Nýtt Helgafell - 01.10.1958, Síða 9

ÞÓRBERGUR ÞORÐARSON:
Lífsgleði í Suðursveit
Við vorum ekki gömul, þegar við byrj-
uðum að herma eftir í leikjum störf og strit
fullorðna fólksins. Við höfðum alltaf nóg
að gera, og þessi verk voru svo heillandi,
að okkur leiddist aldrei lífið. Við þjáðumst
aldrei af leiða eftir betri tilveru. Okkur
kom aldrei til hugar, að hana væri neins
staðar að finna.
Það var líka mikið af gamansemi og lífs-
gleði í Suðursveit, þó að veraldleg auðæfi
væru þar á flestuin bæjum af skornum
skamti, og þar voru frumlegustu menn
sýslunnar, sem ekki höfðu afskræmt and-
lega manninn eftir fyrirmyndum. Og litlu
atvikin, sem þar voru alltaf að koma fyrir
urðu engu minni í okkar huga en viðburð-
irnir, sem við lifðum síðar á ævinni í stærra
heimi. Engin hörku bíómynd hefur gengið
manni nær hjarta en barátta seppanna
um hjarta hundmeyjarinnar á túnunum,
þegar svo stóð á fyrir henni. Engin mál-
verkasýning lyft hugunum hærra en
frönsku duggurnar, sem röðuðu sér í alls
konar myndum úti fyrir ströndunum á
vertíðinni. Enginn leikhúsmaður hefur leik-
ið hlutverk sitt betur en Sigurður á Kálfa-
felli, þegar hann sagði frá.
Það lífgaði líka leik okkar, að á Breiða-
bólsstaðarbæjunum voru stundum að-
komuunglingar, sem léku sér með okkur.
Það gaf leikjunum nýtt loft. Og það er frá
þessum unglingum og uppruna þeirra, sem
hér verður sagt.
A Gerði og Breiðabólsstað var nokkur
ár piltur, sem hét Hallur. Hann var Jóns-
son og kominn á Breiðabólsstaðarbæina
einhvers staðar austan úr sveit. Hann var
eldri en við. Hann var langur og slánalegur
og ekki vel vaxinn, rauðhærður og freknótt-
ur og ófríður í andliti. Hann var lítt tam-
inn í framkomu, en lagaðist mikið árin
sem hann var á Breiðabólsstaðarbæjunum.
Ég held hann hafi verið bezti drengur bak
við uppeldið. Hallur lék sér oft með okkur.
Hann var fyrirferðarmikill í leikjum og
hasapiltur hinn mesti. Ég man aðeins eftir
einum leikdegi með Halli. Þá lékum við
okkur við litla tjörn bak við fjárhúsin á
Eystrarofinu. Þá gekk mikið á. Það var um
vetur í þíðviðri og þungbúnu lofti. Þann
dag kom Ketill á Gerði upp að Hala og
sagði stríðsfréttir úr blöðunum og talaði
mikið um Port Arthur.
Föðurmóðir Halls hét Herdís og maður
hennar Hallur. Þau fluttust austur úr Nesj-
um að vesturbænum á Skálafelli í Suður-
sveit. Herdís var af fyrirmannaættum í
Nesjum. Ég heyrði þannig um hana talað,
að mér stóð stuggur af henni í huganum.
Hún var svarri í skapi og stórlát og mikil
með sig og drottnaði yfir Halli. Hún lét
börn sín þéra sig. Það þótti skrýtið í Suður-
sveit.
Þá átti Lárus Pálsson hómópati heima
í austurbænum á Skálafelli. Um þær mund-
ir bar það til, að stúlka átti barn í lausa-
leik í Suðursveit. Það var reyndar ekkert
eins dæmi þar. Barnið var kent Jóni, syni
Halls og Herdísar. En Herdís kom þeim
orðrómi á gang, að Jón ætti ekkert í barn-