Nýjar kvöldvökur - 01.03.1920, Blaðsíða 34

Nýjar kvöldvökur - 01.03.1920, Blaðsíða 34
64 NVJAR KVOLDVOKUR. heimilið er fyrirmynd. — Við ættum að bjóða þeim hingað eitthvert kvöldið.® »Já — það gætum við nú raunar, Lúðvík,« svaraði Friðrika dræmt. »En jeg er hrædd um. að nú sje svo komið, að það verði þjer aðeins til angurs að hitta ungfrú Skovstrúp.« »Ha, ha, ha, mjer til angurs að hitta Pálínu, það getur eigi annað en vakið hjá mjer hlátur. Pað sýnir best, Rikka, að þú þekkir hana ekki.« »Heyrðu nú til, Lúðvík, við skulum tala um þetta mál í alvöru. Pað fer ávalt svona, þegar gamlir karlar fara að ganga í biðilsbuxum — má jeg biðja þig að vera ekki að grípa fram í — já, jeg segi gamlir karlar eins og þú, þá gera þeir sig oftast hlægilega, og það er skop- ast að þeim, eins og nú er gert að þjer —.« »Nei, Rikka, það gerir Pálína ekki!« »Gott ef svo væri, jeg skal ekki þræta um það. En segðu mjer nú eitthvað um ungfrú Skovstrúp, því jeg er nú einmitt að rita for- eldrum Axels, og mæla með trúlofun hans og hennar. Pau hittust í leikhúsinu í gærkvöldi. — aúu ekki Ijósmynd af henni, sem þú gætir lofað mjer að sjá.« »Rikka — hvað ertu að bulla? var Pálína í leikhúsinu, þrátt fyrir viðvörun mína, Rikka, hefir þú svikið bróður þinn? — Rikka —.« »Rikka! Pað er ekki til neins að stagast á Rikku. En nú er best að girt sje fyrir alt þitt giftingabrask og eltingaleik við stúlkur, og að Rikka gamla taki til sinna ráða. í rauninni má þjer þykja vænt um að eiga systur, sem kann að geta varðveitt þig frá að verða enn meir til athlægis, en þegar er orðið. Og nú er þ^ð jeg, sem skipa fyrir hvernig þessu verður hag- að til. Trúlofun Axels og ungfrú Skovstrúp verður opinberuð á þriðjudaginn, jafnskjótt og foreldrar piltsins koma hingað. Og svo sannar- Iega sem jeg stend hjer lifandi, gef jeg Axel 10 þúsund krónur í brúðargjöf. Pað er helm- ingur eigna minna, hann fær þær hvort sem er allar eftir minn dag.« Svo settist gamla ung- frúin niður til að Ijúka við brjefið, og hún titraði af ákafa og gremju við uppreistarandann f bróður sínum. »Petta er nú gott og blessað, Rikka, en það geta fleiri en þú boðið brúðargjafir. Jeg lofa Axel 20 þúsund krónum, ef hann trúlofast ann- ari stúlku en Pálínu,* og um leið sló skipstjór- inn hnefanum f borðið, svo blekbyttan dans- aði á því. »Gleymdu þessu þá ekki, Lúðvík. — Karl- mennirnir eru oft svo gleymnir á þesskonar loforð. — En þarna kemur Axel —.« Pað var rjett, Axel kom þjótandi inn og gleymdi að loka dyrunum á eftir sjer. »Góðan daginn,« hrópaði hann. »Er brjefið til, góða systir, jeg ætla sjálfur með það til brautarstöðvanna, það verður vissast, æ, hrað- aðu þjer nú góða.« »Gerðu svo vel, hjer er það. Jeg hefi lofað að gefa þjer 10 þúsund krónur í brúðargjöf. Við það stend jeg. Og flýttu þjer nú af stað.« »Og þú fær 20 þúsund krónur frá mjer, ef þú kvongast annari en Pálínu Skovstrúp,* hrópaði skipstjórinn og greip í öxlina á Axel. »Pakka fyrir, þúsund þakkir! — Pað verður til samans 30 þúsund — þúsund þakkir. Jeg kvongast ekki Pálínu, þótt jeg fái þessar þús- undir hennar vegna. Jeg hefi aldrei sjeð hana. Systir hennar, Henríetta, sem jeg hitti í leik- húsinu í gærkvöldi, veitir mjer þúsundfaldar þakkir í ofan á lag. Eru nokkrir fleiri sem bjóða eitthvað í tilefni af trúlofun minni. Alt verður þegið með þökkum, þótt mjer sje ekki Ijóst, hví gæfan steðjar svona ákaft að mjer.« »Hvernig stendur á þvf, Friðrika, að þú ert að fara með þann þvættmg, að Axel sje trú- lofaður Pálfnu, þegar það er Henríetta, sem raunar er besta stúlka, er hefir lofa-t honum,* spurði skipstjórinn gramur, undrandi og glaður. »Hvernig átti jeg að vita, að þær væru tvær, þessar ungfrúr Skovstrúp? Jeg botna ekkert í þessu! — Gast þú ekki sagt mjer þttta, Axel?« »Pað stóð ekki neitt um það í skilmalunum, systir. — Jeg átti bara að segja ungirú Skov- strúp, að trændi væri svona og svona, sem hún sagði, að sig varðaði ekkert um og vildi ekki hlusta á. En þegar jeg hafði lokið erindi þínu við hana, fórum við að tala um alt ann- að, og endirinn varð, að við hjetum hvort öðru eiginorði. En eftir á að hyggja, nú man jeg það, Henríetta bað mig fyrir þennan böggul til þín, frændi. — Gjörðu svo vel!« »Húrra, húrra! drengur minn. — Pað er frá Pálínu! — Pað eru trúlofunarspjöldin okkar, Rikka. — Jeg símaði henni, þegar jeg fór með brjefið í gær, að jeg fengi ekki að fara f leik- húsið, og því hefir hún beðið systur sína fyrir þau. Má jeg hafa þá ánægju, Friðrika, að skýra þjer frá því, á undan öllum öðrum, að jeg og Pálína erum trúlofuð, og að jeg er ákaflega glaður yfir því. — Nú getur þú skólpað yfir þilfarið og á morgun staðið við landganginn og tekið á móti gestunum, Pá verður gildi og gleði og allar fánasnúrur á skútunni flögg- um skreyttar. -----------------------

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.