Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1942, Blaðsíða 20

18
P J 0 Ð I N
því, að frændur okkar Norðmenn séu gefnir fyrir að hnupla
fornsöguniim frá okkur. En því girnast þeir þær, að þeim
þykir mikið til þeirra koma. Allar Norðurlandaþjóðir vilja
gjarna eiga Eddukvæðin, og Þjóðverjar með. Hver viidi
ekki eiga Völuspá orta á sinni tungu? Englendingar sýna
Chaucer mikla rækt, sem maklegt er, en hann ritar mál,
sem er torskilið almcnningi nú á dögurn; ætli lyftist ekki
á þeim brúnin, ef þeir fyndu í British Museum listaverk
frá 1300 á borð við Njálu og skrifað á máli, sem hvert
barn skildi?
Islenzkar fornbólunenntir hafa haft býsna mikil áhrif
erlendis, einkum á Norðurlöndum. Ég nefni nöfn eins og
Oehlenschláger og Grundtvig í Danmörku, Tegnér og
Geijer í Svíþjóð. Norðmenn telja sjálfir Heimskringlu
Snorra mikilvægan þátt í sjálfstæðis- og menningarbaráttu
sinni. Þetta er ekki til að miklast af, heldur til að fagna.
Við skulum fagna því, að við höfum aldrei gert Norð-
mönnum annað en gott. Engin þjóð getur fengið betri ör-
lög en þau, að verða þess urn komin að gefa öðrum menn-
ingarverðmæti.
Undanfarin ár hefur mörgum víst verið svo innan-
brjósts, sem öllu væri óhætt. Sjálfstæðisbaráttan væri svo
til á enda, um þjóðerni og þjóðleg verðmæti væri ekki að
ugga. En nú eru breyttir tímar. Hver maður sér, að eklc-
ert af því, sem okkur er heilagt og líf okkar sem þjóðar
byggist á, er framar örug'gt. Breyttir tímar krefjast breytts
horfs við hlutunum.
Sá hluti þjóðarinnar, sem næst stendur framtíðinni og
mest ríður á, þegar frá líður, er æskan. Hún þarf ekki fyrst
og fremst að halda á allri liinni sundurleitu og ósamstæðú
fræðslu, sem hún hefur hlotið undanfarið og sem ekki hef-
ur veitt henni það leiðarljós sem þörf var á í þeirri sið-
ferðisraun, sem yfir okkur hefur komið. Æskan þarf fyrst
og fremst uppeldi, líkamlega og siðferðilega þjálfun, sem
geri hana færa að standa úti í stormum nútímans, öllu