Læknablaðið - 01.04.1979, Qupperneq 7

LÆKNABLAÐIÐ
61
Læknafclag íslands' og
Læknafclag Ecykjavíkur
LR
m
65. ÁRG. — APRÍL 1979
FRÁ RITSTJÓRN
Lítið hefir heyrzt frá ritstjórn að undan-
förnu og er raunar ár og dagur síðan ritstjór-
ar hafa skýrt lesendum blaðsins frá fyrir-
ætlunum sínum og stöðu blaðsins, svo mál
er að þögnin sé rofin.
Pess er fyrst að geta, að nýr ritstjóri hefir
bæzt í hópinn. Á öndverðu ári 1978 var Þórð-
ur Harðarson ráðinn aðstoðarritstjóri. Þegar
aðalfundur L.í. hafði samþykkt nauðsynlegar
breytingar á lögum félagsins um fjölgun rit-
stjóra var hann síðan ráðinn þriðji ritstjór-
inn.
Sigurjón Jóhannsson blaðamaður, sem ver-
ið hafði ritstjórnarfulItrúi frá miðju ári 1975
lét af störfum í júlí 1978, þegar hann fluttist
til Noregs, en hann er nú kennari við norska
blaðamannaskólann. Eru Sigurjóni þökkuð
ágæt störf í þágu blaðsins. Óhætt er að full-
yrða, að sá áfangi, sem náðst hefir, er að
stórum hluta því að þakka, að við nutum sér-
þekkingar hans og mikillar elju.
Árið 1978 komu út 4 eintök af blaðinu,
samtals rúmlega 200 síður, auk 6 fylgirita,
samtals um 650 síður. Guðmundur Björnsson
og Sigurður Þ. Guðmundsson sáu, ásamt rit-
stjórnarfulltrúum, um útgáfu þeirra rita, sem
þeir voru höfundar að, auk þess að sjá um
fjármögnun. Ársæll Jónsson sá um útgáfu 3.
og 4. fylgirits og vann hann mikið og ágætt
starf og kann ritstjórn honum þakkir fyrir.
Ritnefndir St. Jósefsspítala og Borgarspítala
gengu vasklega fram í að heimta inn efni i
hátíðarritin og búa greinar undir prentun.
Útgáfa þessara fylgirita hefir þótt takast
það vel, að nú eru þegar væntanleg innan
tíðar þrjú til viðbótar, eitt þeirra verður kom-
ið út áður en þessi pistill birtist, en það hefir
að geyma erindi og umræður frá öldrunar-
ráðstefnunni á sl. vori. Ætti útgáfustarfsemi
af þessu tagi að geta orðið fastur liður hjá
blaðinu framvegis. Að vísu er sá galli á gjöf
Njarðar, að ritin eru nokkuð ósamstæð, enda
mismikið í þau borið og því ekki eins verð-
mæt, sem söfnunargripir. Ritstjórn er hins
vegar minnug þess hlutverks síns, að koma
á framfæri við lækna fræðsluefni og miðla
öllum læknum þeim fróðleik, sem ella næði
aðeins til þröngra hópa.
í samræmi við þá stefnu, að reyna að hafa
efni eins ferskt og kostur er, var reynt að
hraða útgáfu blaðsins fyrri hluta ársins, enda
var þá framundan mikil vinna við útgáfu fylgi-
ritanna.
Ekki þarf að kvarta yfir efnisskorti, þó að
tekist hafi að koma út eldri birgðum. Mikið
berst af góðum greinum og fyrirsjáanlegt er,
að með sama áframhaldi verða eintökin á
þessu ári ekki færri en sex. Hins vegar skort-
ir mjög á, að læknar sendi inn nýtt félagsiegt
efni og er hér með skorað á stjórnir svæða-
félaga og sérgreinafélaga, nefnda og ráða,
sem starfa á vegum læknafélaganna að láta
reglulega vita af því, hvað er markvert að
gerast í hverjum hópi, með stuttum frétta-
klausum og góðar myndir eru alltaf vel
þegnar.
Frágangur handrita er vfirleitt slæmur og
stundum viM skorta nokkuð á. að töflur og
myndrit séu í þeim gæðafiokki, sem til er
ætiast. Mun framvegis verða gengið harðar
eftir að handrit, töflur og myndir séu í endan-
leau formi áður en areinar eru samhvkktar til
birtingar. Óhemjuvinna og kostnaður liagur í
að setja flóknar töflur og mikill ávinningur
pr að hví. heaar bess er kostur, að aeta
smækkað töflur og mvndir, þannig að bær
nái aðeins yfir einn dálk. Verður efnið bæði
læsilegra. auk þess sem bað sparar rými og
oeninga. Er því minnt á bað. sem seair um
bessi mál í leiðbeininaum til greinahöfunda
í 1. tbl. Töflur og mvndrit með faamannleau
yfirbragði má siá í riti Siaurðar Þ. Guðmunds-
sonar um morbus Addisonii.
Fiármál blaðsins hafa ekki verið endur-
skoðuð til hlítar, en til landsins er væntan-
iegur Jens Andersen. framkvæmdastióri
Læaeforeninaens Forlag, Kaupmannahöfn. til
skrafs og ráðagerða og verður rekstur þlaðs-