Kjarninn - 13.02.2014, Blaðsíða 82

03/04 Kjaftæði
hanga á netinu í átta tíma á dag í vinnunni, mæta svo heim,
draga fram spjaldtölvuna, kíkja á Facebook og Google+ með
góðri samvisku og spila frá sér allt vit í Candy Crush og Bang
with Friends.
Fljótlega spurðist þessi tímatakmörkun út og fyrr en
varir var ég beðinn um að mæta í viðtal á Rás 2 til að ræða
þessa netfíkn mína. Alvarleiki málsins var talinn slíkur að
rödd minni var breytt. Ellefu ára drengur sem hljómaði eins
og Gunnar I. Birgisson sagði því íslensku þjóðinni frá því
alvarlega vandamáli sínu að þurfa að vera á netinu í fjórar
til fimm klukkustundir á dag. Á þessum tíma var það kallað
fíkn. Í dag væri einstaklingur sem væri í fjóra til fimm tíma
á dag á netinu talinn vera í góðu jafnvægi og fyrirmyndar-
þjóðfélagsþegn. Líklega myndi slíkur einstaklingur vera
boðaður í viðtal til að ræða um það hvað hann hefði mikla
sjálfsstjórn.
Hýpókondríak deyr
Um daginn sagði vinur minn mér að hann væri með
vefjagigt. Ég byrjaði að lesa mér til um þennan sjúkdóm.
Einkenna matseðillinn er ekki af verri endanum: langvinnir
og útbreiddir verkir frá stoðkerfi, almennur stirðleiki, yfir-
þyrmandi þreyta og svefntruflanir, órólegur ristill, ofurnæm
þvagblaðra, fótapirringur, kuldanæmi, dauðir fingur, dofi í
útlimum, bjúgur, minnkaður kraftur, úthaldsleysi, minnis-
leysi, einbeitingarskortur og depurð. Nú hugsaði ég: Þetta
passar allt við mig! Tók skimunarpróf undir eins. Niður-
staðan var að ég væri þremur stigum frá því að greinast með
vefjagigt, af þeim tólf sem þurfti. Stolt hýpókondríaksins
innra með mér særðist þannig að hann lognaðist út af og dó.
Það vorkennir mér enginn
Ég var sem sagt ekki lagður í einelti, ég er ekki netfíkill,
ég er líklegast ekki með vefjagigt og ég er líklegast ekki á
einhverfurófinu þó að mér finnist bara nákvæmlega ekkert
að því að vera með Bluetooth-heyrnartól á höfðinu á meðan
ég er að versla í Krónunni á obesity scooter (kærastan mín