Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1942, Blaðsíða 10

8
Þ .1 0 Ð I M
POLITÍSKAR LAXVEIÐAR
I.
Eins og flestum er kunnugt fer nú
sá tírni í hönd að þeir, sem ánægju
hafa af veiðum, húa sig að heimau
til veiða í ám og vötnum, Þessir veiði-
menn húa sig út með stöng og agn
og »renna í« hylina þar sem veiði-
legt þykir. Nú stendur lílsa yfir ann-
ar veiðitími. Kosningarnar nálgast.
Stjórnmálaflokkarnir hér á landi
hafa haldist með svipuðum ummerkj-
um í tugi ára. Þeir hafa safnað und-
ir sín merki, hver fyrir .sig, þeim
mönnum, sem láta sig stjórnmál
nokkru skifta. Flokkaskiftingin hef-
ir verið í föstum skorðum, en eins
og kunnugt er byggist lýðræðisskipu-
lagið á því, að menn hafi heimild til
að skipa sér í flokka um landsmál,
óháðir og óbundnir af allsherjar-
valdi, sem hýður og dæmir eins og
tíðkast með einræðisþjóðum. Flokk-
arnir á fslandi eru.eins og veiðisæl-
ar ár eða hylir. Þar eru sundurleitir
menn og sundurleitir hagsmunir. Þar
getur orðið hætt við sporðaköstum,
en enginn maður, sem hefir snefil
af skilningi á lýðræði og hugsana-
frelsi hneykslast á því, þótt innan
flokka komi upp ágreiningur uni
stærri eða minni atriði. En þessir
fjölmennu en fáu flokkar, sem hér
hafa starfað verða í augum póli-
lískra veiðimanna mjög ákjósanleg-
ir veiðistaðir. Þessir veiðimenn dorga,
eins og þeir hafa vitið til. Þeir beita
því bezta agni, sem þeir eiga, það
er allavega litt, fallegt og girnilegt,
eitt í dag, annað á morgun, allt eft-
ir því hvernig á stendur.
Það hafa verið gcrðar ýmsar til-
ratinir til þess að mola niður stjórn-
málaflokkana og Sjálfstæðisflokk-
urinn hefir sízt farið varhluta af því.
Sá flokkur gæti verið að ýmsu leyti,
ákjósanlegur hylur fyrir þessa póli-
tísku veiðimenn. Sjálfstæðisflokkur-
inn er stærsti flokkurinn. Hann hef-
ir safnað undir sín mcrki mönnum
úr öllum stéttum og hann má ekki,
vill ekki og getur ekki verið flokk-
ur nokkurrar einstakrar stétlar
manna. En flokkur, sem þannig er
saman settur, hlýtur að vera líkleg- _
ur til happs í augum hinna pólitísku
veiðimanna. Þeir dorga á sinn hátt,
stofna hlöð, flokka. félög og annað,
sem tilheyrir. Þeir tala um mál, sem
(jeir herjast fyrir og gylla í augum
kjósendanna þessa og þessa menn,
sem öllum öðrum séu betur hæfir til
forystu. Það algengasta, sem slíkir
i’eiðimenn nú á dögum beita með, er
að vald hinna gömlu flokka sé orð-
ið svo miltið að það þurfi að veikja
það. »Flokksræðið er skefjalaust«,
segja þeir. Og svo er stofnaður nýr
flokkur flokksrasðinu til höfuðs. —
Þetta er eklti óálitlegt agn. Marg-
ur er sá maður, sem hefir sitt að at-
huga, við framkomu floklta eða for-
ystumanna í stjórnmálum, Menn
greinir á um svo fjölda rnargt. Og
pólitísku veiðimennirnir beita sínu
litfegursta agni fyrir. slíka menn.
Nú á flokkaskipunin að vera það,