Heimilisritið - 01.01.1948, Blaðsíða 24

2.
— Guð!
— Honum hc>fndist líka fyrir
það. Hann varð fyrir bíl. Það
vissi .cnginn hvernig á því gai
staðið, eins og umferð 'var lítil
í þorpinu. Neina hvað, — einn
góðan veðurdag er hann knúsað-
ur undir drossíu. Einhverjir að
sunnan, sem voru að frílysta sig,
keyrðu yfir liann, og hann dó
eftir miklar kvalir, skal ég segja
yður. Heilinn lak eins og kvoða
út úr höfðinu, ha? Blóðið va>tl-
aði, seitlaði, ekki mikið í einu,
en það sást svosem, það sást, það
ýrði úr sárinu, smátt og smátt.
Það var pollur á götunni.
—- Almáttugur, sagði stúlkan
og leit niður.
Maðurinn horfði á stúlkuna
án þess hún horfði á móti. I aug-
um hans var glampi einhverrar
vissu, gáska, losta, sem enginn
var lil að sjá. En stúlkan vissi
ekki, livað hún átti að gera af
höndunum, því að henni leið
mjög illa eftir að háxa hevrt þess-
ar sögur.
Maðurinn skvelti því síðasta
úr -pokanum, henti lionmn sam-
ankuðluðum frá sér, tók ofan
hátt sinn fyrir stúlkunni og
k\'addi virðulega.
Nei, blessiiðuYn fuglunum
aétti enginn að gera mein, sagði
hann og gekk burtu.
Stúlkan fann til þess, að hún
var ein eftir á bekknum.
— Manstu, spyr hann nokkr-
um mánuðum síðar, manstu
eftir því sem ég sagði þér um
drenginn fyrir norðan?
Hún mundi óglöggt eftir því.
— Mér fannst hann eiga það
skilið. Eg elska skepnur, segir
hann, mér finnst ég ekki geta til
þess vitað, að skepnurnar eigi
slæma líðan, að þær þurfi að
líða fyrir illvilja mannanna.
Stúlkan tekur naumast eftir
orðum hans. Hún liefur ekki
augun af fuglunum á vatninUS
Maðurinn kastar til þeirra
skorpum. Svo • eru skorpurnar
búiiar og fuglarnir synda frá
tjarnarbakkanum út í hólmann.
— Ertu mér ekki sammála?
spyr hann, og hún hváir, því hún
veit ekki hverju hún á að svara.
Rödd hans er strangtrúarfvllri
en áður.
— Hefndin er þeim vís, sem
fer illa með dýrin. Eða hver á
skilið hefnd ef ekki sá, sem fer
illa með eitt dýr? Ég virði ekki
mannskepnuna, sem yfir dýrin er
sett, lióti meira en dýrin sem
lögð eru fyrir fætur hennar af
skaparanum.
— Nei.
Örlitla stund eru bæði þögul.
Svo heldur maðurinn áfram, lág-
róma:
— Frændi minn, sem sleit
22
HEIMILISRITIÐ