Læknablaðið - 01.08.1972, Blaðsíða 54

80
LÆKNABLAÐIÐ
3. Sjúklingurinn er í uppskurði á hinum tiltekna könnunardegi.
4. Sjúklingurinn er til meðferðar eftir uppskurð.
5. Sjúklingurinn er til meðferðar (einkum lyflæknislegrar, og
geislalækningar).
6. Sjúklingurinn er í eftirmeðferð.
7. Sjúklingurinn er krónískur.
8. Sjúklingurinn er jöfnum höndum til rannsóknar og meðferðar.
Að því er varðaði æskilegan dvalarstað með tilliti til ástands
sjúklingsins, voru eftirtaldir kostir tilgreindir:
A. Ástands síns vegna gæti sjúklingur dvalizt heima eða við til-
svarandi aðstæður.
B. Ástands síns vegna gæti sjúklingur dvalizt á dvalarheimili,
þar sem með dvalarheimili er átt við stofnun, er hýsir vist-
menn, sem eru sjálfbjarga að mestu leyti, hafa fótavist og
matast í sameiginlegum matsal.
C. Ástands síns vegna gæti sjúklingur dvalizt á eftirmeðferðar-
heimili, en með því er átt við stofnun, sem er að verulegu
leyti eins og dvalarheimili, en hefur auk þess nokkra hjúkr-
unarþjónustu og góða endurhæfingarþjónustu.
D. Ástands síns vegna gæti sjúklingur dvalizt á hjúkrunarheimili,
en með því er átt við stofnun, sem hjúkrar langlegusjúkling-
um.
Þegar athugunin var framkvæmd var tiltölulega lítið álag á spít-
alanum, og því allmörg rúm auð. Enn fremur taldi hjúkrunarkona sú,
er framkvæmdi könnunina, að óvenjufátt væri um sjúklinga, sem ekki
„ættu heima“ innan veggja sjúkrahússins.
Notkunarhlutfall (venjulega nefnt nýting) sjúkrarúma var svo-
fellt, þegar könnunin var framkvæmd:
Lyf læknisdeild 89 %
Handlæknisdeild 95%
Kvensjúkdómadeild 92%
Húðsjúkdómadeild 100%
Taugasjúkdómadeild 87%
Sjúkrahúsið allt 92%
í könnuninni kom fram, að af þeim 232 sjúklingum, sem á sjúkra-
húsinu dvöldust á þessum tíma, höfðu 107 fótavist, eða um 46%. Þessi
vitneskja er í sjálfu sér allathyglisverð. Hún áréttar, að sjúkrahúsin
eru ekki fyrst og fremst stofnanir hinna rúmliggjandi lengur, heldur
er nær helmingur sjúklinganna rólfær. Hið háa hlutfall sjúklinga
með fótavist vekur til umhugsunar um tvennt. í fyrsta lagi hljóta
kröfur sjúklinganna, sem fótavist hafa, til aðstöðu svo sem dagstofu,
sjónvarps og þess háttar að verða allmiklar og fullnæging þeirra getur
haft óbein áhrif á ástand þessara sjúklinga. í öðru lagi veitir fóta-
vist sjúklinganna möguleika á að veita þeim þjónustu á kostnaðar-
minni hátt en ella. Skal þar helzt minnt á matargjöf og möguleikann