Fréttatíminn - 11.05.2012, Blaðsíða 8

ASKJA NOTAÐIR BÍLAR Krókhálsi 11 · Sími 590 2160 · askja.is/notadir-bilar Opið kl.10-18
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/S
ÍA
–
1
2
-0
9
1
3
Verð 5.490.000 kr.
Gæða-
bíll
Lexus RX350
Árgerð 2007, 4wd, bensín, sjálfskiptur,
ekinn 47.000 km.
17" álfelgur, ABS hemlar, aksturstölva, dráttarbeisli,
hraðastillir, kastarar í framstuðara, leðurinnrétting,
leðurstýri, loftkæling, minni í sætum, regnskynjari,
sóllúga, stöðugleikakerfi, Xenon aðalljós og margt fleira.

Málefni ungra flóttamanna á Ís-
landi komust í hámæli í vikunni,
en táningsdrengir hafa verið
fangelsaðir og þá vistaðir á Fit
Hostel í Keflavík. Sigríður Dögg
Auðunsdóttir fór suður með sjó
og hitti fjóra drengi sem eru fullir
gremju, upplifa sig sem algerlega
utangarðs, einangraða og afskipta
með öllu. Þeim líður sem svo að
þeir hafi farið úr öskunni í eldinn
þegar þeir tóku þá ákvörðun að
flýja til Íslands í leit að framtíð og
betra lífi.
Utangarðsbörn á Íslandi
S
aga fjögurra drengja á aldr-
inum 16 til 17 ára, þeirra
Azzadene Azzam, Alhawari
Agukourchi, Adam Aamer
og Amin Naimi, er með
miklum ólíkindum. Svo virðist sem
þeir hafi lent algerlega utan kerfis og
hefur þeim verið komið fyrir á Fit Hos-
tel þar sem þeir búa við þröngan kost
og hafa verið afskiptir með öllu.
A zzadene Azzam er 16 ára barn á flótta sem kom ásamt vini sínum til Ís-
lands fyrir þremur vikum. Hann
er frá Marokkó en flúði þaðan
níu ára gamall til Spánar þar sem
honum var komið fyrir hjá fóstur-
foreldrum. Ástæðan fyrir flóttanum
voru fjölskylduvandamál sem hann
neitar að ræða frekar.
Azzadene laumaði sér um borð
í flutningaskip í Casablanca í
Marokkó og komst þannig yfir Mið-
jarðarhafið og inn í Evrópu.
„Það var ekki hægt að senda mig
aftur til Marokkó því ég var barn
en ég fékk að ganga í skóla og lærði
spænsku. Ég veit að ég hefði verið
sendur til baka um leið og ég yrði
18 og því fór ég frá Spáni,“ segir
Azzadene. „Ég var líka svo ungur
að ég fékk enga vinnu.“
Frá Spáni flúði hann til Belgíu
þar sem hann vann við hrein-
gerningar í ár. Þaðan fór hann til
Danmerkur þar sem hann var í eitt
og hálft ár og sótti um hæli. Hann
fékk synjun og var gert að yfirgefa
Danmörk og var bannað að koma
þangað aftur í tíu ár. Azzadena flúði
þá til Noregs og sótti einnig um
hæli þar. „Norðmenn sögðust ætla
að senda mig aftur til Danmerkur
þannig að ég flúði til Svíþjóðar og
kom þaðan til Íslands,“ segir hann.
Hann fékk sænskan mann til að
hjálpa sér að kaupa miða sjóleiðina
til Íslands og kom með ferju til
landsins.
Azzadene kynntist jafnaldra
sínum frá Líbýu í Svíþjóð og ákváðu
þeir í sameiningu að flýja til Ís-
lands. „Við heyrðum í Svíþjóð að
Ísland væri gott land og hér væru
mannréttindi fólks virt. Sérstak-
lega barna. Við komumst að því
þegar við komum hingað að það
væri ekkert til í því. Þetta er ömur-
legasta land sem ég hef komið til,“
segir Azzadene.
Hann er reiður. „Það var mikið
áfall að koma hingað. Það hefur eig-
inlega enginn talað við mig síðan
ég kom, enginn hefur spurt hvernig
mér líði eða hvernig ég hafi það.“
Azzadene var handtekinn strax
við komuna til Seyðisfjarðar þar
sem hann gat ekki framvísað vega-
bréfi. Að auki var hann skilríkja-
laus. „Lögreglan á Seyðisfirði kom
Azzadene Azzam
Búum við skelfilegar aðstæður vel fram við okkur.
Spurðu okkur um
pappíra sem við
sögðumst ekki hafa
og fóru því með okk-
ur á lögreglustöðina.
Þar spurðu þeir
okkur hvað við vild-
um borða og komu
með mat handa
okkur. Við vorum
þar í fjórar klukku-
stundir. Eftir það kom manneskja
sem fór með okkur á flugvöllinn og
til Reykjavíkur.“ Félagsþjónustan í
Reykjanesbæ tók á móti Azzadene
og vini hans á flugvellinum og flutti
þá til Keflavíkur þar sem þeim var
komið fyrir á Fit Hostel í Keflavík,
sem er dvalarstaður flóttamanna
sem koma til Íslands í leit að hæli.
„Eftir það höfum við ekki hitt
neinn. Okkur var komið hér fyrir
og svo gleymdumst við. Ég hef ekki
fengið neina aðstoð, ekki einu sinni
fengið að fara til læknis þótt ég hafi
kvartað við félagsráðgjafann, sem
sér um okkar mál, undan verkjum
í kjálka og eyra. Hún lét mig hafa
verkjatöflur,“ segir hann og tekur
upp pakka af íbúfeni og paratabs. „Í
Svíþjóð fær maður allavega að hitta
lækni einu sinni í
viku,“ segir hann.
„Við búum
við skelfilegar
aðstæður á Fit
Hostel. Ég myndi
miklu frekar vilja
fara aftur í fangels-
ið á Seyðisfirði en
að búa hér. Okkur
er troðið inn í
pínulítið herbergi,
tveimur saman, og
fáum ekki einu sinni ísskáp undir
matinn okkar. Þarna eru karlar um
fimmtugt, alls konar karlar, sem
drekka mikið og eru með mikil læti
og það er eiginlega hræðilegt að
þurfa að búa innan um þá,“ segir
hann.
„Það er komið allt öðruvísi fram
við börn í öðrum Evrópulöndum.
Þar fengum við tilsjónarmann sem
aðstoðaði okkur með það sem við
þurftum. Hann lét okkur hafa pen-
ing svo við komumst út og hjálpaði
okkur að elda og læra tungumálið.
Hér er enginn okkur til aðstoðar.
Hvernig koma Íslendingar fram
við 16 ára gömul börn sem eru for-
eldralaus? Myndi þeim vera komið
fyrir á Fit Hostel? Hvern get ég
spurt að þessu? Veist þú þetta? Ég
fæ ekki einu sinni að fara í skóla. Er
ekki skólaskylda á Íslandi?“
Azzadene segist dreyma um að
komast í nám og eiga möguleika á
betra lífi. „Ég vonaðist til að finna
það á Íslandi. Mig langar að verða
eitthvað, mig langar að mennta mig
og eignast fjölskyldu. Eignast börn.
En eins og er get ég ekki einu sinni
farið út úr gistiheimilinu. Ég á ekki
einu sinni strætómiða.
Þetta er landið þitt en nú er ég
barn Íslands og finnst að það eigi
koma fram við mig eins og önnur
börn á Íslandi. Hvernig get ég vakið
upp umræðu um það? Ég er ekki að
tala um sjálfan mig heldur öll börn
sem eru í þessari stöðu. Ég vil að
það sé komið fram við þau eins og
íslensk börn. Hvernig er reglum
um börn á Íslandi háttað? Eru þær
öðruvísi en á öðrum löndum? Mér
sýnist það. Mér finnst allavega
komið fram við okkur öðruvísi hér
en ég á að venjast í öðrum löndum
í Evrópu sem ég hef kynnst. Hver
getur gefið mér svör við þessum
spurningum? Það hefur enginn
viljað tala við mig fyrr en núna þú.
Getur þú gefið mér svör?“
Það var mikið
áfall að koma
hingað. Það hefur
eiginlega enginn
talað við mig
síðan ég kom,
enginn hefur
spurt hvernig mér
líði eða hvernig
ég hafi það.
Framhald á næstu opnu
Sigríður Dögg
Auðunsdóttir
sigridur@ frettatiminn.is
Ljósmyndir Hari
8 fréttaskýring Helgin 11.-13. maí 2012