Læknablaðið - 01.01.1946, Page 28

16
LÆKNABLARIÐ
un. Séu jafnan valdir litlir
skammtar, fer ekki hjá þvi, að
stundum verði bið á batanum
eða lyfið jafnvel álirifalaust,
þar sem riflegri notkun liefði
getað orkað miklu. Hinsvegar
er sjaldan neinn skaði skeður
með því að vera örlátur á lyf-
ið í byrjun, sé á annað borð
skjmsamleg ástæða til þess að
nota það.
Við alvarlegri sýkingar er
æskilegt að ákveða sulfamagn-
ið í blóði sjúklinganna. Er tal-
ið heppilegast að gera það 8—
10 stundum eftir að meðferð
er bafin, og svo einum sólar-
bring siðar. Ástæðan til þessara
rannsókna er fyrst og fremst
sú, að ekki er víst að nægilcgt
lyfjamagn sé í blóði og líkams-
vessum, ])ó að ríflegur skammt-
ur sé gefinn. Hafi sjúklingur-
inn uppköst, fer jafnan nokk-
uð af lyfinu forgörðum, og get-
ur verið erfitt að gizka á bversu
mikið þurfi að gefa til viðbót-
ar, til þess að vega á móti því
tapi. Allverulegur en misstór
bluti lyfjanna verður gagnslaus
vegna acetyltengingar, og ef
nýrnastarfsemi er Iéleg, má bú-
ast við að óeðlilega mikið af
lyfjunum safnist fyrir í lik-
amanum. Aðferðir til þess að
ákveða sulfalyf i blóði og lík-
amsvessum eru svo einfaldar,
að öllum sjúkrabúsum ætti að
vera það vorkunnarlaust.
Um svo ný og mikilvirk efni
sem sulfalyf, fer naumast bjá
því, að nokkurrar ofnotkunar
og misnotkunar, gæti og þarf
bver og einn læknir ekki ann-
að en að stinga hendinni í eig-
in barm, til að finna þess dæmi.
Mistökin á notkun lyfjanna
geta verið með þrennu móti.
1. Óheppilegt lvf er valið
eða það er notað við sjúkdóm,
sem það ekki getur unnið bug
á. Mörgum verður auk þess á
að nota oft sulfalyf við bvers-
konar smákvillum, sem jafnan
batna af sjálfu sér, eða þar sem
að minnsta kosti önnur ábættu-
minni lyf gætu komið að full-
um notum.
2. Ófullnægjandi, eða sem
sjaldnar ber við, of stór
skammtur er gefinn.
3. Ekki gefinn nægilegur
gaumur að eiturverkunum.
New and Nonofficial Reme-
dies 1944, tclur sulfadiazin
bezta lvfið við sýkingu af völd-
um streptococc. bæmolyt. Þar
næst kemur sulfanilamið, sul-
fapyridin og sulfathiazol reka
lestina. Sulfadiazin er þar lika
talið verka bezt á lungnabólgu-
sýkla (pneumococci). Sulfa-
thiazol gengur því næst að
gæðum, en sulfapyridin er tal-
ið lakast, þessara þriggja lyfja.
Sulfathiazol kvað revnast bezt
við lekanda, en sulfapyridin
befir einnig gefizt allvel. Öll
fjögur efnin verka á sýkingu
af völdum pneumococca, en
sulfadiazin er þó sennilega ör-
uggasta lyfið. Það er lika tal-