Læknablaðið - 01.09.1961, Page 31

LÆKNABLAÐIÐ
107
sakir og eðli krabbameinsins, þó
að seint miði í áttina að útrýma
þeim hræðilega vágesti.
Vafalaust eru sumar ríkjandi
kenningar um skaðsemi ýmissa
kemískra efna, sem blandað er
í matvæli og í þau komast á
annan bátt, mikið ýktar. Samt
sem áður er áríðandi að gjalda
varbuga við öllu slíku og fá úr
því skorið, livar og hverjar þær
hættur séu. Heilbrigði manns-
ins og þróun mannkynsins
er svo mikið undir næring-
unni kominn, að aldrei verður
of miklu fórnað til að gera hana
sem fullkomnasta og bezta og
bægja frá henni öllu því, sem
á einhvern liátt getur skaðað
mannslíkamann. Það væri
hörmulegt áfall, ef maðurinn
spillti ágæti fæðunnar með eig-
in tiltektum, þegar iiann loks-
ins væri búinn að leiða í ljós
þá galla, sem á henni væru, og
finna ráð til að bæta úr þeim.
Matvælaiðnaðurinn liefur nú
um langt skeið haft róttæk ábrif
á daglegt brauð olckar, t. d. með
því að ræna það mjög þýðing-
armiklum efnum. Ég á hér sér-
staklega við mvlluiðnaðinn. Það
er hann, sem á sök á þvi, hvað
livíta hveitið er notað i gífur-
lega stórum stil til brauðgerðar.
Með því að svipta kornið vfir-
borðslaginu og kíminu, er það
um leið rænt dýrmætum vita-
mínum, málm- og steinefn-
um. En þetta befur tvímæla-
laust spillt viðurværi þjóðanna
um langt skeið. Á seinni árum
hefur verið reynt að bæta úr
þessum ágöllum með því að
blanda hveitið aftur vítamínum,
járni og kalki. En með þessu
næst þó aldrei hin upprunalega
samsetning kornsins; annars
vegar af því, að menn þekkja
ekki nákvæmlega samsetningu
þess, sem numið er burtu, og
liins vegar tapast hin örvandi
áhrif, sem yfirborðslag kornsins
hefur á starfsemi þarmanna.
Mörg lönd búa við grænmetis-
og ávaxtaskort, sérstaklega á
veturna, og þá er yfirleitt allt
of lítið af úrgangsefnum í fæð-
unni. Það kemur sérstaklega
bart niður á fólki, sem vinnur
ekki erfiðisvinnu og þrevtir sig
lítið.
I Finnlandi tók fjöldi lækna
höndum saman fyrir nokkru og
hóf magnaðan áróður fyrir heil-
kornsbrauðinu, og telja þeir sig'
hafa unnið þar mikið nytsemd-
arstarf. Samtímis var skorin
upp berör gegn sykrinum, ekki
vegna þess, að þeir telji hann
neitt skaðræði út af fyrir sig,
eða krabbameinsvald, eins og
náttúrulækningamenn prédika,
heldur af því, að Iians er neytt
í gífurlegu óhófi og er í stói'-
um stíl látinn koma í stað fjöl-
breyttra og dýrmætra næringar-
efna, sem fólkið má ekki án
vera, og þannig spillir bann
heilbrigðum næringarháttum.
Það er margt fleira en þegar
hefur verið nefnt, sem getur