Læknablaðið - 15.03.1951, Side 13

LÆKNABLAÐIÐ
3
neðsti lendaliður semur sig að
lögun efsta spjaldhryggjarliðs,
þvertindar eru breiðir og stórir,
annaðhvort annar eða báðir.
Stundum er annar þeirra vax-
inn fast við sacrum, stundum
er brjósksambreyskja á milli
annars eða beggja og spjald-
hryggjarins, en bitt er líka til
að báðir séu lausir. Þegar svona
stendur á, er ýmist sagt að
neðsti lendaliður sé sacralis-
eraður eða efsti sacral-liður
lumbaliseraður og er af þvi
einu saman ljóst að skipulagið
þarna er laust í reipunum. (2.
mvnd).
Auk þessara breytinga, sem
kalla má í einum flokki og
koma til af því, að náttúran er
ekki enn búin að koma sér nið-
ur á, hvernig á að raða niður
liðunum þarna eða hvað bún
vill bafa þá marga, þá sjást
þar oft aðrar breytingar, sem
eru beinir sköpulagsgallar. Má
þar fvrst telja spina bifida
occulla, (3. mynd) en svo er
það kallað, þegar bryggjarbog-
inn vex ekki saman i miðju og
verður skarð, þar sem hrygg-
tindurinn ætti að vera, en eng-
ar breytingar eru á öðrum líf-
færum á svæðinu. Það er sjálf-
sagt af sama toga spunnið,
þegar boginn og ræturnar vaxa
ekki saman til hliðanna. Ef slík
veila er beggja megin, er bog-
Spondylolisthesis. A og C veilur í bogarótum. B eftir festingu á L4—S1
eru afturhlutar liryggjarliðanna runnir saman í samfelda hellu.