Heimilisritið - 01.01.1948, Qupperneq 33

Og nú bæði mömrau hans og
systur líka.
Nokkru síðar sáu þær Ellen
og Alice hvar Christine ók niður
veginn í litla einkabílnum Iians
Hu gos, og hún ljómaði af gleði.
Brian og Alice fóru saman út.
— Við sjáumst ekki svo oft,
og Alice elskar að dansa. Þú hef-
ur ekkert út á það að setja, er
það?
Dennis fór í samkvæmi hjá
foreldrum kunningja síns, og
Ellen og maður hennar urðu ein
eftir heima.
Ellen brosti til mannsihs síns.
— Þetta tókst vel, fannst þér
það ekki? Peningarnir skipta
ekki mestu máli.
— Nei. Það virðast hinsvegar
hnetuskurn og mislitur pappír
gera, ef dæmá skal eftir öllu rúsl-
inu hérna í stofunni.
Ellen hló.
— Nú skal ég laga til, og svo
fáum við okkur einn tebolla.
Hægt og silalega, eins og karl-
mönnum er lagið, en af góðuin
hug og með mikilli kostgæfni,
tók maður hennar að tína upp
ruslið af gólfinu. Og þannig at-
vikaðist það, að liann fann nafn-
spjald ungfrú Buckhaven undir
borðinu.
HANN las það, Ellen las það,
og síðan lásu þau það sameigin-
lega. Hann setti upp hatt, og
lagði af stað — þótt hann skop-
aðist að sjálfum sér — niður að
'símklefanum.
Hann kom um hæl i æstu
skapi.
— Það er satt! Ef við förum
þangað með nafnspjaldið, fáum
við útboi'guð hundrað pund!
Langt fram á nótt sátu þau
Ellen fyxir framan .eldstóna og
„notuðu“ hundrað pundin hvað
eftir annað, og til ýmissa þarfa.
Smáskuldirnar, sem höfðu legið
á þeim eins og mara — fjöru-
tíu pund nægðu til að losa þau
undan oki þeirra. Og þá gætu
þau loksins keypt ný gluggatjöld
og nýja alklæðnaði, og í fyrsta
sinn á ævinni tekið sér sameig-
inlegt'frí.
Það var satt — á því lék eng-
inn vafi! Óvænt og undursamleg
gjöf!
Heppnin hafði sniðgengið
böfnin að þessu leyti, en hins-
vegar fallið í skaut foreldranna.
Og þau áttu það sannarlega skil-
ið. ENDIB
HEIMILISRITIÐ
31