg- um stað í nokkur ár. Síðan maður- inn hennar dó, hafði henni fund- ist allt, sem hún tók sér fyrir hendur, ófullnægjandi, og leitaði því.að litlum, rólegum bæ. Ef til vill hefur hún gleymt þessu öllu núna, en bærinn talar enn um þennan vetur sem „veturinn, þeg- ar Valerie Pratiere var hér“. Rinn hefur aðeins heyrt einu sinni frá henni. Það var þegar fyrsta skáldsagan hans kom út. Bókin hafði verið tileinkuð Val- erie Pratiere. Hún var þá í Eng- landi. ÉG HAFÐl lesið þá sögu, áður en ég kynntist Rinn, og nafnið og þessi einfalda tileinkun hreif mig, eftir að ég var orðin hrifin af hon- um. Tileinkunin var aðeins „Til Valerie Pratiere“ Enginn hafði nokkru sinni heyrt hennar getið. Enginn vissi hver hún var. Rinn sagði mér frá henni eitt kvöldið áður en við giftum okkur og ég hef reynt að segja þér dálítið úr sögu hennar, eins og ég held að hún hafi hlotið að vera, eftir frásögu Rinns og því, sem ég veit um hann og get myndað mér uih borgina. En enginn, raunverulega enginn, getur sagt söguna nema Valerie og Rinn, og ef til vill eru þau bæði of nátengd henni til þess að fara al- veg rétt með. Ég geri ráð fyrir að sagan sé ein af þeim sögum, sem lokaðar> eru innan veggja í hvítu húsi við endann á Forgestræti, húsi, sem tönn tímans hefur máð hvítu málninguna af, húsinu, sem Valerie Pratire bjó í veturinn forð- um. E N D I R • SKRÍTLUR • VINNUKONAN KVEÐUR Vinnukonan hefur verið rekinn úr vistinni, en um Ieið og hún fer á hún orða-skipti við húsmóðurina. „Svo þér segið að ég daðri? Gott og vel, það getur vel verið. En ég hef meiri rétt til þess heldur en til dæmis þér. Eg lít miklu betur út en þér, bæði í andliti og að ég tali ekki um vöxtinn, auk þess sem ég er yngri. Hver hafi frætt mig á því? Það skal ég fúslega játa. Það var maðurinn yðar. Og svo kyssi ég lika miklu betur en þér. Yður langar kannski lika til að vita hver hafi sagt mér það?“ „Þér ætlið víst ekki að voga yður að halda því fram að maðurinn minn —“. „Nei, frú mín, hann hefur þagað yfir því. En húsvörðurinn yðar segist ekki bera það saman“. 10 HEIMILISRITDD
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.