Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.12.1931, Page 84

KVIKSETTUR.
Eftir Amold Bennett.
[Frh.].
„Eg veit ekki, hvort yður er
kunnugt um það, að eg er nú
orðinn eini eigandi þessa stað-
ar“, sagði Oxford rólega.
„Jæja?“ sagði Priam, og var
laugaóstyrkur eins og unglingur
Síðan fór Oxford með Priam
um ganga og sali með þykkum
ábreiðum á gólfum, þar til þeir
staðnæmdust í sal einum. Þar
var ljósum svo fyrir komið, að
birtan féll á stutta, en óviðjafn-
anlega röð af myndum. Priam
staðnæmdist frammi fyrir þeim
Það var satt, sem Oxford hafði
sagt. Honum þótti gaman að sjá
þær. Þar var Delacroix svo fag-
ur, að Priam hafði engan séð
jafn-fagran, af ekki stærri mynd
að vera. Þar var líka Vermeer af
ágætustu tegund. — Loks komu
þeir að mynd, sem var hengd á
sérstakan heiðursstað á veggn-
um. Það var landlagsmynd frá
Volterra, litlu sveitaþorpi í ítal-
í'u. Það var eins og eitthvað hlypi
til í sálu Priams, þegar hann sá
þessa mynd. Á umgerðinni að
neðan stóð: Priam Farll. — Hvað
hann mundi vel eftir því, þegar
hann var að mála þessa mynd!
Og hvað hún var meistaraleg!
„Þessi mynd hérna“, sagði Ox-
ford, „er að mínum dómi einhver
bezti Farll, sem til er. Hver er
yðar skoðun, herra Leek?“
Priam þagði fyrst um stund.
Svo sagði hann: „Eg er yður al-
veg sammála“.
„Mér finnst“, sagði Oxford
„Farll vera hér um bil eini mál-
ari vorra tíma, sem gæti haldið
velli í þeim félagsskap, sem þessi
mynd er hér í. Hvað segið þér?‘'
„Já“, sagði Farll og roðnaði.
Það er náttúrlega ekki hægt
að segja, að Volterra og Putney
séu líkir staðir. En myndirnar
frá Volterra og Putney, voru
sambornar systur. Það var sama
handbragðið, sama litameðferð-
in, sama niðurskipun, sama brak-