Kjarninn - 13.02.2014, Blaðsíða 61

04/04 lÍFsstÍll
sjáir á samfélagsmiðlunum. Myndir úr prófessjónal mynda-
tökum í sínu allra besta formi, brúnkað, vatnslosað, svangt
og þyrst. Form sem kostaði blóð, svita, fullt af tárum og mikla
baráttu við haus og skrokk. Form sem líkamanum er ekki
eðlislægt að halda nema í örfáa daga.
Þú færð bara að sjá leikritið, en ekki það sem gerist
bak við tjöldin. Þú færð ekki að sjá strögglið og baráttuna.
Dagana sem það nennir ekki á æfingu. Dagana þegar það er
með „feituna“ og „ljótuna“. Dagana sem það dettur í sukkið.
Með kökk í hálsi yfir vökvasöfnun og þyngdaraukningu. Þú
færð ekki að sjá ómáluð smetti og ógreitt hár. Húðslitin eru
sminkuð, andlitið er sparslað, hárið er sprautulakkað og
lýsingin er útpæld og hárnákvæm.
Ekki bera þinn grámyglaða hversdagsveruleika við
glimmerklæddan sýndarveruleika einhvers annars. Þú veist
ekki hvaða óheilbrigðu aðferðir voru brúkaðar til að knýja
fram fitutap á örbylgjuhraða á hinum gullnu 12 vikum. Ef það
virkar of gott til að vera satt geturðu hengt þig í hæsta gálga
að það er raunin.
Þú ert alveg nóg
Breytingar taka tíma. Þú munt ná þínum raunhæfu mark-
miðum ef þú heldur áfram að gera þína góðu hluti með
líkamann, sættir þig við að þetta er langhlaup, treystir
ferlinu og trúir á sjálfan þig.
Þú ert að byggja upp þinn besta líkama, ekki besta líkama
jarðkúlunnar. Þinn besti líkami getur aldrei passað í pipar-
kökuform útlitsbrenglaðra horrenglumiðla… né ætti hann
nokkurn tíma að gera það.
Sterkir rassvöðvar hjálpa þér að rífa upp réttstöðuna. Þeir
komast ekki fyrir í örþunnum pönnukökurassi. Það þarf þykk
læri til að beygja eins og skepna. Vannærð fyrirsætu læri
skjálfa undir stönginni. Breiðar hendur slíta upp þyngdirnar
í bekknum. Stórar axlir pressa meira. Þykkir kálfar spæna
upp sprettina. Hvert einasta slit á skrokknum er minnisvarði
um þá dásamlegu lífsreynslu að koma manneskju í heiminn.
Þú ert alveg nóg eins og þú ert.