Læknablaðið - 01.07.1928, Blaðsíða 17

LÆKNABLAÐIÐ
103
tuberculose. I berklafjölskyldum hættir börnum vi'ð b. jafnvel þótt þau
lifi við góð kjör. Hyggilegt að gefa brjóstveilum börnum og þeim, seni
langvinna infect. sjúkd. hafa, fæði með ríkulegum bætiefnum, því að
rachitis spillir mótstöðuafli, jafnvel þótt á lágu stigi sé.
Gunnl. Claessen. Taldi nauðsynlegt að fylgja sömu reglum, við rann-
sókn hér eins og gert hefði verið erlendis. Hinsvegar myndi erfitt að fram-
kvæma þetta án þess að fá fé í því augnamiði. Rannsókn væri þó nauð-
synleg, því að i þessu o. fl. væri sjúkdómsfræði landsins lítið rannsökuð.
Þannig væri arteriosclerosis í heilaæðum algeng (apoplexia tíð), en litil
á útlimaæðum og sæjust þær sjaldan kalkaðar, eins og oft sæist ytra.
Vafalaust hefir ljósið hin mestu áhrif, bæði til varnar og lækninga. Bf
til vill eru hinir ríkulegu útfjólubláu geislar í ljósi hér orsök þess, hve
fátíður lupus er. í Danmörku er algengt að lupus myndist út frá berkla-
fistlum, en slikt sést varla hér. Að útlendingar geri mikið úr vetrarmyrkr-
inu hér er að mestu ástæðulaust, því að birta er mikil allan siðari hluta
vetrar og börn þá allajafna úti. Vetrarbirtan oft sterk og áhrifamikil.
Birtuna eiga menn að nota hér sem mest og best, bæði við beinkröm,
berklaveiki o. fl. Almenningur gerir lítið úr sólskini inni. Of mikið úr
jjessu gert, en hinsvegar sólríkar íbúðir taldar heilsusamlegar. Þó að ljós-
ið skíni gegnum rúðugler geta sjúkl. orðið rnjög litaðir og sólbrunnir, og
sólböð inni í stofum taldi hann geta að góðu gagni komið. Menn við úti-
vinnu ættu að vera svo klæddir, að þeir nytu sólskins, en hafa hlífðar-
gleraugu, ef þess þætti þurfa. Sólböð inni i stofuni þyrfti nauðsynlega
að reyna við beinkramarbörnin. Kostar ekkert og kemur líklega að gagni.
Eftir eigin reynslu frá fyrri árum (barnalækningar) beinkröm fátið og
Barlows sjúkd. sá hann aldrei hér.
Guðm. Hannesson sagði það tæpast vansalaust fyrir oss hve litið vér
vissurn um veikina hér á landi. Erlendis væri verið að rannsaka hana af
kappi, og þrátt fyrir afarmerkar uppgötvanir væri margt enn á huldu
um hana, jafnvel óvíst, hvort alt það sé sjúkdómur, sem talin er bein-
kröm eftir Röntgenmyndum. í Aberdeen hefðu 37% barna verið með bein-
kröm, i Mannheim um 50%. Trumpf hafði fundið 75%, Elliot 90% og
Wilson 91%, og það þótt börnunum væri gefið lýsi. Eitthvað hlyti að
vera bogið við þetta. Nýskeð hefði P. M. Holst þótst finna efni í höfr-
um, sem gæti valdið beinkröm. Liklegt, að rannsók’n hér á landi gæti upp-
lýst unt vafa-atriði.
Helgi Tómasson. P. og Ca í blóði tryggasta einkennið. Rannsókn getur
verið klinisk, kemisk og Röntgenologisk. Sú kliniska er litilsvirði og lækn-
ar myndu eyða tíma til lítils viö hana. Rannsókn i Rvík gilti að sjálfsögðu
að eins fyrir Rvik, en ekki sveitir. Ein geislun með ljósi í 40 mín. hefir
oft ntikil, læknandi áhrif.
Guðm. Hannesson taldi klin. rannsókn þýðingarmikla til samanburðar
við útlönd.
Snorri Halldórsson sagði hinar svonefndu rachitis-sagtennur algengar
í börnum, í sínu héraði, og findist þó ekki rachitis. R. tard., sem talin væri,
ekki ætíð rachitis. Rannsókn almennra lækna myndi að nokkru gagni
koma, mætti meðal annars minna á beinkröm í skólaskoöunareyðublöðum.
Páll Kolka taldi rachitis-einkenni sjaldan sjást á skólabörnum, og yrði
þvi mest um vert, að athuga börnin kornung, meðan vöxtur er mestur.