Læknablaðið - 01.12.1950, Qupperneq 28

150
LÆKNABLAÐIÐ
hreyfanleg og oft má finna
stilkinn, sem þau sitja á. í vafa-
tilfellum er nauðsynlegt að
gera biopsi, enda þótt því sé
oft samfara töluverð blæðing-
arhætta.
Áður en bronchoscop aðferð-
in kom til sögunnar, var í raun-
inni ekkert aðhafzt til þess að
lækna þennan sjúkdóm. Eftir
það lögðu menn lengi vel á-
herzlu á að fjarlægja æxlið í
gegn um bronchoscop, og er
notað til þess electro-coagula-
tion, vegna blæðingarhættunn-
ar. Getur þetta verið erfitt verk
og oft óframkvæmanlegt 1
einni lotu. Á seinni árum hafa
ýmsir mælt með því að gera í
þess stað lobectomi, meðal ann-
ars sökum þess að flest æxlin
vaxa í tvær áttir og þótt
bronchialhlutinn náist, verður
sá hlutinn eftir, sem vaxið hef-
ir út í lungnavefinn og getur
síðar þrengt að bronchus. Þeir,
sem álíta æxlin illkynja eða
„potentielt malign“, mæla
eðlilega eindregið með lobec-
tomi eins fljótt og kostur er á.
Öllum ber saman um nauð-
syn þess að gera lobectomi, eða
jafnvel pneumectomi, ef
,,komplikationirnar“ eru orðn-
ar svo miklar að lungnavefur-
inn hafi orðið fyrir varanlegum
skemmdum.
Sjúkdómur þessi er, eins og
að framan greinir, æði sjald-
séður, en þó hafa fundizt tveir
sjúklingar á Berklavarnastöð
Reykjavíkur.
Fyvri sjúklingurinn er 31 árs
stúlka, og fannst sjúkdómur-
inn í henni haustið 1948. Níu
árum áður hóstaði hún upp dá-
litlu blóði, eftir að hafa verið
kvefuð í vikutíma. Var þá tek-
in röntgenmynd og sást ekkert
athugavert. Pirquet próf var
neikvætt. Hún var skyggnd að
nýju tveimur árum síöar og
virtist ástandið þá óbreytt. Ár-
ið 1945 veitti sjúklingurinn því
athygli að hún var orðin kvef-
sækin í meira lagi, hósti var
þurr og langvinnur, en upp-
gangur lítill sem enginn. Þess
á milli var sjúkl. einkennalaus
og vel frískur. Kvefsækni sjúkl.
ágerðist á næstu árum og
fylgdu þessu nú öðru hvoru
hitaköst.
í júlí 1947 hóstaði sjúkl.
upp töluverðu blóði, en blóð
hafði þá ekki sést í hráka frá
því árið 1939. Var hún oftlega
skyggnd, en ekkert athuga-
vert sást í lungum. í maímán-
uði 1948 komu loks í ljós breyt-
ingar neðantil í hægra lunga.
Líktist þetta bronchopneumoni
og hvarf á vikutíma. Fjórum
mánuðum síðar komu að nýju
fram röntgenbreytingar á sama
stað, að þessu sinni mun greini-
legri, sbr. mynd nr. 1. Hafði
sjúkl. þá verið fremur slapp-
ur og legið undanfarið með
hitavott. Þar sem margt benti
til þess, að um góðkynja