Heimilisritið - 01.09.1947, Blaðsíða 57

Heimilisritið - 01.09.1947, Blaðsíða 57
Hverju á hér við að bæta? Er ég les það er ég hef skrifað virðist mér ég hafi sagt frá svo ofur- litlu af öllu því, sem á daga mína hefur drifið. En góður Guð sér um að menn geti gleymt. Ég veit að fyrir þann hæfileika eiga menn að vera þakk- látir. Hefði ég munað alla viðburði hörmungaáranna myndi ég ekki hafa haldið lífinu eftir björgunina. Ég vona ennþá að einhverjir ætt- ingja minna séu á lífi. En ég veit að þeh- elztu og yngstu eru dánir. Ég man, að móðir mín fór einu sinn í viku upp í kirkjugarðinn að leiði ömmu. Ég fór oftast með mömmu. í kirkjugarðinum ríkti kyrrð og fegurð. Við vissum hvar amma hvíldi. En faðir minn og móðir, systkini og flestir ættingj- ar mínir eru afmáðir. Enginn veit hvar þeir hvíla. Þeir hvíla meðal þúsunda er flej'gt var í samgraf- irnar. Eftir dauðann eru þeir nafn- lausir og lítilsvirtir. — Heima í þorpinu mínu var bílstjóri, sem var geðveikur. Geð- veiki hans kom í ljós á þann hátt, að hann veiddi dýr, svo sem mýs fugla og ketti. Úr dýrunum kvaldi hann svo lífið á níðingslegan hátt. Maðurinn hafði lengi hagað sér þannig áður en hann var látinn á hæli. Okkur börnin hryllti við þessum manni. Hann var í okkar augum eins og eitnrslanga, og við forðuðumst hann. En við gátum ekki hatað .hann, vegna þess að hann var ruglaður. Ég álít að margir fangaverðir, þeir er ég hef kynnst, séu líkir þess- um bílstjóra. .Þeir unnu þó ennþá meiri níðingsverk en hann. En þeir hljóta að hafa verið geðveikir. Og er hægt að ásaka menn fyrir það þótt þeir séu veikir? — Líklega ekki fremur en fyrir það. að fæðast með svart hár og bogið nef. En það er von um að lækna megi veikindi, ef það er ekki hafist handa of seint. Það er vegna þess, sem ég vil verða læknir. Ég vil hjálpa til þess að bjarga mannslífum. E N D I R Ókunnar raddir Taugalæknir var að rannsaka andlega líðan hermanns nokkurs. ..Heyrið þér nokkurn tíma raddir, án þess að vita, hver talar eða hvaðan?“ spurði hann. „Já, st.undum“. „Hvenær helzt?“ „Þegar ég svara í síma“. HEIMILISRITIÐ 55
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.