Dagblaðið Vísir - DV - 07.09.2007, Qupperneq 35

Maier en síðan fór hann bara heim.
Það voru svakalega góðir leik-
menn hjá liðinu sem ég æfði með.
Babbel, Dietmar Hamann, Nerlin-
ger og Mario Basler svo dæmi séu
nefnd. Basler er sennilega versti
íþróttamaður sem ég hef æft með,
var aldrei í formi og alltaf í rugli.
Hann fór þetta hins vegar allt á
hæfileikunum og skapgerðinni
sem var einstök. Þarna úti var það
svolítið öðruvísi en hérna heima
því maður hlustaði alltaf á eldri og
reyndari menn. Maður var kannski
ekki alltaf sammála þeim en maður
hlustaði engu að síður. Aftur á móti
þegar maður kemur inn á völlinn á
maður ekki að bera virðingu fyrir
einu eða neinu.“
Lét Trapattoni heyra það
Þjálfari liðsins á þessum tíma
var ítalska goðsögnin Giovanni
Trapattoni þjálfari. Stefán segir
hann vera fínan karl og samskiptin
við hann hafi verið góð. „Einu sinni
vorum við að spila grínleik á æfingu
þar sem hann var í bakverðinum en
ég var sóknarmaður. Hann er enn
vel liðtækur í boltanum en í leikn-
um gaf hann ekki á mig þegar ég var
frír og ég lét hann heyra það. Hann
fílaði það mjög vel og eftir það fékk
ég að æfa með aðalliðinu,“ segir
Stefán.
Þegar ég var að fara frá Bayern
vildi hann að ég færi til Ítalíu. Þar
voru lið í C-deild, B-deild, og A-
deild, sem vildu fá mig og það voru
fleiri möguleikar í Þýskalandi.
Werder Bremen vildi fá mig en þar
sem ég myndi bara vera þriðji eða
fjórði markvörður þar vildi ég ekki
fara þangað. Trapattoni bauð mér
að fara til Ítalíu og kynnast menn-
ingunni þar og æfa við toppað-
stæður. Það heillaði mig hins veg-
ar ekki því mér fannst þetta skítugt
land og leiðinlegur fótbolti sem
þeir spila.“
Lenti í slæmum meiðslum
„Þetta gekk ágætlega hjá Bay-
ern München þangað til ég lenti í
meiðslum sem nærri bundu enda
á feril minn. Ég fékk þungt högg á
lærið sem lýsir sér þannig að blæð-
ingin er það mikil að hún stöðvast
ekki og lærið var þrefalt. Ég var lán-
samur því fyrstu fimm tímana var
einhver læknanemi með mig sem
vissi ekkert í sinn haus. Síðan kom
liðslæknirinn frá Bayern sem þekkti
skurðlækni sem var einn fremsti
vöðvaskurðlæknir Evrópu og hann
fattaði hvað var í gangi. Hann sagði
við mig að ég þyrfti að fara í aðgerð
á næstu þrjátíu mínútum því annars
myndi ég missa fótinn. Allar taugar
og sinar voru hreinlega að deyja og
ég var þarna einn úti sárkvalinn 17
ára og engin verkjalyf dugðu. Ég fór
í aðgerð og eftir það var fóturinn op-
inn í viku því lærið var orðið þrefalt
vegna bólgu í vöðvum og fyrir vikið
var ekki hægt að loka sárinu.
Eftir það fékk ég nægan tíma frá
Bayern til þess að jafna mig. Ég æfði
með sjúkraþjálfara í þrjá til fjóra
tíma á dag og ég var heppinn að því
leyti að ég var hjá stórum klúbbi þar
sem mikið var af góðu fólki til að
hjálpa mér að ná fyrra formi.“
Gat verið áfram hjá Bayern en
valdi Öster
Stefán fór frá Bayern München til
Öster í Svíþjóð. „Ég var hjá Bayern í
tvö ár áður en ég tók þá ákvörðun
að fara til Öster í Svíþjóð en þar var
fyrir meðal annars Thomas Ravelli,
sænska goðsögnin. Eftir á að hyggja
hefði ég aldrei átt að fara frá Bay-
ern því mér bauðst það. En á þess-
um tíma, þegar ég var 19 ára, vildi
ég fara að spila sem byrjunarmaður
í aðalliði í stað þess að vera í vara-
liðinu. Þjálfari minn í Þýskalandi
mælti með því að ég færi til Öster.
Ég sagði við Bayern á þessum tíma-
punkti að ég vildi fara en það var
raunar heimskulegt því ef ég hefði
beðið hefði ég að öllum líkindum
spilað í Meistaradeildinni með Bay-
ern gegn Glasgow Rangers þrem-
ur mánuðum seinna því þá voru
bæði Kahn og annar markvörður-
inn meiddir.
Pissaði blóði en harkaði af sér
Ég fór til Öster og fljótlega lenti
ég í því að lenda eitthvað illa á æf-
ingu. Ég reyndi að harka af mér og
æfa áfram en síðar kom í ljós að
ég var með rifið nýra. Ég var allt-
af að drepast í bakinu og með hita
auk þess sem ég pissaði blóði all-
an tímann sem ég æfði með þeim á
reynslu í upphafi. Svo þegar ég kem
til Bayern aftur fór ég upp á sjúkra-
hús og lá þar í tvær vikur.
Þetta er dæmigert fyrir okk-
ur Íslendingana, við erum nánast
alltaf mjög ósérhlífnir og mér var
kennt að ef ég ætlaði að duga sem
atvinnumaður þyrfti ég að læra að
hlífa mér.
Eins á æfingum á maður alltaf að
hugsa um það að vera ekki að tækla
í tíma og ótíma. Hér heima er það
hins vegar svo að menn eru oft að
tækla með einhverjum rugltækling-
um á æfingum en þegar út í leikina
kemur tækla menn ekki neitt.“
Erfitt hjá Öster
Stefán lenti í miklum erfiðleik-
um hjá Öster því tveimur vikum eft-
ir að hann kom til félagsins tilkynnti
félagið að það væri í fjárhagskrögg-
um. Banki sem félagið tók lán hjá,
kallaði lánin inn öll á sama tíma.
„Hjá Öster gekk fínt til þess að
byrja með. Ég kom inn í liðið í stað-
inn fyrir Thomas Ravelli eftir að ég
hafði verið nokkra leiki á bekkn-
um. Mér gekk ágætlega og spilaði
næstu átta leiki en liðinu gekk hins
vegar illa. Við stefndum að því að
komast upp um deild en það gekk
ekki þetta tímabilið. Allri ábyrgð
var varpað yfir á mig og fleiri í lið-
inu.
Ég var 19 ára gamall og þeir
stóðu ekki við neinar skuldbind-
ingar hvort sem það var íbúð til að
búa í eða eitthvað annað. Eftir smá
tíma hjá liðinu setti ég fram kröfur
um að fá borguð laun eða fara. Ef ég
hefði verið eldri hefði ég gert hlut-
ina öðruvísi. Allar ákvarðanir voru
í mínum höndum enda tapaði ég
nokkrum fjármunum á veru minni
hjá Öster. Þetta eru peningar sem
ég mun aldrei sjá aftur.
Auðvitað hafði ég fólk til þess að
ráðfæra mig við en þar sem ég var
óþolinmóður og stundum erfiður
í samskiptum á þessum tíma tók
pabbi þann pól í hæðina að leyfa
mér að standa og falla með mínum
ákvörðunum.
Réttarstaða leikmanna er engin
gagnvart klúbbunum, sérstaklega
í Svíþjóð. Ég fékk umboðsmann
sem hjálpaði mér að losna frá Öst-
er en það reyndist mjög erfitt,“ segir
Stefán.
Æfði í Frakklandi og spilaði í
Danmörku
Mér bauðst að koma til St. Eti-
enne í Frakklandi og þangað fór ég
til að æfa með liðinu þrátt fyrir að
vera enn á samningi við Öster. Þar
gekk mér vel en þegar Öster frétti
af því að þeir hefðu mikinn áhuga á
því að fá mig settu þeir fram fárán-
legar kröfur sem St. Etienne vildi
ekki ganga að. Enda vissu þeir að ég
gat losnað frá Öster eftir 6 mánuði.
St. Etienne bauð mér að æfa hjá fé-
laginu þar til samningurinn rynni
út en ég vildi ekki heyra minnst á
það að spila ekkert í 6 mánuði og
var óþolinmóður einu sinni enn.
Ég upplifði mig alltaf sem hálf-
gert skítseiði hjá Öster sem öllum
var sama um og þegar ég fór voru
blöðin uppfull af sögum frá félaginu
þar sem talað var illa um mig.
Þá kom FC Nordsjælland, sem
heitir Farum í dag, inn í myndina
og bauð mér samning. Þar var ég
í þrjú ár og það var ágætur tími.
Við vorum í næstefstu deild og þar
voru allt aðkeyptir leikmenn þeg-
ar ég kom. Við gátum ekki komist
upp um deild og það var að ósköp
fáu að keppa en ég spilaði þar síð-
ustu átta leikina í deildarkeppn-
inni. Síðan meiddist ég illa í síðasta
leik tímabilsins og í rauninni var
ég mjög mikið meiddur hjá liðinu.
Ég handarbrotnaði, lenti í krónísk-
um nárameiðslum og þurfti að fara
í uppskurð á hné. Þessi vandamál
komu upp vegna þess að ég hugs-
aði ekki nógu vel um mig og var
ekki nógu fagmannlegur í nálgun
minni á fótboltanum.“
Fór til Englands
„Þaðan fór ég til Englands til
Bradford. Ég var á bekknum í vara-
liðsleik gegn Aston Villa. Ég átti ekki
að spila neitt því helgina eftir var
ég í byrjunarliðinu í deildinni. Eft-
ir 20 mínútur var liðið 0–4 undir og
þjálfarinn spurði mig hvort ég vildi
ekki koma inn á og prófa að spila á
Englandi. Þar kom ég inn á og varði
mjög vel gegn yfirburðaliði Aston
Villa en þá lenti ég í því að rústa á
mér hnénu á ný. Ástæðan var sú
að aðgerðin sem gerð var á hnénu
í Danmörku var ekki nógu vel fram-
kvæmd. Í rauninni var ekki gert við
neitt í hnénu í aðgerðinni og svo var
það læknir á Englandi sem ráðlagði
mér að minnka þetta æfingaálag
þegar hann sá alla meiðslasöguna,“
segir Stefán.
Kom til Íslands
Stefán kom til Íslands eftir síð-
ustu meiðslin og fór að vinna. „Lík-
amlega var ég búinn að fá nóg. Það
var ekkert gaman að geta ekki gert
eins vel og maður veit að maður
getur því maður var alltaf meidd-
ur. Eftir þetta kom ég til Íslands og
spilaði ekki neitt í tíu mánuði. Síð-
an æfði ég með Þrótti í þrjá mánuði
og hætti svo aftur í tíu mánuði. Þá
kom KS/Leiftur inn í dæmið og ég
spilaði alla leiki með þeim í annarri
deild en æfði ekkert og var bara að
vinna. Síðan tók ég annað tímabil
og fann það að mér leið vel og fann
ekki fyrir neinu. Þá kom Teitur Þórð-
arson og bauð mér að koma í KR og
æfa eins og maður. Hann sagði þó
við mig að ef mér liði eitthvað illa
í hnénu gæti ég hvílt mig. Það hef-
ur ekki enn gerst og í dag líður mér
vel. Það eina sem ég sakna er þessi
kraftur sem ég hafði þegar ég var í
atvinnumennskunni en á móti er ég
skynsamari.
Ég vildi geta stundað þetta betur
en ég hef að sama skapi verið mjög
heppinn með vinnuveitendur hjá
Harðviðarvali. Þeir hafa sýnt mér
mikinn skilning og leyft mér að fara
á æfingar og í leiki sem er nokkuð
sem flestir leikmenn eru í vandræð-
um með. Ég er ofboðslega þakklátur
þeim en þetta eru miklir KR-ingar.
Hjá KR líður mér afskaplega vel og
þetta félag hefur verið frábært fyrir
mig,“ segir Stefán.
Í góðu sambandi við Owen
Hargreaves
Stefán kynntist Owen Har-
greaves, leikmanni Manchester
United, þegar hann var í Bayern
München. Þeir halda góðu sam-
bandi í dag en Stefán talar afar vel
um þennan vin sinn. „Honum líð-
ur frábærlega í Manchester, hann
segir að allt sé svo stórt að það hálfa
væri nóg. Bayern var stórt félag en
Manchester United er risavaxið og
honum finnst frábært að koma til
liðsins sem var svona lengi að eltast
við hann.
Hann á mikið af ættingjum og
fjölskyldu á Englandi þrátt fyrir að
hafa verið lengi í Þýskalandi. Það
sem gerir þetta svolítið sérstakt er
að þegar ég kynntist honum árið
1997 sagði hann við mig að hann
ætlaði að spila í sömu stöðu og
Beckham eða allavega á miðjunni í
treyju númer 7 hjá Manchester Un-
ited. Það hefur gengið eftir að öllu
leyti nema kannski því að hann
spilar í treyju númer 4.
Hann er mjög sérstakur kar-
akter með það að hann sagði strax
frá upphafi að ef hann myndi ekki
meika það myndi hann hætta. Hann
sagðist aldrei ætla að spila í þriðju
deildar liði eða annarrar deildar
liði. Það verður ekki af honum tekið
að hann er frábær karakter sem gef-
ur mikið af sér. Hann hefur hjálpað
fátækum börnum og er alltaf tilbú-
inn að hjálpa. Svo er hann einnig at-
vinnumaður fram í fingurgóma og
hann hefur lagt miklu harðar að sér
en flestir aðrir til þess að ná þangað
sem hann er í dag. Ég hef alltaf haft
mikla trú á honum og þar sem mað-
ur er aðdáandi Manchester United
er þetta ekkert leiðinlegt. Ég hafði
smá áhyggjur þegar Chelsea var
inni í myndinni hjá honum en þetta
fór allt vel. Þessi félagsskipti eru
mikill heiður fyrir hann því hann
var rakkaður niður af enskum fjöl-
miðlum á sínum tíma fyrir að spila
ekki á Englandi.
Annars er okkar vinskapur bara
eins og hverra annarra. Munur-
inn er bara sá að hann spilar fyr-
ir Manchester United en ég er að
vinna í Harðviðarvali. Hann hringdi
í mig þegar hann var að skrifa undir
og spurði hvað ég væri að gera en ég
grínaðist með því að segjast vera að
telja bréfaklemmur. Ég er hins veg-
ar mjög sáttur við að hann stendur
sig vel og vil honum allt það besta,“
segir Stefán Logi að lokum.
vidar@dv.is
DV Sport föstudagur 7. september 2007 35
Stefán Logi Magnússon hefur
marga fjöruna sopið þrátt fyrir
ungan aldur. Hann hefur spilað
knattspyrnu í sex löndum og var
meðal annars á mála hjá stórliði
Bayern München. Hann lenti í
ýmsu hjá Bayern München og æfði
meðal annars með Oliver Kahn
sem var um árabil álitinn einn
besti markvörður í heimi. Þar
kynntist hann einnig Owen
Heargraves, leikmanni Manchest-
er, sem er góður vinur hans í dag.
VÍÐFÖRULL
MARKVÖRÐUR
„Annars er okkar
vinskapur bara eins
og hverra annarra.
Munurinn er bara sá
að hann spilar fyrir
Manchester United en
ég er að vinna í Harð-
viðarvali.“
Vinur Owens Hargreaves stefán
segir Hargreaves hafa stefnt að því að
spila með manchester united frá því
hann var unglingur.