Læknablaðið - 01.08.1972, Blaðsíða 40

7(5
LÆKNABLAÐIÐ
HLUTVERK LÆKNA I STJÓRNUN HEILBRIGÐIS-
STOFNANA I
Dagana 26. og 27. febrúar 1971 voru haldnir á vegurn L.l. umræðufundir
um Hlutverk lækna í stjórnun heilbrigöisstofnana. Fundirnir, sem haldnir
voru í Domus Medica, voru mjög vel sóttir; mikill áhugi og umræður almenn-
ar. Til fundarins var boðið fjórum frummælendum, fil. dr. Rune Terzman,
framkvæmdastjóra sænskra sjúkrahúsastjórna (Svenska Landstingsför-
bundet), Guðlaugi Þorvaldssyni, prófessor, Kjartani Jóhannssyni, Ph. D. og
Dr. Tómasi Helgasyni, prófessor. Fundarstjóri var Ásmundur Brekkan, yfir-
læknir. Fara hér á eftir inngangsorð hans og eitt framsöguerindanna, en
önnur tvö munu birtast í næstu blöðum.
Ásmundur Brekkan yfirlæknir
FORMÁLI
Einn megintilgangurinn með undirbúningi þessara umræðufunda
var að rifja upp, ræða ný viðhorf og beina ath.'yglinni að hlutverki
lækna í stjórnun heilbrigðisstofnana og sjúkrahúsa. Gerð þjóðfélags-
ins alls, og einnig heilbrigðisþjónustu þess, er í stöðugri endurnýjun
og þróun, og því ber nauðsyn til að staldra við alloft og hugleiða, ekki
hvað sízt þá þætti, sem snúa að stjórnun og rekstri jafnmikilvægs
hluta þjóðfélagskerfisins, sem sjúkrahús og heilbrigðisstofnanir eru.
Eins og annars staðar hefur á þessu sviði verið að gerast og er að
gerast gjörbylting á fjárhagslegri, félagslegri og tæknilegri afstöðu
til heilbrigðismálanna. Pólitískt gera þegnar hins svonefnda velferðar-
þjóðfélags æ ríkari kröfur til heilbrigðisþjónustunnar og má segja, að
heilbrigðisþjónustan og þá sér í lagi sjúkrahúsin séu stöðugt að reyna
að fullnægja eftirspurn, sem er algjörlega óseðjandi. Afleiðingin af
þessari þróun verður sú, að þeim mun örari sem breytingin er á
þjóðfélagsgerðinni og þar með einnig á pólitískum og sérmarkmiðum
þegnanna og félagsheildarinnar, þeim mun ríkari nauðsyn er til þess
að huga að því, á hvern hátt þessu margflókna og geysidýra stjórn-
unarkerfi verði bezt stýrt. Nú er það staðreynd, hvað sem öðru líður
og að öllum öðrum heilbrigðisstéttum ógleymdum, að í stjórnun og
rekstri sjúkrahúsa og heilbrigðisþjónustunnar yfirleitt hlýtur læknir-
inn að hafa lykilaðstöðu. Öll tilvera og gerð sjúkrahúsakerfisins, í
hvaða mynd sem er, hlýtur að lokum að grundvallast á læknisfræði-
legum ákvörðunum. Læknisfræðilegar ákvarðanir eru vissulega teknar
af fleiri aðilum en læknum einum. Það er um þessar ákvörðúnar-
leiðir og framkvæmdir þeirra í stjórnun sjúkrahúsa, sem ætlunin er,
að umræðurnar hér snúist.