Sagnir - 01.04.1984, Qupperneq 87

ÆVINTÝRI HÆRINGS GAMLA
Greinilegt er að ríkisstjórnin
hefur tröllatrú á þessu fyrirtæki og
lánar eigendunum stóran hluta
þess fjár, sem þarf til kaupa og
breytinga á skipinu. Stjórnvöld
láta 625 þúsund dali renna til Hær-
ings af Marsjallláninu, en það
samsvarar um 4 milljónum ísl. kr.
á þáverandi gengi, en tilbúið til
vinnslu er það talið kosta um 5,5
milljónir.
Nú er næst á dagskrá að gera
skipið klárt sem fyrst. Verkinu á
að miða vcl; sagt er að 150 manns
eigi að vinna við að koma síldar-
bræðsluvélunum fyrir í skipinu
og fullbúa það að öðru leyti.
Framkvæmdir ganga að ósk-
um, skipið er tilbúið að taka á
móti síld í byrjun desember 1948
og verksmiðjan er reynd með því
að vinna úr um 50 tonnum af síld,
en vinnslugeta hennar er talin vera
um 700 tonn á sólarhring. Með
Hæringi og nýju Faxaverksmiðj-
unni í Örfirisey cr afkastageta
síldarbræðslanna á Faxaflóasvæð-
mu um 4 þúsund tonn á sólarhring
eða níföld á við það sem var árinu
áður.
Á Hæringur að vera á
landakortinu?
Það er komið vor árið 1950 og
Alþýðublaðið veltir fyrir sér
hvort fara eigi að gcra Hæring upp
Vegna skulda. Og blaðið spyr
hvort ekki sé hægt að leigja skipið
úl Noregs, frekar en að láta það
Hggja aðgerðarlaust? Nei, sá
kostur er ekki vænlcgur að mati
Jóhanns Hafstein, stjórnarfor-
U'tanns fyrirtækisins af þeirri
astæðu að skipið hefur aldrei verið
uotað neitt og engin reynsla á það
kominn. (Alþ.bl. 18.2/50 og 14.4.
50) Hvers vegna er ástandið
sv°na slæmt? Jú, það gerðist, sem
ymsir óttuðust, en varla nokkur
Þ°rði að segja upphátt á árinu
Ö48. Síldin hvarf, það var nánast
Cngin veiði allt árið 1949 og ekki
eru horfurnan'góðar. Þar að auki
hafa aðrar bræðslur setið fyrir
þeirri síld sem fengist hefur og
sama er að segja um annan
gúanófisk og fiskúrgang.
Stcján Jóhann Stefánsson forsœtisráð-
herra ogformaður Alþýðuflokksins, batt
tniklar vonir við brœðsluskipið Hœritig.
Farið er að amast við Hæringi,
öðrum skipaeigendum finnst
hann plássfrekur og bæjarstjórn-
arandstaðan kastar hnútum að
honum. Það er löngu orðið brýnt,
að verkefni fáist fyrir skipið og
loks er tekin ákvörðun um að
Reykjavíkurbær og Síldarverk-
smiðjur ríkisins, taki að sér á eigin
ábyrgð að nota skipið við Aust-
firði um sumarið. En sú ferð reyn-
ist ekki til fjár, um haustið liggur
Hæringur aftur við Ægisgarð og
hefur aðeins brætt rúmlega 500
tonn í austurferðinni. Enn bætist
við skuldahalann og útlitið fram-
undan er ekki kræsilegt. Ekki eru
líkur til að fáist nema eitthvað
smávegis af síld og karfa næstu
mánuðina.
Allir eru löngu hættir að hrósa
sér af því að hafa átt þátt í kaup-
unum á Hæringi. Skipið er farið
að láta á sjá, viðhaldið hefur verið
lítið og á góunni 1951 kviknaði í
því. Uppgjafartónn er kominn í
bæjarstjórnina; hún samþykkir í
árslok 1952 að kjósa skilanefnd til
að slíta hlutafélaginu Hæringi h/f.
Framtíð Hærings er vinsælt
umræðuefni, er hægt að breyta
honum í flutningaskip, eða á að
selja hann í því ástandi sem hann
er? Jónas Árnason ritar grein í
Þjóðviljann af þessu tilefni og
álítur allt tal um að fjarlægja Hær-
ing jafnfráleitt og að fjarlægja Esj-
una. Það sé ekki nema sjálfsögð
kurteisi úr því sem komið er að
hafa hann með á landakortum,
eða a.m.k. að geta hans vinsamlega
í landafræðibókum íslenskra
skólabarna.
...því að eins og bent hefur
verið á gerði Hæringur sitt
gagn í sjávarútvegsmálum með
því að vera legufæri fyrir
trillur, — auk þess sem gárung-
arnir sögðu að aflasæl hrogn-
kelsamið væru að myndast í
þanginu á botni hans. Gárung-
arnir sögðu líka, að næsta
sumar mætti búast við æðar-
varpi í honum, — en það heyrir
auðvitað undir landbúnaðar-
mál. (Þjv. 7.1. ’54)
Hæringur minnir á sig
Honum Hæringi er greinilega
farið að leiðast þófið, rífur sig
lausan frá bryggju í árslok 1953 og
heldur út á höfnina með nokkur
skip á undan sér. Betur fer þó en á
horfist, akkerisfestar skipsins
hindra að honum takist að strjúka
langt, en óhappið verður til þess
að forsvarsmenn hafnarinnar
krefjast brottflutnings skipsins,
þar sem það bæði skemmi hafnar-
garðinn og sé hættulegt öðrum
skipum. Eigendur Hærings og
yfirvöld ríkis og bæjar eru andvíg
því, en hafnarstjóri hefur sitt
fram. Ákveðið er að draga skipið
í strand inni í Grafarvogi og fylla
þar tanka þess af vatni, frekar en
að láta það liggja á ytri höfninni.
SAGNIR 85