Læknablaðið - 01.10.1979, Blaðsíða 69

LÆKNABLAÐIÐ
269
nefndarstörf, bæjarstjórnarstörf, þingmanns-
störf, önnur trúnaðarstörf og önnur störf, rit-
stjórnarstörf og ritstörf, þá kemur orð eins og
rannsóknarstörf ekki fyrir i spurningarlistan-
um. Líklega er ætlazt til, að þeim megi koma
fyrir undir heitunum aðalstörf, önnur störf eða
aukastörf. Þetta er þó að okkar mati alröng
aðferð við söfnun upplýsinga, og sem í dreifi-
bréfinu er boðað, að fylgt verði frekar eftir.
Er hér komið að alvarlegasta atriðinu í gagn-
rýni okkar. Það er tvennt gjörólíkt að bjóða
aðeins upp á almennt orðaða dálka eins og
aðalstörf, aukastörf og önnur störf og láta slag
standa, hvað inn berst, eða að taka skýrt fram,
aö beöiö sé um upplýsingar um rannsóknar-
störf í lœknisfræöi og skyldum greinum, þar
sem ekki er látiö nœgja aö geta heitis rann-
sóknarstööunnar, sem gegnt var, lieldur sé
einnig útskýrt, aö hvaöa rannsóknum var unn-
iö, til hvaöa niöurstaöna rannsóknirnar leiddu
og livar niöurstöður þeirra voru birtar. Rann-
sóknarstörf eru undanfarinn, ritstörf eru óhjá-
kvæmileg afleiðing þeirra. En það er eins og
þetta hafi snúizt við hjá ritnefndinni, hvað
áherzlur snertir.
Að skera niður og þjappa saman fræðileg-
um ritstörfum lækna er í flestum tilfellum það
sama og skera niður og þjappa saman rann-
sóknarstörfum þeirra, störfum, sem sumir lækn-
ar hafa gert að megin viðfangsefni sinu. Þótt
Læknatal Vilmundar Jónssonar og Lárusar H.
Blöndals beri ærin merki embættislæknatals,
fundu þeir enga þörf hjá sér til að þjappa
saman rannsóknarvinnu lækna, og ætti að vera
enn ljósara nú, 20 árum síðar, að leggja eigi
aukna áherzlu á frásögn hennar. Og þegar
haft er i huga, að talin er ástæða til að spyrja
lækna um hugsanleg hreppsnefndarstörf þeirra,
þingmennsku, sýslunefndarstörf og móðurföð-
ur, þá verður þessi upplýsingasöfnun enn und-
arlegri.
Við teljum að líta beri svo á, að í lækna-
tali sé verið að setja á prent Curriculum
Vitae lækna, og þar skuli það njóta sín mest,
sem læknisfræðilega er mikilvægast. Enginn
skortur er á fordæmi um það, hvernig Curri-
culum Vitae skal sett upp, en sem visbend-
ingu um, hvað teljast verði þar læknisfræði-
iega mikilvægast, bendum við á reglur nefnd-
ar, sem metur hæfni íslenzkra lækna og ný-
lega hafa verið birtar.i 1 þeim reglum er
áreiðanlega spurt um rannsóknarstörf, og ekki
ætlazt til að þeim sé þjappað saman, vegna
þess að það mætti „ . . . æra óstöðugan að
tíunda allar fræðilegar greinar með heiti og
tilvisun í, hvar þær er að finna.“, eða „Til að
forðast mismunun manna . . .“ og láta.........
eit.t yfir alla . . . ganga . . .“
En við leyfum okkur einnig að benda á eitt
af tímaritum brezkra háskóla- sem fordæmi
um, hvernig hægt er að setia fram Curriculum
Vitae lækna á mjög læsilegan hátt. Á það
skorti í s'ðustu útgáfu Læknatals, að fram-
setning upplýsinganna væri læsileg. Upplýs-
ingunum var nánast öllum raðað upp í
töflu- eða þuluformi. Við viðurkennum, að
ekki verði komizt hjá slílcu að nokkru leyti í
Læknatali, en ítrekum, að einnig verði reynt
að setja fram inntakið úr starfsferli lækna svo
læsilegt sé.
Læknatalið er orðið vel þekkt rit, sem dreif-
ist víða. Á bak við það er komin hefð. Það
cr líklegt til að verða endurútgefið á eins til
tveggja áratuga fresti. Við trúum því ekki, að
ritsmíðaskrá flestra islenzkra lækna verði pláss-
frek í Læknatali, ef hún er prentuð þar með
smáletri (petite) eins og tíðkast aftan við
tímaritsgreinar og dæmi eru hér að neðan.i 2 3 4
Og hjá þeim reyndar, þar sem hún verð-
ur plássfrek, þar finnst okkur, að hún eigi að
vera það, sem mikilvægasti vitnisburður um
lífsstarf þeirra.
Með því að skrá allar ritsmíðar um iæknis-
fræðileg efni ailra lækna í Læknatalinu, mundi
siálfkrafa koma saman þar svo til allt, sem
fagiega hefur verið skrifað um islenzka lækn-
isfræði. Þetta gerði Læknatalið að ómetan-
legri heimildarskrá, sem lengi hefur verið beð-
ið eftir.3
Skrif íslenzkra lækna og sérlega skrif þeirra
um íslenzka læknisfræði eru ekki alltaf birt
í ritum, sem má finna í alþjóðlegum tímarita-
skrám, og Þau eru því oft óaðgengileg upp-
sláttar. Til þess að fullkomna skrána varðandi
ístenzka læknisfræði, mætti i bnkarauka skrá
þau rit um íslenzka læknisfræði, sem samin
hafa verið af erlendum iæknum eða öðrum,
sem ekki eiga heima í Læknatalinu. Tvöföld
UDoflettiskrá, annars vegar með öllum manna-
nöfnum, sem koma fyrir í Læknatalinu, og
hins vegar skrá með efnisorðum, sem a. m. k.
yrðu tekin upp eftir titlum ritanna og lykil-
orðum þeirra (key words), ef Þau eru fyrir
hsndi, myndi gera öll þessi rit auðveld upp-
sláttar i ..Læknum á íslandi", 3,iu útgáfu.
Því hefur verið borið við, að erfitt verði að
afla upplýsinga frá læknum um ritverk þeirra,
og ítarleg ritverkaskrá hjá einum geti leitt til
misræmis hjá öðrum, þar sem ekki hafi tek-
izt að afla upplýsinga að þessu leyti. Þessi rök-
semd á að sjálfsögðu við um hvaða þátt upp-
lýsingaöflunar til Læknatalsins sem er, og
hefur ekki verið látin hindra, að reynt hafi
verið að safna upplýsingum um önnur atriði
eins og tök eru á. Við tel.ium, "að ítarleg upp-
talning ritverka sé eitt þeirra atriða, sem
læknar séu fúsir til að gefa upp um sjálfa sig,
þvi ritverk þeirra séu þeim metnaðarmál.
Engin ritskrá getur komið í staðinn fvrir
ritskrá Læknatalsins. Útgáfu efnisvfirlits
Læknablaðsins er siálfsagt að halda við. en
hún hefur augljósa annmarka sem uppsiáttar-
rit um ritverk íslenzkra lækna eða islenzka
læknisfræði. Komið hefur fram hugmynd um
■'T.mantekt skrár yfir ritsmíðar íslenzkra iækna
í erlendum ritum eingöngu. eða innlendum rit-
um einnig, sem yrði gefin út sem fvlgirit
Læknablaðsins. Hér yrði um enn nýtt udd-
sláttarrit að ræða, sem efast má um. hvort
hrint verður í framkvæmd og endurútgefið
svo að það haldi gildi sínu. sem er gagnst.ætt
þvi, sem er um Læknatalið. Hvort sem fyrir-