Heimilisritið - 01.09.1947, Síða 60

neyddist ég til að biðja þig um
að hjálpa mér úr vandræðunum?
.. . Já, þetta eru sannarlega erfiðir
tímar.
„Heyrðu mig, Matilda. Eg hefði
ekki minnst á þetta ef ég vissi
ekki að þú hefur góð efni, og eng-
an til að sjá fyrir . . . Já, ég býst
við ég ætti að fara varlegar. Ekki
legja svona mikið á hættu ... Já,
það er rétt, ég er líklega ógæt-
inn ...
„Jæja, Mathilda frænka, viltu
hjálpa mér úr kröggunum með því
að lána mér tvö hundruð og fimm-
tíu pund? ... Hvaða! Allt í lif-
rentu? Hvenær var það? ... í síð-
ustu viku? Ég skil! ... Nei, þá get-
urðu ekkr lánað neitt. Já, ég skil
... Já, Matilda frænka. Ég er
hræddur um þú iðrist þess, frænka.
Vertu sæl“.
Iíann hringdi upp sitt eigið
skiptiborð. „Náið fyrir mig í herra
Whimple yngri, Searchlight Film
Studios, Mayberry Hill“, sagði
hann við símastúlkuna . ..
„Halló! Ert það þú, drengur
minn?“ spurði hann. „ITvernig
gengur? .. . Nú, er það? Iívað mik-
ið? ... Við sjáum til.
„Heyrðu mig, Horaee, þú manst
ég sagði þér fyrir nokkrum mán-
uðum, að verzlurin væri í krögg-
um og ég þyrfti að komast yfir
peninga? ... Vona að þú hafir ekki
gert þér of miklar áhyggjur þess-
vegna. Það er gott.
„En heyrðu mig“, hélt hann á-
fram. „Þú manst þessi hundrað
pund, sem þú erfðir eftir Edwin
frænda? Viltu lána mér þau?“
„Hvað? í síðustu viku? Allt
saman! ... ITvaða skemmtiferð?
Jæja, og þú vissir, að ég var í vand-
ræðum ... Já, ég skil ... Allir
strákarnir fóru. Skemmtilegt
ferðalag, býst ég við. Já, ég skil . . .
Ilræddur um þú iðrist þess, dreng-
ur minn“.
Enn fleira fólk hafði safnast
saman í fremri skrifstofunni og
það virtist vera ókurteist við ung-
frú Gordon. Hann brosti hörku-
lcga og hringdi enn einu sinni.
„Johnson“, sagði hann við
manninn, sem svaraði, „þetta er
Whimple. Já, Whimple! Maður-
inn, sem þú hefur keppt við í tíu
ár — maðurinn, sem þú komst í
kröggur með hinni slungnu verð-
lækkun þinni.
„Nei, lofaðu mér einu sinni að
hafa orðið. Johnson. Það getur
haft mikla þýðingu fyrir þig. Fyrir-
tækið er að fara í hundana, og það
er þér að kenna. Ilvort ég hef hug
á að komast úr klipunni? Það er
ýmislegt, sem ég þarf að koma í
lag áður. Viltu lána mér tvö hundr-
uð og fimmtíu pund svo ég geti
sloppið frá þessu? . . . Nei? Þegar
allt kemur til alls ert það þú, sem
hefur komið mér í þetta klandur
með viðskiptabrellum þínum! Ekki
einu sinni t'il að losna við mig sem
58
HEIMILISRITIÐ