Heimilisritið - 01.01.1948, Qupperneq 59

Frú Castle sagði:
„Bg er lítið fyrir þessa túrista,
J)eir dréifa apipelsínuhýði og
sígarettupökkum út um allt, en
nriér hefði þó aldrei dottið í hug
að morðingjar væru þéirra á
nleðal. O, herra minn, það er
óttalegt að hugsa sér, að myrða
slíka dömu sem frú Marshall
var, og á þennan hroðalega hátt
— kyrkt .. i“
Það var með herkjum að frú
Castle kom þessu síðasta orði út
úr sér.
Colgate sagði í samúðartón:
„Já, það er hörmulegt".
„Og blöðin. Hótelið mitf í
blöðunum!“
Colgate brosti út í annað
munnvikið.
„Ojá, það er auglýsing á sinn
hátt“.
Frú Castle rétti úr sér. Hún
þandi út brjóstið, og það brakaði
í lífstykkinu. Hún sagði kulda-
lega:
„Það er ekki auglýsing, sem
fólk kærir sig Um yfirleitt“.
Weston lögreglustjóri sagði:
„Þér hafið sjálfsagt lista vfir
dvalargestina, frú“.
„Já, auðvitað.
AA eston fór að athuga gesta-
bók gistihússins. Hann leit á Poi-
rot, sem einnig var viðstaddur í
skrifstofu gistihússins.
,jHér getið þér sennilega verið
okkúr hjálplegur“.
Hann las upp riöfhin.
„Hvað er um þjónuátufólkiðp'-
Frú Castle kom með riáfna-
lista.
Það eru fjórar þerriur, yfir-
þjónninn og þrír undirþjónar, og
s^o Henry í barnum. William
burstar skóna. Svo er það mat-
sveinninn og tveir honum til
hjálpar“.
„Hvernig eru J)jónarnir?“
„Albert, yfirþjónninn, kom
hingað frá Hotel Vincent i Ply-
month, þar sem hann var búin
að vera í nokkur ár. Hinir þrír
liafa verið hér í þrjú ár, einn
þeirra raunar í fjögur. Það eru
afbragðs menn. Henry hefur nú
verið hér síðan hótelið var opn-
að“.
Weston sneri sér að Colgate.
„Það virðist vera í lagi. Þér
verðið þó auðvitað að fá frekari
staðfestingu á Jæssum upplýs-
ingum. — Þakka yður fyrir frú
Castle“.
Weston sneri sér að Colgate:
„Það næsta sem liggur fyrir,
er að ná tali af Marshall.
IV.
IvENNETII Marshall sat graf-
kyrr, og svaraði þeim spurning-
um sem lagðar voru fyrir hann.
Hann var nokkuð alvarlegur á
svip, en það var fullkomið jafn-
vægi í allri framkomu hans. Því
varð ekki neitað, að hann væri
HEIMILISRITIÐ
57