Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.12.1931, Síða 48

:558
Fífukveikur.
[iStefnir
Þá mælti kennslukona mín og
brýndi röddina:
,,Eg þarf að staga í plagga-
garmana þína í kvöld, þegar eg
er búin að ljúka mér af í eld-
húsinu og þú ert ekki of hvít-
ur til þess arna, hróið mitt“.
Eg var ekki á því leitinu, að
.gefa mig strax, eða láta í minni
pokann og ekki stóð á svarinu
frá minni hálfu. „Fjandinn sjálf-
iur hafi alla fífukveiki og lýsis-
pönnur og þessháttar ljós sem
eru næstum því ómerkilegri en
tunglsljósið“.
Þá mælti gamla konan og
.gerði sig blíða í máli, eða ang-
urværa:
„Guð fyrirgefi þér að formæla
ijósinu, sem sjálfur himnakong-
urinn hefir skapað, og skapaði
fyrst af öllu — blessað ljósið!“
„Já himnaljósin!“ svaraði eg.
„Allt ljós er ljós“, svaraði
Tiún, „líka ljós^ð á fífukveikn-
um, lambið mitt, og það get eg
sagt þér, að sú var tíðin, að barn
á þínu reki, stúlkubarn, lifði
fyrir það og hélt viti sínu, að
hún hafði fí'futýru fyrir sig að
bera, þó langt sé nú liðið síðan“.
Eg gerði fífukveikinn og
hún bakaði flatbrauð jafnframt.
Hún sat á kollubotni, en eg
:stöð við aflinn. Nú kemur til
minna kasta að endursegja sög-
una og mun mig þó bresta tungu-
tak til að ná frásöguhætti þess-
arar fræðslukonu.
„Hlustaðu nú á, drengur minn
og taktu eftir; það er um að
gera, að taka eftir því, sém
sagt er og muna það svo, festa
í minninu og geyma, það er gott,
trútt minni er gott. Og nú byrja
eg söguna. Þú kannast við orðið
tvíbýli; þegar tveir bændur búa
á einni jörð, þá er þar tvíbýli.
Það er nú rétt! Þetta veistu. En
hefir þú heyrt nefnt tvíbýli við
dauðann?“
Hún greip fýsibelginn og
glæddi eldinn, með andardrætti
hans.
„Réttu mér köku úr troginu,
barn, eina köku. — Nú, þú þekk-
ir ekki þetta tvíbýli, sem betur
fer. Sagan, sem eg ætla að segja
þér, er um jafnöldru þína, sem
lifði í tíu vikur í tvíbýli við dauð-
ann. Það er stórkostlegt, og
þakkaðu guði fyrir, að þú hefir
ekki komist í svoleiðis kring-
umstæður".
Hún sneri kökunni í glóðinni,
og blés við.
Eg mælti þá:
„Eg skil ekki þetta“.
„Ó, þú skilur bráðum; látutn
okkur nú sjá. Mér er hálf erfitt