Heimilisritið - 01.01.1948, Síða 28

síðar var hvellhettan horfin með-
al hundraða svipaðra.
ÞEGAR hún sat í fallegu
Bcntley einkabifreiðinni sinni á
heimleiðinni. sagði hún við
einkaritara sinn:
— Vel á minnst — meðan ég
man: Eg skrifaði á spjaldið, sem
ég lét í hvellhettuna, að sá sem
kæmi á heimili mitt í London
með þetta spjald í höndunum,
myndi f'á hundrað sterlingspund.
Sjáið um að peningarnir verði
greiddir, viijið þér gera svo vel?
Þakka yður fyrir.
I sömu andrá kviknaði rautt
ljós á umferðarvitánum; og í
gemju sinni yfir töfinni gleymdi
auðuga stúlkan alveg þessari
duttlungafullu velgjörð sinni.
En einkaritarinn mundi hana.
Og hvellhettan flutti sinn dýr-
mæta boðskap sumarið á enda
og inn í vetrarmyrkrið, gekk
hönd úr hendi, unz hún var af-
hent kaupmanni einum í út-
hverfi Lundúna, ásamt mörgum
tylftum svipaðra leikfanga.
FRÚ Herrick var komin að
niðurlotum þessi áramót. Hún
hafði búið sig undir að eyða ný-
árshátíðinni á kyrrlátan liátt á-
samt manni sínum, Christine
dóttur sinni og Dennis syni sín-
um, sem eim gekk í skóla. Og í
morgun hafði heimi svo borizt
símskeyti frá syni sínum Brian,
sem var. búsettur í Liverpool, og
í símskeytinu stóð að hann kæmi
í heimsókn í kvöld ásamt unn-
ustu sinni.
Ellen Herrick hafði aldrei séð
Alice unnustu Brians, þótt hann
hefði verið trúlofaður henni í
ellefu mánuði. Hún varð að flýta
sér að koma upp rúmstæði fyrir
hana í herbergi Christine. En
þrátt fvrir nauman tíma og hina
almennu eftirvænlingu, sem
ríkti á heimilinu, tókst Christine
að hafá hádegisverðinn tilbúinn
slundvíslega.
Christine kom þjótandi inn,
eldrjóð af ákafa og með ljómandi
augu. Christiné hafði fréttir að
færa, svo hún gaf sér naumast
tíma til að hlusta á það, sem
móðir hennar var að segja um
Brian.
— Jæja, ætlar hann það? Eg
er svei mér fegin. Mamma, ég
hugsa þér muni geðjast vel að
Alice. En mamma — hvað eig-
um við að hafa í matinn á morg-
un?
Ellen starði ringluð á dóttur
sína. Það var ólíkt henni að gera
sér svona títt um matinn.
— Eg hef sagt þér það, kæra
barn. Uxasteik og einn af búð-
ingunum ínínum.
— Já, jú, ég veit það, en —
gætum við ekki keypt dálítið af
léttu víni? Og kaffi, og ábæti?
26
HEIMILISRITIÐ