Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.2007, Blaðsíða 26

Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.2007, Blaðsíða 26
föstudagur 8. júní 200726 Helgarblað DV m miðjan níunda áratug- inn vann á Helgarpóstinum ungur, rauðhærður maður, nokk- ur grallari sem var úrræðagóður, fljótur til svars og sást aldrei skipta skapi. Núna, rúmum tuttugu árum síðar, hefur hárið aðeins misst rauða gljáann, en strákurinn hef- ur ekkert breyst. Egill Helgason er hins vegar orðinn miklu frægari en hann var á dögum Helgarpóstsins „Það er svo fyndið að tala um að vera frægur á Íslandi!“ segir hann og hlær sínum smitandi hlátri. „Hér get ég helst ekki farið á skemmti- staði því svo margir vilja tala við mig en færi ég bara til Færeyja myndi ekki nokkur sála vita hver ég er.“ Aumingjagóður Rónarnir sem nú setja svip sinn á miðbæinn vita hins vegar vel hver Egill Helgason er. Hann er maðurinn með fallega litla, ljóshærða strákinn sem gefur þeim peninga í hvert skipti sem hann sér þá. „Ég er alltof aumingjagóður,“ við- urkennir hann. „Ég á erfitt með að sjá fólk sem vantar peninga. Í útlöndum spotta betlarar mig á löngu færi.“ Hann segir að sennilega sé það kristniboðakynið sem geri hann eins og hann er. Foreldrar hans eru Guðrún Ólafsdóttir, sem var háskólakennari í landafræði, og Helgi Guðmundsson, prófessor í íslensku og málvísindum. Afi hans var Ólafur Ólafsson trúboði og tveir sona hans, þeir Jóhannes og Haraldur einnig. „Móðuramma mín var norsk og var aldrei kölluð annað en frú Her- borg,“ segir hann þegar hann rifjar upp æskuárin í því sem hann kallar falleg- asta hverfi borgarinnar, á Ásvallagötu í Vesturbænum. „Ég ólst upp í fjöl- skylduhúsi með foreldrum mínum og Höllu systur, ömmu, afa og móður- systrum mínum. Amma var virðuleg kona sem bar af sér góðan þokka og mikla reisn. Afi var tilfinninganæm- ur en glaðlyndur, og ég líkist honum mjög. Mig dreymir oft ömmu og afa... Það er svo skrýtið með drauma mína, að mig dreymir yfirleitt bara fólk sem ég þekkti sem barn og unglingur. Afi lést þegar ég var sautján ára, en amma dó í hárri elli árið 1992. Þá hafði hún misst minnið og mundi ekkert nema norska sálma, sem mamma og systir hennar gátu sungið með henni.“ Veit lítið um margt Egill segist telja að það að vera al- inn upp af háskólafólki hafi gert hann fráhverfan því að fara sjálfur í há- skóla. „Ég sá svo mikið af háskólafólki á uppvaxtarárunum, mér fannst þetta svolítið þref allt þetta tal um háskóla- pólitík. Ég hef líka alltaf átt erfitt með að einbeita mér að einhverju einu,“ útskýrir hann. „Ég er hinn dæmigerði fjölmiðlamaður sem veit lítið um margt en það er ekkert eitt sem ég veit sérstaklega mikið um. Áhugasvið mitt er mjög breitt.“ Hann byrjaði í Menntaskólanum í Reykjavík þar sem honum líkaði vel og átti marga góða vini og vinkonur, en vildi engu að síður breyta til og fór í MH. „Þar líkaði mér engan veginn og hætti því í námi án þess að ljúka stúd- entsprófi. Á þessum tíma sá Illugi Jök- ulsson vinur minn um Helgarblað Tímans og bauð mér vinnu. Þannig var það tilviljun að ég fór í blaða- mennsku, líkt og það var tilviljun að ég byrjaði í sjónvarpi. Við Illugi máttum gera það sem við vildum með þetta helgarblað...“ segir hann og skellihlær þegar hann segir mér hvert umfjöll- unarefni helgarútgáfu bændablaðsins hafi verið. „Við skrifuðum um James Joyce og Samuel Beckett, vorum vel tengdir inn í Rokk í Reykjavík og hljómsveitin Utangarðsmenn hætti nánast í beinni á síðum Helgarblaðs Tímans. Hugs- aðu þér, við vorum tveir tuttugu og eins árs strákar, ekki einu sinni með stúdentspróf að stjórna þessu blaði. Ég veit ekki hversu vel bændum líkaði þessi útgáfa, en Jónas heitinn stýri- maður sem var innanbúðarmaður á Tímanum á þessum tíma atyrti okkur einhvern tíma í grein og sagði að við værum að gefa út bænda-Samúel! Það var rosalið á Tímanum á þessum tíma. Agnes Bragadóttir var að stíga sín fyrstu skref sem blaðamaður og þar voru líka Páll Magnússon, Elías Snæ- land Jónsson og svo auðvitað Þórar- inn Þórarinsson.“ Rithöfundur og kristniboðslæknir Draumar Egils Helgasonar í æsku voru nokkrir. Fyrst var það sá að verða kristniboðslæknir eins og Jóhannes móðurbróðir hans, en Egil langaði líka að verða rithöfundur. „Ég var meira að segja kominn með hugmyndina að bókinni sem átti að koma út í þremur bindum,“ segir hann kíminn á svip. „Hún átti að fjalla um Gyðingafjölskyldu sem flytur til Ís- lands. Bókin varð aldrei annað en hug-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.