Læknablaðið - 01.06.1972, Blaðsíða 26

12
L/EKNABLAÐIÐ
1

a b c
11. mynd:
Langa steðjaarminn vantar.
a) ístað og hljóðhimna tengd með plastpípu. — b) Steðji fluttur yfir
á ístað og stutta steðjaarminum stungið undir hamarskaftið, (séð utan
frá). — c) Sama fyrirkomulag á þverskurðarmynd. Hljóðhimnugat-
inu lokað með bót, sem liggur á steðjanum.
Þessi aðferð hefur mörgum reynzt vel. Þó hefur komið fyrir, er
fram líða stundir, að steðjinn hefur gróið við afturvegg miðeyrans,
og veldur það meiri eða minni heyrnardeyfu á ný. Úr þessu má bæta
með því að losa þennan samvöxt og leggja inn plastþynnu eða plast-
svamp eða annað, sem hindrar nýjan samgróning.
Hamarshausinn hefur verið notaður á svipaðan hátt og steðjinn,
boruð í hann hola og hann svo settur ofan á ístaðið.
Þegar of litlar eða engar leifar hafa verið af hamri eða steðja,
má meitla dálítinn bita úr beininu bak við eyrað og nota hann á
svipaðan hátt í staðinn.
a) Hamarshausinn fjar-
lægður, skaftið losað að
mestu og lausi endi þess
lagður á ístaðið.
12. mynd:
Steðjann vantar.
b) Hljóðhimnan eða bótin lögð á
ístaðshausinn.