Heimilisritið - 01.01.1948, Qupperneq 21

Mörg móðirin beygði sig yfir
vöggu barns síns, og kyssti það
að skilnaði.
Mennirnir stóðu þögulir hjá,
þegar hliðið var opnað. Könurn-
ar og börnin gengu út á ber-
svæðið.
„Verið eðlilegar í öllum guð-
anna bænum. og látið eins og
ekkert sé“, hvíslaði óskelfd,
gömul kona.
Jemima Johnson fór í farar-
broddi og masaði um daginn og
veginn, þótt hún vissi tæpast
sjálf, hvað hún var að segja. Ver-
ið eðlilegar, t öllum guðanna
bamum og látið sem elckert sé.
Þær þorðu ekki að 1 í ta í kring-
um sig. Ein kona reyndi að
syngja, en röddin brast og
hljóðnaði.
Förin, þessa 100 metra frá
hliðinu og niður að brunninum,
var sú erfiðasta, sem þær höfðu
nokkurntima farið, og þó voru
þær bara liálfnaðar þá. Konurn-
ar dýfðu ílátunum í vatnið og
fylltu þáu. Þær sem fyrst fylltu
sínar fötur biðu af ásettu ráði
eftir hinum. Þær töluðu saman,
en raddir þeirra voru óeðlilegar.
Skuggar beykitrjánna vbru
hreyfingarlausir. Ekkert bærðist
í kjarrinu, eða lágvöxnu (grasinu.
Konurnar héldu áfram að tala,
en taugar þeirra A’oru spenntar
til hins ítrasta, þegar þær snéru
aftur til virkisins með öll ílát full
HEIMILISRITIÐ
af vatni. Þær vissu, að augu villi-
mannanna hvíldu á þeim frá öll-
um hliðum, og þær vissu, að
villimennina klæjaði í óstyrkar
hendur eftir að nota höfuðleð-
urshnífaná og axirnar.
Þær voru næstum komnar að
hliðinu. Það var opið eins og
ekkert væri um að vera, og hjá
þ\ í sat einn af mönnunum, tálg*
andi spýtu í rólegheitum. Þá
tóku börnin sprett og tróðust
inn, skelfingu lostin. Konurnar
koinu á eftir, og dýrmætt vatn-
ið skvettist upp úr ílátunum.
„Jæja“, sagði höfuðsmaður-
inn, um leið og liann miðaði riffl-
inum, „setjið þið aðra stoð við
virkisvegginn þar sem hann er
veikástur fyrir og verið viðbún-
ar að berjast“.
Þrettán menn fóru rétt út fyr-
ir virkið og skutu að Indíánun-
um, sem nú létu ekki á sér
.standa. Hinir 37 voru í virkinu,
hver á sínum stað. Með blóð-
þyrstu bardagaópi ruddust sex
hundruð Indíánár úr felustöðum
sínum og þutu í 'áttina að vest-
urhluta virkisveggjarins, sveifl-
ancli stríðsexum siinim'. Þeir
höfðu meðferðis stór tré til að
mölva virkisvegginn með.
Craig lét ekki skjóta fyrr en
þeir voru komnir mjög nálægt.
Ilinglaðir af hinni óvæntu skot-
hríð, flýðu Indíánarnir til skóg-
ar.
19