Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.12.1931, Blaðsíða 71

Stefnir]
581
Hvernig- á að sætta fjármagn og vinnu?
})ar til almenna hlutaféð hefir
fengið 9% alls. Úr því rennur
allt til vinnuhlutafjárins eftir
reglum, sem hér er ekki farið
út í, en miðar meðal annars að
Jþví, að hvetja starfsmenn til þess
að kaupa almenna hluti. — Út-
koman er því sú, að almennt
hlutafé fær allt að 9% en vinnu-
hlutafé ótakmarkað.
Ef félagið leggst niður skift-
ast eignirnar í hlutfallinu 2 móti
3 milli vinnuhluta og almenns
Jilutafjár. Vinnuhlutir eignast
sinn hluta í varasjóðum o. s.
frv. en eru ekki leystir inn nema
þeir sé orðnir að minnsta kosti
5 ára. —;
Starfsmenn velja 3 af 6 for-
stjórum. Þeir ráða engu um
efni eða stefnu blaða þeirra, sem
félagið gefur út, og fleiri smá-
takmarkanir eru á valdi þeirra,
en þær eru alveg óverulegar
•og starfsfólkið hefir þannig fulla
hlutdeild í stjórn fyrirækisins.
Menn segja að það sé ótrú-
legt, hvernig líf hafi færst í
þetta fyrirtæki við breytinguna.
Starfsfólkið fann upp margar
breytingar á vinnutilhögun, sem
flýttu fyrir og gerðu verkið betra.
Og í þessari prentsmiðju helzt
engum uppi að vera gangslítill.
Verkstjórn kvað þar ekki vera
erfið, eða eftirlit þurfa mikið.
Allir eru í senn starfsmenn og
eftirlitsmenn, því að allir vilja að
verkið gangi sem bezt.
Heimfærsla til ísl. fyrirtækja.
Hér lægi nú næst að ræða það,
hvernig þetta má heimfæra til
íslenzkra fyrirtækja. En eg ætla
ekki að gera það, að minnsta
kosti ekki að svo stöddu. Því
valda ýmsar ástæður. Skal eg
nefna það til dæmis, að eg er
ekki sjálfur kaupsýslumaður, og
vil því ekki gerast kennari þeirra
sem betur vita. En eg mun á sín-
um tíma afla mér þeirra gagna,
sem þarf til þess að sjá, hvar
heppilegast væri að byrja. Þá
veldur það og nokkru, að eg tel
varla heppilegan tíma nú á þessu
augnabliki. Hér ríkir nú undan-
tekningar ástand. — En þegar
byggja á upp eftir vandræðin
þá ætti starfsmanna-hlutdeildin
að koma í þeim fyrirtækjum, sem
hentugt er að haga þannig. Og
eg býst sannast að segja við því,
að þess verði ekki mjög langt að
bíða. — Og loks er eg ekki sá
angurgapi, að eg telji rétt að
grí'pa þegar í stað hverja flugu,
sem til okkar er kastað. Eg hefi
nú að vísu athugað þessa aðferð
um talsvert langt skeið, og lízt
betur og betur á hana, eftir því
sem eg veg hana meira í huga