Læknablaðið - 01.09.1955, Qupperneq 14

86
LÆKNABLAÐIÐ
parenteralt, en það hefir lika
miklar aukaverkanir, einkum
höfuðverk og hefir oft orðið
að luetta við ])að þess vegna.
Enn fremur er getið um hægar
og seinar eSturverkanir, svo
sem acut polyarthritis og hepa-
titis. Ég nefni þetta efni aðeins,
en annars er mér ekki kunn-
ugt um það nánar né notkunar-
reglur þess og hefi, satt að
segja, ekki haft áhuga á að
kynnast þehn frekar, eftir því
sem lyfinu er lýst. Þá eru það
að lokum tvenn lyf, sem nú
virðast vera efst á baugi i með-
ferð hypertonitilfella, en það
eru ' methoniumsambönd og
reserpin.
Af methoniumsamböndum
eru það tvö, sem einkum skipta
liéi* máli enn sem komið er, þ. e.
hexamethonium og ])entapyro-
lidinum. Þessi lyf eru fram-
leidd af M & B. Hexamethon-
ium er í sambandinu liex,-
hromid og gengur undir verk-
smiðjunafninu vegolvsen. Pen-
tapyrolidin er tartrat, pentolin-
tartrat, og nefilist ansolysen.
Áhrifasvæði methoniumsam-
bandanna er autonomiska
laugakerfið og verkun þeirra er
í þvi fólgin að rjúfa tauga-
áhrifin i ganglíunum. Aðalat-
riðið í þessu falli ef að slæva
ganglia sympatica og þangað er
skeytunum stefnt, en gallinn er
sá, að efnin verka líka á gangl-
ia í parasvmpathica og af því
stafa aukaverkanir, sem likjasl
vitanlega atropináhrifum, þ. e.
einkum þurrkur í munni, óskýr
sjón og obstipatio. Sem betur
fer eru þessar aukaverkanir
sjaldan svo miklar að hætta
verði við lyl'ið þess vegna. En
það ,er einnig annað atriði, sem
er athugandi í sambandi við
verkun þeirra, það er „postur-
al“ hvpotensio. Þótt búið sé að
fá mátulega tensio, þegar sjúkl-
ingurinn liggur fyrir, þá hrap-
ar hún skyndilega niður þegar
hann stendur á fætur, og það
svo, að einkennin geta orðið
ískyggileg, jafnvel syncope.
Þess vegna þarf að hafa vak-
andi auga á sjúklingnum og
skömmtuninni. En sé rétt með
farið, þá eru þetta talin einna
beztu lyfin, sem nú er völ á,
við liypertensio á háu stigi, og
ansolysen þó líklega betra.
N'egolysen fæst í töflum á 0,25
og fylgir sú ráðlegging að gefa
1 X3 á dag i 3 daga til reynslu,
,en fullur skammtur er 2x3.
Þó er þess að gæta að halda
ber sjúklingunum á svo litlum
skömmtum sem unnt er. Um
anolvsen er sagt, að byrjunar-
dosis skuli ekki fara fram yfir
0,40, en annars gert ráð fyrir,
að venjuleg meðferð sé 0,20
kvölds og morgna og 0,10 um
miðjan daginn (kl. 2—3)..
Vegna stöðu verkunar er mið-
að við, að sjúkl. standi eða
sitji sem mest og sofi upp við
herðadýnu.
Þá ér síðasta lyfið í i’öðinni,