Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.12.1931, Blaðsíða 72

582
Hvernig á að sætta fjármagn og vinnu?
[Stefnir
mér. En hún er samt ný. Hún er
nú, að því er eg bezt veit, sett
fram í fyrsta sinn hér á landi.
Það eina, sem eg ætlast til, er
það, að alvarlega hugsandi kaup-
sýsíu- og fjármálamenn, sem sjá
hvernig ástandið er, athugi þessa
lausn á málinu, beri hana saman
við aðrar tillögur um endurbætur
og rannsaki, hvernig hægt væri
að beita henni við fyrirtæki hér
á landi. Eg býst við, að hún eigi
bezt við, þar sem starfsfólk er
tiltölulega margt móts við stærð
fyrirtækisins og þar sem því
veltur mjög á vinnunni um af-
komu fyrirtækisins. Væri gaman
að reyna þessa aðferð t. d. í
prentsmiðju, eins og þeir hafa
gert í Nýja Sjálandi, klæða-
verksmiðju eða annari verk-
smiðju, svo sem veiðarfæragerð
til dæmis. En bezt er að vinna
allt málið út sem bezt og flana
að engu.
Niðurlag.
Það sem áfram knýr, er á-
standið eins og það er. Við það
getur ekki lengi setið. Alþýðublað-
ið hefir sagt, að kaup verkamanna.
sé aldrei nógu hátt, og þetta er
alveg satt, ef miðað er við það,
að menn geti haft brúk fyrir meira.
Eg segi alveg hreinskilnislega
fyrir mig, að mitt kaup er aldrei
nógu hátt. Eg sé allt af margt^sem
eg vildi hafa efni á að veita mér.
— En sé miðað við það fé, sem
fyrir hendi er til kaupgreiðslunnar,
er mjög skammt að takmörkunum
fyrir því, sem kaup má vera. Og
það er óhætt að segja, að nú um
skeið hefir vinnan etið fyrirtæki
okkar flest og þar með sjálfa sig
úr á húsganginn. Því er nú krónan
okkar fallin. Þess vegna verður nú
atvinnuleysi og vandræði í vetur.
Það er hinn sílogandi eldur
milli fjármagns og vinnu, sem
hafa verður hemil á. Fjármagnið
réði einu sinni og lítilsvirti vinn-
una. Nú svínbeygir vinnan fjár-
magnið. Hvorttveggja þetta er
báðum til bölvunar.
Vinna og fjármagn eiga að
verða eitt, án þess að lamá fram-
takssemina, án þess að slaka á
þeim driffjöðrum, sem rekið hafa
áfram sigurverkið fram til þessa,
þær driffjaðrir í mannlegu hug-
skoti, sem keyra manninn spor-
um í áttina til meiri hagsældar,
fjár og frama handa sér og
sínum.
Eg held að starfsmanna-hlut-
deildin í fyidrtækjunum komist
næst þessu, af því, sem eg þekki.
Og því tel eg einsýnt að athugá
hana og koma henni á ef hún má
að liði verða.