Kjarninn - 31.10.2013, Qupperneq 14

H
æstaréttardómur frá 17. október síðastliðnum,
í máli þar sem fallni Landsbankinn (LBI) og
Norvik hf. tókust á, bendir til þess að gjald-
miðlaskipta- og vaxtasamningar sem gerðir
voru fyrir hrun, og komust í uppnám við hrun
bankanna, hafi verið gerðir upp á fölskum forsendum og að
óþörfu. Þannig hafi lífeyrissjóðir, sjávarútvegsfyrirtæki og
fjölmargir aðrir lögaðilar getað gert upp afleiðusamninga
sína með samkomulagi við slitastjórn fallna Landsbankans
án þess að hafa í raun þurft að borga eina krónu. Lífeyris-
sjóðir í landinu greiddu vel á annan tug milljarða króna
til fallna Landsbankans, að teknu tilliti til skuldajöfnunar,
eftir að samkomulag þar um náðist milli lífeyrissjóða og
slitastjórnar Landsbankans sumarið 2011, en samninga-
viðræður höfðu þá staðið yfir í tæplega þrjú ár. Samanlagður
kostnaður sjávarútvegsfyrirtækja hljóp einnig á milljörðum.
Mörg lögfræðiálit voru unnin, sem voru öll á þann veg að
lífeyrissjóðunum bæri að greiða, að sögn Arnars Sigmunds-
sonar, fyrrverandi formanns Landssamtaka lífeyrissjóða, en
samtökin voru í forsvari fyrir lífeyrissjóðina þegar samið var
um afleiðusamningana.
Dæmt Norvik í vil
Í fyrrnefndu deilumáli milli LBI og Norvik hf. var tekist á um
framvirka gjaldmiðlasamninga, en LBI krafðist greiðslu upp
á 2,4 milljarða. Samningarnir höfðu upphaflega verið gerðir
í febrúar 2006, en markmið þeirra var að dreifa og draga úr
áhættu í rekstri. Fjórir samningar voru gerðir alls, sá síðasti
í janúar 2008. Samningarnir fólu í sér vörn fyrir styrkingu
krónunnar og því fólst í þeim áhætta ef krónan veiktist, sem
varð raunin. Dómur í málinu féll Norvik í hag og þurfti það
ekki að greiða neitt en LBI var gert að greiða Norvik tvær
milljónir króna í málskostnað.
Lykilatriði í málinu er tilkynning í tölvupósti sem LBI
sendi frá sér um miðjan október 2008, nánar tiltekið hinn
16. október. Hana sendi Lárus Finnbogason, þáverandi
formaður skilnefndar bankans, til viðskiptavina sem voru
Dómsmál
Magnús Halldórsson
magnush@kjarninn.is