Læknablaðið - 01.04.1979, Blaðsíða 63

LÆKNABLAÐIÐ
91
Einar Sindrason, Poul O. Eriksen, Harald Halaburt
RÖNTGENGEISLAGREINING Á SJUKDÓMUM INNRA
EYRANS: (OTOSCLEROSIS COCHLEARIS)
INNGANGUR
Fyrir byrjanda í háls-, nef- og eyrnalækn-
ingum virðist lítil haldfesta í sjúkdóms-
greiningu í innra eyrnaskemmdum, að
minnsta kosti miðað við samsvarandi grein-
ingu, annars staðar í líkamanum.
Kemur þar þrennt til, í fyrsta lagi smæð
innra eyrans, í öðru lagi samsetningin, bein
og mjúkvefur, sem gerir meinafræðilega
vefjaathugun erfiða. Og í þriðja lagi deyr
enginn af heyrnardeyfu og því er ekki um
að ræða vefjasýni fyrr en árum eða jafnvel
áratugum síðar.
Þegar meinsemdir eru í innra eyra,
flokkast sjúkdómar niður í hinar margvís-
legu tegundir innri eyrnaskemmda og oft
geta orsakir verið margar:
Gamall maður, sem kemur með mikla
heyrnadeyfu. Heyrnardeyfa er í ætt sjúk-
lings, hann hefur unnið lengi í miklum
hávaða og orðið fyrir miklum höfuðáverka
og jafnvel fengið heilablæðingu.
Hér er úr nógu að velja og möguleiki á
ekki minna en fjórum til fimm sjúkdóms-
greiningum, þ.e. DLA (degeneratio labyr-
inthi acoustici) senilis, DLA hereditaria,
DLA professionis, DLA traumatica, DLA
vascularis.
Heyrnarritið gefur því miður ekki neina
örugga vísbendingu, en hins vegar er annar
rannsóknarmöguleiki fyrir hendi, þ.e.
geislagreining.
Otosclerosis-sjúkdómurinn, þ.e. mein-
semd í beini í umgerð innra eyrans,4 er vel
þekkt fyrirbrigði og auk þess auðþekkjan-
legt á röntgenmynd.
Otosclerosis byrjar venjulega meðan
heyrn er eðlileg, en með tímanum verður
* ASstoðaryfirlæknir, Einar Sindrason, Heyrn-
ardeild, Heilsuverndarstöð Reykjavíkur.
Yfirlæknir, P.O. Eriksen, Röntgenafdeling,
Nyborg sygehus, Nyborg, Fyn.
Yfirlæknir, Harald Halaburt,
Árhus Kommunehospital, Röntgenafdeling P.
oft5 meiri eða minni skemmd á innra eyra.
Vegna þessa hefur verið deilt um, hvort
til væri sjúkdómur, sem héti otosclerosis
cochlearis, þ.e. otosclerosis, sem aðeins
snertir beinumgjörð eyrans án þess að festa
ístaðið. Þarna virðist því vera möguleiki
á að komast nær sjúkdómsgreiningu á sjúk-
dómum innra eyrans, þ.e. með sneiðmynda-
töku á því.
EFNIVIÐUR OG NIÐURSTÖÐUR
Á tímabilinu frá 01.04.1974 til 30.08.1976
voru valdir til rannsóknar 132 sjúklingar
á Hörecentralen, Árhus Kommunehospital,
með meiri eða minni heyrnadeyfu á innra
eyra. Þar af voru fáeinir einnig með ístaðs-
festu og því leiðsluheyrnartap. Valdir voru
sjúklingar með allar algengustu tegundir
af heyrnardeyfu á innra eyra, svo og það,
sem náðist í af þeim fágætu. Skilyrði fyrir
vali voru eftirfarandi fjögur atriði:
TABLE I
Affection Oto-
around sclerosis
oval window cochlear
X-ray changes Uni- late- ral Uni- late- ral Uni- late- ral Bi- late- ral Normal X-ray
DLA hereditaria 3 6 i i 1
DLA professionis 9 12 7 2 3
DLA typus incertus 8 6 2 2 3
DLA senilis 5 4 3 0 3
Mb. Meniére 1 0 0 0 1
DLA traumatica Unilat. perc. deafness 0 1 0 0 0
+ unilat. otosclerosis DLA typus incertus 1 2 0 0 1
asym > 30 db 4 3 1 1 2
DLA congenita Neurinoma nervi 1 1 0 0 4
acustici 0 0 0 0 1
DLA postinfectiosa 2 1 1 0 7
DLA vascularis 2 0 0 0 2