Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1942, Blaðsíða 36

34
ÞJÖÐIN
ir komasl a'ð þessu, sagði hún hnugg-
in i bragði, — niig langaði ekki lii
þess að spilla fyrir mér liérna. Eg
ætlaði aðeins að ciga góðar endur-
minningar frá vistinni hérna.
Villa tók ástúðlega utan um hana.
En elsku Lísa mín — þú hefir
ekkert spillt fyrir þér. Eg verð bara
að fá að vita alla söguna, svo eg' gcti
hjálpað þér, ef eitthvað amar að þér.
Heldurðu, að vinir gcti ekki trúað
bvor öðrum fyrir leyndarmáluin sín-
um?
Eg er hrindd um, að eg gcti
ekki sagt þér það, sagði Lísa ákaf-
lega ólukkuleg. Það er allt svo
skritið.
En eitthvað geturðu þó sagt
mér, sagði Villa. Þú veizt ekki
hvað þetta lítur undarlega út. Þú
gelur ]>ó sagl mér, hvað liann heitir
og livar þú kynntist honum og livers
vegna þér er svona mikil launung á
þessu.
— Hvað hann heitir? sagði Lísa
loksins. — Það undarlega er, að
hann heitir þrennir nöfnum.
Þremur nöfnum? kváði Villa
og skvldi ekki neitt í neinu.
Já. Fyrst er nú eiginnafn hans
og svo nafnið, sem liann skrifar und-
ir og loksins það, scm hann kallaði
sig, þegar eg kynntist lionum fyrst.
— Eitt nafn, sagði Villa ákveðin,
er alveg' nóg fyrir hvern mann, en
liver eru þessi þrjú nöfn?
Hann hefur bara sagt mér tvö
þeirra, það sem liann kallaði sig,
þegar eg kynntist honum náttúr-
lega og svo eiginnafn sitt -- ekki rit-
höfundarnafn sitt.
Ekki rithöfundarnafn sitl ;—
hvaða dauðans vitleysa er jjetla. Ef
hann hefir ekki viljað segja til nal'ns,
þá liefði hann átt að leyna eiginnafni
sinu.
Hann liefur ekki leynt niig
því, sagði Lísa hreykin.
Nú, nú, hvað Iieitir liann þá?
Wyngate — Peregrine Wyn-
ga le.
Peregrine? Eg^ trúi þvi ekki.
Enginn maður lieitir Peregrine.
Eg' kalla hann hara Perry.
Hvers vegna gaf hann þér upp
annað nafn, þegar þið kynntust? Er
hann kannske rithöfundur, sem
skrifar undir dulnefni — það er
þá ekki tannlæknirinn ?
Tannlæknirinn?
.7á, eg hélt það væri tannlækn-
irinn, sem þú varst að finna í hænum.
- Æ-nei, það er ekki tannlækn-
irinn, sagði Lísa hugsjúk og neri
saman höndum í kjöltu sinni. Hvern-
ig átli hún að útskýra fyrir nokkr-
um manni, að Iiún hefði kynnst
Peregrine sinum i gegnum, hjóna-
handsskrifstofu?
Eg kynntist honum hjá kunn-
ingja, sagði Iiún að lokum, — hr.
Buttershy.
— Nú, svo lannlæknirinn heitir
Buttersby. Annars myndi eg nú varla
kalla tannlækni kunningja.
Það er svo ágætur tannlæknir,
og þar að auki hezti maður.
Villa virtist ekki skilja þesskonar
kmmingsskap við tannlækna.
Þið kynntust kannske í hiðstof-
unni út frá skemmdri tönn?
Já, svoleiðis var það. Mér sýnd-
ist liann kvíða þau ósköp fyrir, v'esl-
ingurinn, og tók eg hann tali. Hann