Heimilisritið - 01.01.1948, Blaðsíða 40

Heimilisritið - 01.01.1948, Blaðsíða 40
dyrahandfanginu, þegar hurð- inni var skyndilega hrundið upp, og hann stóð augliti til auglitis við ungfrú Odile Campanat. „Eruð þér hér? Hvernig stendur á því?“ „Það skal ég skýra fyrir yður, eftir að þér eruð búinn að segja mér, hvort þetta veldur yður fremur undrunar en gleði“. „Eg er himinlifandi“. „Agætt, komið þér þá“. Og þau tvö, sem einu sinni höfðu dansað saman, gengn nú inn í saumastofuna, og þar sagði lnin honum þetta: „Þér eruð nú, kæri herra Lep- inois, staddur hjá einni af beztu vinkonu.n mínum. Maðurinn hennar dó skyndilega. Hún var bláfátæk, og varð að fara að vinna íyrir sér sjálf. Hún stofnaði þessa saunia- stofu. Eg' og íleiri vinkonur hennar höfum síðan verzlað við hana að staðaldri, enda er húu afbragðs saumakona. Mér er ó- skiljanlegt livaðan henni kom sú hugmynd að setja þessa hjóna- bandsauglýsingu í blaðið, sem' þér kannist við, og sjálf getur hún enga skýringu á því gefið. Hún fékk mörg svör, ýmissa tegunda. Dag nokkurn kom ég henni að óvörum, einmitt þegar hún var að lesa yfir öll þessi margvíslegu bréf. Það var hreint ekki svo lítið verk. 38 Hún bað mig að fara yfir bréf- in með sér, og ég gerði það. Allt í einu sagði hún: „Sjáðu, sá er skrítinn. Hann skrifar bæði fullt nafn sitt og heimilisfang“. Hún rétti mér bréf yðar, herra Lepinois, og ég las það, mér til mikillar ánægju. Mér fannst gaman að því að gerast staðgengill vinkonu minn- ar, enda var það auðvelt fyrir mig, þar sem þér þekktuð ekki rithönd mína. Mér þótti mjög gaman af bréf- um yðar, og mér þóttu bréfin yðar svo hrífandi, eins og þér eflaust getið skilið“. „Eg skil yður, kæra ungfrú Odile, og ég er forsjóninni þalck- látur fyrir þessa ráðstöfun. Á ég líka að þakka þessari sömu góðu tilviljun stöðuhækkun mína“. „Það er annað mál, sem við getum síðar rætt“. „Eins og yður sýnist. Eg mun ræða málin við yður eins oft og þér viljið“. „Gætið þess að lofa ekki of miklu, yður mun kannske iðra þess síðar“. „Aldrei“, sagði hann, „ég mun aldrei þreytast á að hlusta á yð- ur, ef þér viljið leyfa mér það“. „Eg veit að þessi orð yðar koma frá hjartanu. I bréfunum yðar las ég um ást yðar til mín, og nú, er hún endurgoldin“. KNDIR HEIMILISHITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.