Innsýn - 01.12.1976, Page 35

Lesendaþáttur í umsjá Erlings Snorrasonar.
27
bergmál
Spurning: Mér er kunnugt
imn, aó Biblían leyfi ekki
að menn neyti blóðs, og þar
með er blóðmörinn kominn á
bannlista. En ég hefi
heyrt á samræður manna þar
sem fullyrt var, að ekki
mætti heldur borða mör. Ef
þetta er rétt þá leyfist
okkur ekki heldur að borða
lifrapylsu eða mör í floti
t.d. með saltfiski. Hvar er
fjallað um mör eða mör-
neyslu í Biblíunni?
Ein á förnum vegi.
Svar: "Skal það vera ævin-
legt lögmál hjá yður frá
kyni til kyns í öllum bú-t
stöðum yðar: Þér skuluð
engan mör og ekkert blóð
eta." 3.Mös.3,17. Sjá einn-
ig 3.MÓs.7,23.
Á þessu sjáum við að
mörinn er settur í sama
flokk og blóðið. í öðru
bindi Vitnisburðanna, bls.
61, þar sem Ellen White er
að aðvara ákveðna fjölskyldu
gegn því að borða kjöt tekur
hún þetta sérstaklega fram:
"Skal það vera ævinlegt
lögmál hjá yður..." SÍðan
vitnar Ellen White í 3.MÓS.
3,7 svo og 3.Mós.7,23-27.
Sennilega er óþarfi að
fjölyrða mikið um hve slæm
fitan er. HÚn kemur mjög
við sögu í hjarta og æða-
sjúkdómum. ÞÓ mætti taka
fram fáein atriði. Dýra-
fitan er mettuð fita að
miklu leyti, en plöntufita
ekki. Hið fræga "Cholester-
ol" sem er í svo nánum
tengslum við hrörnun æðanna,
(þ.e. æðarnar stífna og
þrengjast þegar fita og
fleiri efni safnast innan
á æðaveggina), finnst
aðeins í dýrafitu en ekki
plöntufitu. Þegar við töl-
um um dýrafitu hér, er ekki
aðeins átt við fitu utan á
kjöti eða úr skrokknum,