Fréttatíminn - 31.05.2013, Side 32

PI
PA
R
\T
BW
A
•
SÍ
A
•
13
17
48
Umsóknarfrestur til 5. júní
NÝTT
TÆKIFÆRI
TIL NÁMS
KEILIR
ÁSBRÚ
578 4000
keilir.net
HÁSKÓLABRÚ
Á Háskólabrú Keilis er boðið upp á nám fyrir einstaklinga sem hafa ekki lokið
stúdentsprófi. Að námi loknu uppfylla nemendur inntökuskilyrði í háskóla
hérlendis og erlendis. Háskólabrú er skipulögð í samstarfi við Háskóla Íslands.
Á Háskólabrú er lögð áhersla á speglaða kennsluhætti. Miðað er við þarfir
fullorðinna nemenda þar sem gerðar eru kröfur um sjálfstæði í
vinnubrögðum og raunhæf verkefni.
Kennsla í staðnámi á Háskólabrú Keilis fer fram á Ásbrú í Reykjanesbæ
og hjá SÍMEY á Akureyri.
NÁMSFRAMBOÐ
FÉLAGSVÍSINDA- OG LAGADEILD
HUGVÍSINDADEILD
VIÐSKIPTA- OG HAGFRÆÐIDEILD
VERK- OG RAUNVÍSINDADEILD
mennsku á þeim tíma. Þetta var
svo sem ekkert erfitt enda tók ég
þetta ekkert inn á mig,“ segir hann.
Umræðan logaði á samfélags-
miðlum þess tíma, Barnalandi
og Málefnunum og einkenndist
af mikilli heift. „Þetta var fyrsta
dæmið um að almannarómur
hefur áhrif og megnar að valda
breytingum. Síðan hefur almenn-
ingur haldið áfram að hafa völd
í gegnum blogg og Fésbók. Þá
skrifaði fólk allt undir dulnefni
enda var ekki komin nein slípun
á umræðuna, hún var bara villt.
Það er í sjálfu sér ágætt, eftir á að
hyggja, að svona skyldi þetta vera,
enda bara partur af sögunni.“
Baráttan við Bakkus
Á áttunda og níunda áratugnum
háði Jónas harða baráttu við
Bakkus. Hann var farinn að drekka
daglega og mætti jafnvel ósofinn til
vinnu að morgni. Loks játaði hann
sig sigraðan og fór í áfengismeð-
ferð. „Það var rosalega þreytandi
að vera með svona marga bolta í
einu, að vera í þessari vinnu, með
stóra fjölskyldu og þetta áhugamál,
áfengið. Ég gafst loks upp enda
réð ég engan veginn við þetta. Og
með því að strika út áfengið gat ég
haldið hinu áfram, að öðrum kosti
hefði ég að endingu dottið dauður
niður. Það var svo mikil pressa sem
fylgdi þessu, ég þurfti alltaf að vera
til í tuskið á morgnana eftir jafnvel
engan svefn,“ segir hann.
Jónas var ekki drykkfelldur á
yngri árum heldur ágerðist drykkj-
an með aldrinum. Þegar hann var
farinn að drekka daglega tók hann
sig taki. Hann drakk einungis um
helgar síðustu ár drykkjutímabils-
ins, en það var ekki nóg, að hans
sögn.
Um þetta leyti komst hann í
kynni við áhugamál sem átti eftir
að eiga hug hans allan, hesta-
mennskuna. Jónas hefur, á síðast-
liðnum árum, ferðast um landið
þvert og endilangt á hestbaki. Eins
og það sé ekki nóg, þá nýtti hann
ferðirnar í að skrásetja hinar marg-
víslegu leiðir og kom afraksturinn
út á bók fyrir hálfu öðru ári, verð-
launabókinni 1001 þjóðleið. Líkt
og með blaðamennskuna álpaðist
Jónas út í hestamennskuna fyrir
slysni. „Fyrir um 25 árum hafði
dóttir mín heimtað hest mjög ein-
dregið og lengi. Það endaði með
því að ég keypti tvo hesta því ég
þurfti alltaf að keyra hana upp í
hesthús og þurfti að hafa eitthvað
að gera meðan ég beið þar eftir
henni. Þetta er klassísk aðferð
föður til að halda dætrum frá
strákum en fljótlega kom í ljós að
áhugi hennar lá meira í strákunum
en hestunum. Við hjónin sátum
þá uppi með hestana. Þá vorum
við komin með hesthús og vorum
orðin svo flækt í málið. Svo fórum
við að fíla þetta og sáum fljótlega
að hestaferðalögin áttu vel við
okkur,“ lýsir hann.
Jónas tekur öll áhugamál sín til
hins ýtrasta. Hann fékk snemma
áhuga á mat og matreiðslu og
skrifaði veitingahúsagagnrýni um
áratugaskeið ásamt því sem hann
prófaði sig áfram í eldhúsinu með
flóknum uppskriftum og fram-
andi hráefnum. „Ég hef alla tíð
eldað hér heima þótt ég hafi ekki
sömu tilfinningu fyrir því og áður
því mér leiðist nú orðið að gera
flókna hluti. Ég vil heldur fara út
að borða. Á tímabili var ég í mikilli
tilraunaeldamennsku, leitaði uppi
bris og þvíumlíkt, sem ekki fékkst,
til að prófa þessar frönsku upp-
skriftir. Börnin mín muna eflaust
eftir nýrunum sem ég var að reyna
að fá þau til að borða en voru ekki
vinsæl,“ segir hann og hlær. „Nýru
eru fínn matur en mér tókst ekki
að selja þau hér inni á heimilinu,“
bætir hann við.
Haldið sofandi á gjörgæslu
Jónas býr með eiginkonu sinni,
Kristínu Halldórsdóttur, fyrrver-
andi alþingismanni, í húsi sem þau
byggðu á Fornuströnd á Seltjarnar-
nesi árið 1972. Þau eiga fjögur
börn. Eitt þeirra, Pálmi, smitaðist
af blaðamennskuáhuga föður síns
og starfaði með honum á DV um
nokkurt skeið en hefur lengst af
unnið sem fréttamaður hjá RÚV.
Kristín og Jónas ferðuðust mikið.
Afraksturinn var safn ferðabóka
um um fjölda borga þar sem helsta
áherslan var á mat og veitingastaði.
Jónas skrifar enn veitingahúsarýni,
en nú á vef sinn, www.jonas.is þar
sem hann skrifar daglega um mál-
efni sem á honum brenna. Fyrir
hálfu öðru ári varð í fyrsta skipti
hlé á skrifum Jónasar í þau fimm
ár sem hann hefur haldið úti bloggi
sínu. Skýringin var einföld: Jónas
hafði gengist undir stóra hjartaað-
gerð og var haldið sofandi á gjör-
gæsludeild í viku eftir aðgerðina
og lá viku til viðbótar á gjörgæslu-
deild áður en hann var færður yfir
á almenna deild þar sem hann var
þriðju vikuna.
„Ég var með bilaða ósæð sem
víkkaði og víkkaði og hefði að end-
ingu rifnað. Ég var undir stöðugu
eftirliti hjá hjartalækni þangað til
kom að því að ekki var annað hægt
en að skera. Tilgangurinn var að
setja eitthvað úr grís í staðinn. Ég
fór gangandi inn á spítalann en að-
gerðin var erfiðari en til stóð, með
þessum afleiðingum,“ segir hann.
„Ég vissi hvorki í þennan heim né
annan eftir aðgerðina og var alveg
kolruglaður, allt varð meðal annars
í vitlausri tímaröð. Ég gat ekki
einu sinni staðið í fæturna þegar
ég var færður af gjörgæslu,“ segir
hann. Jónas var í nokkrar vikur á
göngudeild á Landspítalanum eftir
sjúkrahúsdvölina og svo mánuð á
Reykjalundi. Þá var hann orðinn
ágætur, að eigin sögn. Hann segist
hafa verið uppnuminn af þeirri
fagmennsku sem einkenndi starf
heilbrigðisfólks og þakklátur fyrir
að tæknin skuli vera jafn mikil og
raunin er.
Jónas náði smám saman fyrri
styrk með því að fara í stutta
göngutúra út frá heimili sínu sem
lengdust eftir því sem honum jókst
kraftur. Í fyrrasumar taldi hann
sig orðin nægilega góðan til þess
að fara í hestaferð að nýju og reið
fram og til baka yfir Kjöl. „Ég
svindlaði svolítið og hvíldi mig
stundum í jeppa sem fylgdi,“ segir
hann kankvís. „Enda ætla ég að
taka mið af því í ferðum sumarsins
og ætla mér ekki um of.“
Sigríður Dögg Auðunsdóttir
sigridur@frettatiminn.is
Jónas tekur
öll áhugamál
sín til hins
ýtrasta. Nú
blasir við
hjá honum
ákveðið
tómarúm
eftir að
blaðamanna-
skólinn fór í
loftið.
Helgin 31. maí-2. júní 2012