Dagblaðið Vísir - DV - 04.04.2007, Blaðsíða 55

DV Páskablað miðvikudagur 4. apríl 2007 55
djarfur, miklu djarfari en ég og ég
myndi frekar segja að Jón Ásgeir sé
líkur Óla en ég. Kannski er eitthvað
af þessu í genunum? En nei,“ svar-
ar hann næstu spurningu. „Við Óli
hefðum ekki verið góðir saman í við-
skiptum, við áttum ekki samleið þar.
Við töluðum saman daglega og vor-
um miklir vinir en ég held það hefði
ekki gengið að við værum saman í
atvinnurekstri.“
Leiðindamálið
Hér átti ekki að nefna einu orði
leiðindamálið sem Jóhannes og fjöl-
skylda hafa staðið í, en einhvern veg-
inn er ekki alveg hægt að sleppa því,
sérstaklega ekki þar sem við höfum
verið að tala um móður hans, sem
málið hlýtur að hafa tekið mikið á.
„Já, þetta hefur tekið mikið á móð-
ur mína, sem oft á tíðum skildi ekki
fréttaflutninginn. Hún hringdi oft
grátandi eftir að hafa horft á fréttir
og hélt að við værum á leið í fangelsi.
Lái henni hver sem vill að hafa ekki
alltaf náð samhenginu – við skiljum
þetta stundum ekki sjálf. Ég er sjálf-
ur í góðu andlegu jafnvægi þrátt fyrir
allt, en þetta reynir mikið á alla sem
í kringum okkur eru. Mér hefur þótt
miklu erfiðara að horfa upp á börn-
in mín í þessum málaferlum held-
ur en að standa í þeim sjálfur. En
vissulega tekur þetta á. Þetta er eins
og allt annað sem maður lendir í á
ævinni og ég vonast bara til að kom-
ast sæmilega heill út úr þessu. Ég er
þannig skapi farinn að ég hef getað
lifað með þessu án þess að brotna
saman eða farið þá leið að geta ekki
horft framan í nokkurn mann. Sem
betur fer höfum við haft efni á því að
verja okkur, en eins og komið hefur
fram í blöðum þá er það mjög illa
séð af opinberum starfsmönnum að
fólk sé yfirleitt að verja sig. Það hafa
margir farið illa og misst allt sitt á
því að lenda í þessum klóm þar sem
einskis er svifist. Svo skulum við ekki
ræða þetta mál meira, það á hvort
sem er eftir að skrifa margar bæk-
ur um Baugsmálið!“, segir hann og
brosir á dularfullan hátt. Sögulok.
Í Sláturfélaginu á föstudaginn
langa
Hann er á leið í páskafrí norður,
en Jóhannes á lögheimili á Akureyri.
Hann og Guðrún sambýliskona hans
hafa vetursetu vestur á Seltjarnar-
nesi og hann segist kunna vel við sig
á báðum stöðum.
„Guðrún kona mín á tvö börn, 10
og 15 ára, sem eru í skólum vestur
á Seltjarnarnesi. Þar eiga þau sína
vini – vinnan mín, fjölskyldan okkar
beggja og vinir eru mest hér sunnan
heiða þó svo bæði við og börnin eig-
um ekki síður góða vini fyrir norð-
an. Okkur líður vel á báðum stöðum
en Akureyri hefur mikið aðdráttar-
afl fyrir okkur öll. Þar erum við með
hesta, erum í golfi, förum á skíði og
þar er gott að vera. Ég á nú ekki von
á því að ég sæki margar messur yfir
páskahátíðina þótt ég sé vissulega
alinn upp í Guðs trú og góðum sið-
um.“
Og hann er ekki einn þeirra sem
fannst „föstudagurinn langi“ óvenju
lengi að líða.
„Síður en svo,“ segir hann. „Mér
þótti alltaf óskaplega gaman um
páskana, því þá var svo mikið um
heimsóknir. Amma, afi og frænd-
systkinin komu í kaffi og kökur og á
föstudaginn langa fór ég alltaf með
pabba í vinnuna. Þótt aðrir ættu frí
þann dag, átti maður í kjötverslun
ekki frí. Þá var verið að taka á móti
kjötinu, úrbeina og útbúa fyrir há-
tíðina. Stærsti söludagur ársins var
laugardagur fyrir páskadag því þá var
aðal hátíðarmaturinn á páskadag.
Nú eru breyttir tímar og mér sýnist
flestir kjósa að hafa hátíðarmatinn á
laugardagskvöldinu til að eiga frí frá
matseld á páskadag. Við sjáum það
líka í Bónusverslunum um allt land
hversu mikið það hefur aukist að fólk
eigi sumarbústaði sem það kýs að
verja tíma sínum í þessa helgidaga.“
Páskaeggin minnka með
árunum
Það liggur við að hann sé búinn
að svara áður en næsta spurning hef-
ur verið borin upp að fullu:
„Já, ég fæ alltaf páskaegg, en þau
minnka alltaf eftir því sem aldurinn
færist yfir,“ segir hann hlæjandi. „Ég
er rosalegur nammigrís, stórhættu-
legur þegar sælgæti er annars vegar.
Það er einn af veikleikum mínum,
en ég segi að það sé ekki gott að vera
kaupmaður og geta ekki smakkað á
því sem er til sölu í versluninni. Og
ef þig langar að vita hver eftirlætis
málsháttur minn er þá get ég sagt
þér að hann er „græddur er geymd-
ur eyrir“!“
En hvernig fer nammigrís sem er
að verða 67 ára að halda sér í svona
góðu formi? Varla með því að smakka
á öllu sælgætinu í búðunum?
„Nei, en væri ekki frábært að geta
sagt að sælgætið í Bónus sé grenn-
andi?!“ segir hann. „Ég held að ég
haldi mér nú bara í góðu formi
vegna þess að ég er hættur að reykja
og hættur að drekka áfengi og finnst
starf mitt skemmtilegt. Ég held að það
haldi fólki ungu að vera að sýsla við
það sem því líkar við. Ef maður hefur
heilsu er allt hægt. Ég fer í ræktina þri-
svar í viku og á sumrin geng ég mik-
ið á golfvellinum. Ég er ekki góður í
golfi, en ég er góður í að ganga á golf-
völlum...og bráðefnilegur.“
Binni borgar
En þar sem þú komst sjálfur inn á
áfengislaust líf, þá trúi ég því varla að
þú ætlir að vera fyrir norðan á föstu-
daginn langa þegar AA samtökin
halda afmælsihátíð sína?
„Jú, ég verð fyrir norðan, en það
skiptir engu máli. Binni borgar.“
Binni borgar?
„Já, það er þannig að ég hef að
vísu farið nokkrum sinnum á af-
mælishátíðina, en alls ekki alltaf og
stunda ekki fundi í miklum mæli.
En Binni vinur minn hjá Blómaverk-
stæði Binna mætir alltaf vikulega á
fundi og borgar kaffið fyrir mig og
sig. Hann segir að ég sé edrú vegna
þess að hann borgi fyrir mig! Það er
gott að Binni vinur minn hefur þessa
trú og að hún skuli ganga eftir.“
Að þessu lífi loknu
Það er varla að maður þori að
spyrja manninn út í hvað hann haldi
að taki við að þessu lífi loknu. En þeg-
ar hann hefur sagt mér að hann sé í
Meyjarmerkinu, eigi meira að segja
afmæli sama dag og konan hans og
það sé stór sparnaður í því: „bara ein
terta“, læt ég slag standa.
„Að þessu lífi loknu held ég að
eitthvað ennþá skemmtilegra bíði
okkar. Það er líka von til þess að þá
verði búið að draga í dilka og mað-
ur þurfi ekki að umgangast aðra en
þá sem manni líkar þeim mun betur
við. Að maður geti semsagt valið sér
dilk til þess að dvelja í...“
„Binni vinur minn hjá Blómaverkstæði Binna mætir
alltaf vikulega á fundi og borgar kaffið fyrir mig og
sig. Hann segir að ég sé edrú vegna þess að hann
borgi fyrir mig! Það er gott að Binni vinur minn hef-
ur þessa trú og að hún skuli ganga eftir.“
Frændi „Óli var djarfur, miklu djarfari
en ég og ég myndi frekar segja að Jón
Ásgeir sé líkur Óla en ég. við Óli töluðum
saman daglega og vorum miklir vinir en
ég held það hefði ekki gengið að við
værum saman í atvinnurekstri.“
FuLLur AF StArFSorku
„mér finnst það tóm mannvonska sem liggur að baki
lagasetningu sem þeirri að fólk megi ekki vinna eftir að
ákveðnu aldursmarki er náð. Þetta er afburða fólk með
þjónustulund og verksvit í farteskinu. Fólk verður einmana
og þunglynt þegar það er dæmt frá þátttöku í þjóðfélag-
inu,“ segir Jóhannes sem þekkir slíkt af eigin raun.
„Að er líka von til þess
að þá verði búið að
draga í dilka og maður
þurfi ekki að umgangast
aðra en þá sem manni
líkar þeim mun betur
við. Að maður geti sems-
agt valið sér dilk til þess
að dvelja í...“